Ας ξεκινήσουμε με ορισμένες
δυσάρεστες αλήθειες για όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις στην
οικονομία.
Οι κρατικές δαπάνες είναι εκτός ελέγχου σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες.
Επιπλέον,
καμία κυβέρνηση η οποία ασκεί οικονομικό
Γιατί; Οι κρατικές δαπάνες ενδυναμώνουν την ισχύ της πολιτικής τάξης και η μείωσή τους σημαίνει απώλεια του ελέγχου της οικονομίας εκ μέρους τους.
Οι παρεμβατικές κυβερνήσεις δεν ανησυχούν για τα χρέη, τα δημοσιονομικά ελλείμματα ή τον πληθωρισμό.
Ο πληθωρισμός είναι μία σκόπιμη πολιτική και οι κυβερνήσεις που στηρίζονται στην παρέμβαση στην οικονομία επιδιώκουν να κρατικοποιήσουν την οικονομία, επιβάλλοντας παράλληλα τον πλήρη έλεγχο στους παραγωγικούς τομείς, εκδίδοντας συνεχώς υποτιμημένα νομίσματα.
Οι κρατικές δαπάνες οδηγούν στην εκτύπωση χρήματος.
Οι πολιτικοί τοποθετούνται στην ευχάριστη θέση να υπόσχονται περισσότερα δωρεάν πράγματα ξοδεύοντας ασταμάτητα, επειδή γνωρίζουν ότι δεν θα πληρώσουν για αυτά και ότι αυτό θα κάνει τους πολίτες και τις επιχειρήσεις πιο εξαρτημένους και υποτακτικούς στην εξουσία τους.
Καμία
κυβέρνηση δεν μπορεί πραγματικά να μειώσει το χρέος δίχως να μειώσει
τις δαπάνες - κάθε άλλη διακήρυξη είναι απλώς ανοησίες.
Ο πληθωρισμός, την ίδια ώρα, αποτελεί απόδειξη της απώλειας φερεγγυότητας για τον εκδότη χρήματος.
Είναι μία de facto χρεοκοπία εν εξελίξει.
Ο πληθωρισμός χρησιμεύει ως πολιτική που δικαιολογεί και διαιωνίζει σημαντικές δημοσιονομικές ανισορροπίες, μετατοπίζοντας το οικονομικό βάρος στους πραγματικούς μισθούς και τις αποταμιεύσεις.
Η πλάνη της εξισορρόπησης του προϋπολογισμού μέσω υψηλότερων φόρων οδηγεί σε οικονομική στασιμότητα και μεγαλύτερο χρέος.
Οι υψηλοί φόροι δεν αποτελούν εργαλείο για τη μείωση του χρέους, αλλά χρησιμεύουν ως πρόσχημά για τη δικαιολόγηση του υψηλού χρέους.
Τα φορολογικά
έσοδα είναι κυκλικά, ενώ οι κρατικές δαπάνες ενοποιούνται και
ετησιοποιούνται (δηλαδη επηρεάζουν με διαφορετικό τρόπο τον οικονομικό
και επιχειρηματικό κύκλο).
Καμία παρεμβατική κυβέρνηση δεν πρόκειται να οικειοθελώς να μειώσει το χρέος και τις δαπάνες, επειδή μπορεί πάντα να φορολογεί περισσότερο και να κατηγορεί άλλους για τα δημοσιονομικά αδιέξοδα.
Επιπλέον, οι κεντρικές
τράπεζες έχουν σταματήσει να διαδραματίζουν τον ουσιαστικό ρόλο του
περιορισμού της δημοσιονομικής εκτροπής και να καταστούνπαράγοντες που
θα αποτρέψουν τη διεύρυνση των δημοσιονομικών ανισορροπιών.
Εν τω μεταξύ, οι κυβερνήσεις φαίνεται να αγνοούν το γεγονός ότι έχουν ήδη υπερβεί τα τρία όρια του δημόσιου χρέους: οικονομικό, δημοσιονομικό και πληθωριστικό.
Περισσότερο
δημόσιο χρέος σημαίνει χαμηλότερη ανάπτυξη, περισσότερους φόρους οι
οποίοι με τη σειρά τους προκαλούν υστέρηση στα έσοδα και περισσότερες
κρατικές δαπάνες – όλα τα παραπάνω διαιωνίζουν τον πληθωρισμό.
Οι δύο εναλλακτικές
Τώρα που οι κεντρικές τράπεζες έχουν πάψει να αποτελούν το ουσιαστικό
όριο της κρατικής υπερβολής, υπάρχουν μόνο δύο εναλλακτικές: ο χρυσός
και το Bitcoin.
Ο χρυσός έχει ήδη ξεπεράσει το ευρώ ως το
δεύτερο μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο μετά το δολάριο στις παγκόσμιες
κεντρικές τράπεζες.
Σε λίγους μήνες, θα αποτελεί το κορυφαίο περιουσιακό στοιχείο.
Οι παγκόσμιες
κεντρικές τράπεζες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο δημόσιο χρέος
των ανεπτυγμένων χωρών ως αποθεματικό περιουσιακό στοιχείο – και συνεπώς
θα ανεβάζουν τις αποδόσεις αναγκαστικά, εάν δεν συμβεί κάτι πιο
εντυπωσιακό που θα περιλαμβάνει μαζική πώληση χρέους αμερικανικού είτε
άλλης χώρας.
Έτσι, οι μακροπρόθεσμες αποδόσεις των ομολόγων των ανεπτυγμένων χωρών θα αυξάνονται πάνω από τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό.
Το Bitcoin, από την άλλη πλευρά, έχει δείξει στους επενδυτές και τους πολίτες ότι ένα
αποκεντρωμένο νόμισμα ενδέχεται σταδιακά να γίνει ένα αποθεματικό
περιουσιακό στοιχείο χαμηλής μεταβλητότητας, καθώς και ένα γενικευμένο
μέσο πληρωμής και μια μονάδα μέτρησης της αξίας.
Καθώς οι
πολίτες παγκοσμίως βλέπουν το Bitcoin ως μια ολοένα και πιο βιώσιμη
εναλλακτική λύση στο fiat χρήμα, περισσότεροι το χρησιμοποιούν για να αποθηκεύουν αξία και να προστατεύονται τα περιουσιακά τους στοιχεία από τον πληθωρισμό.
Οι επενδυτές δεν εμπιστεύονται ότι ανεπτυγμένες οικονομίες θα διατηρήσουν τη φερεγγυότητά τους.
Ο χρυσός και το Bitcoin υπενθυμίζουν στις κυβερνήσεις ότι δεν μπορούν να ξοδεύουν και να τυπώνουν νόμισμα για πάντα.
Το Bitcoin μπορεί να είναι στην εφηβεία του ακόμη και ασταθές, αλλά το
ισχυρό μήνυμα προς τον κόσμο είναι σαφές: τα χρόνια των ανεξέλεγκτων
κυβερνητικών δαπανών και του τυπώματος χρήματος έχουν τελειώσει.
Προφανώς, οι κυβερνήσεις δεν το θέλουν αυτό.
Και οι κεντρικές
τράπεζες επιδιώκουν να εξαλείψουν τον κίνδυνο από τα ανεξάρτητα
νομίσματα να αφαιρέσουν το μονοπώλιο του χρήματος, εκδίδοντας ένα νόμιμα
επιβεβλημένο ψηφιακό νόμισμα κεντρικής τράπεζας (CBDC).
Είναι ενδιαφέρον ότι η κυβέρνηση
των ΗΠΑ κάνει το αντίθετο, απαγορεύοντας τα CBDC και υιοθετώντας τα
κρυπτονομίσματα ως την επόμενη νομισματική επανάσταση.
Παγκόσμια Ρευστότητα και Bitcoin - Γιατί προβλέπουν ράλι...
Το εργαλείο νομισματικής επιτήρησης
Η ΕΚΤ παραδέχεται την τεράστια απώλεια χρήσης του ευρώ στις παγκόσμιες συναλλαγές και πανικοβάλλεται εκδίδοντας ένα εργαλείο επιτήρησης που μεταμφιέζεται σε χρήμα, το CBDC.
Η κυβέρνηση
των ΗΠΑ θέλει να εδραιώσει το καθεστώς του δολαρίου ως αποθεματικού,
προσελκύοντας παγκόσμιες επενδύσεις σε κρυπτονομίσματα.
Το Bitcoin και ο χρυσός διαδραματίζουν πλέον τον ουσιαστικό ρόλο που θα έπρεπε να επιβάλλουν οι ανεξάρτητες κεντρικές τράπεζες.
Οι κεντρικές τράπεζες συνεχίζουν να συγκαλύπτουν τις υπερβολικές ανισορροπίες των κυβερνητικών προϋπολογισμών.
Ο χρυσός και το Bitcoin είναι απαραίτητα μέρη της απάντησης στους πληθωριστικούς πειρασμούς των κυβερνήσεων.
Τα
μόνα πράγματα που θα μας σώσουν από τις κυβερνητικές υπερβολές είναι η
νομισματική αποκέντρωση μέσω blockchain και το ανεξάρτητο χρήμα.
