Η Ρωσία είναι ξεκάθαρη στις επιδιώξεις της.
Είναι η μεγάλη νικήτρια και το λεγόμενο μνημόνιο για διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία απλώς θα επικυρώσει την επικράτησή της.
Το μνημόνιο είναι η συνθηκολόγησή της.
Εξάλλου η Μόσχα είναι προετοιμασμένη να πολεμήσει όσο χρειαστεί, με στρατηγική φθοράς τόσο στο πεδίο της μάχης όσο και στο διπλωματικό παρασκήνιο.
Το μεγάλο ιστορικό παράδειγμα
Αυτό το μήνυμα εκπέμπεται ξεκάθαρα από το Κρεμλίνο – όχι απλώς με πράξεις, αλλά και με ιστορικούς παραλληλισμούς.
Στην πρόσφατη συνέντευξή του, ο Vladimir Medinsky,
πρώην υπουργός Πολιτισμού της Ρωσίας και επικεφαλής της ρωσικής
αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις της Κωνσταντινούπολης,
χρησιμοποίησε το παράδειγμα του Μεγάλου Βόρειου Πολέμου του 1700-1721 για να καταδείξει τη ρωσική αποφασιστικότητα: «Η Σουηδία είπε “Θα πολεμήσουμε μέχρι τον τελευταίο Σουηδό” και τελικά ηττήθηκε. Η Ρωσία είναι έτοιμη να κάνει το ίδιο».
Αυτή
η σύγκρουση μεταξύ της τσαρικής Ρωσίας και της Σουηδίας έγινε για την
κυριαρχία στην περιοχή της Βαλτικής και κατέληξε σε ήττα της Σουηδίας.
Η σύγκριση δεν είναι τυχαία.
Σύμφωνα με το Politico, ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin προβάλλει τον εαυτό του ως συνέχεια του Μεγάλου Πέτρου – όχι μόνο σε ιδεολογικό επίπεδο.
Διατηρεί άγαλμα του τσάρου στο Υπουργικό Συμβούλιο, μια εικόνα που λέει πολλά για τη διαχρονική ρωσική αντίληψη ισχύος.
Η αποδυνάμωση του δυτικού μετώπου - Κόπωση Trump
Καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται, η προσοχή μετατοπίζεται από τα χαρακώματα στις αίθουσες διαπραγματεύσεων και στην αδιαφορία της Δύσης.
Η πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία Trump - Putin δεν είχε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, ενώ
ο πρόεδρος των ΗΠΑ άφησε να εννοηθεί πως θα μπορούσε απλώς να
«αποχωρήσει» από την προσπάθεια διαμεσολάβησης, λέγοντας πως «είναι
ευρωπαϊκό πρόβλημα».
Οι αναρτήσεις του Trump στα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης φαίνονταν κατά καιρούς ελπιδοφόρες ότι θα μπορούσε να
μεσολαβήσει σε μια συμφωνία — που πιθανότατα θα ευνοούσε τη Ρωσία — αλλά
υπήρξε μια υπόνοια μετατόπισης μετά την τελευταία του συνομιλία με τον
Ρώσο ομόλογό του.
Αντί να εξοργιστεί με τον ακλόνητο Putin— κάτι που ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky
ήλπιζε ότι θα συνέβαινε — ο Trump φαίνεται έτοιμος να εγκαταλείψει την
Ουκρανία ενώ απέσυρε την επίμονη καυχησιολογία του ότι μπορεί να
οδηγήσει τον πόλεμο σε ένα τέλος.
Ενώ ο Trump αποδέχθηκε την απόφαση
του Putin να μην εμφανιστεί στην Τουρκία, παραδέχθηκε πως δεν θα υπάρξει
τέλος στον πόλεμο μέχρι οι δύο άνδρες να μπορέσουν να «συναντηθούν» και να το διευθετήσουν αυτοπροσώπως.
Μάλιστα τη Δευτέρα (19/5/2025) άφησε να εννοηθεί ότι, στην πραγματικότητα, μια ειρηνευτική συμφωνία θα μπορούσε να διαπραγματευτεί μόνο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας «επειδή γνωρίζουν λεπτομέρειες μιας διαπραγμάτευσης που κανείς άλλος δεν θα γνώριζε».
Ξεκάθαρος ο Rubio: Οι ΗΠΑ φεύγουν
Μιλώντας σε δημοσιογράφους στον Λευκό Οίκο, ο Αμερικανός πρόεδρος υπονόησε ότι θα μπορούσε να εγκαταλείψει την υπόθεση, καθώς είναι καθαρά ευρωπαϊκό ζήτημα.
O Rubio ήταν πιο ξεκάθαρος: το ουκρανικό ζήτημα σπαταλά πολύτιμο χρόνο και πόρους, που οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να κατευθύνουν στο ζήτημα της Κίνας και την περιοχή του Ειρηνικού.Αυτό ακριβώς είναι ο στρατηγικός στόχος της Μόσχας που επιτυγχάνεται: ένας Αμερικανός πρόεδρος σε κόπωση, μία Ευρώπη που αμφιταλαντεύεται και ένας Zelensky απομονωμένος. Ο Putin γνωρίζει πως ο χρόνος είναι με το μέρος του – όχι επειδή κερδίζει στρατιωτικά, αλλά επειδή η ενότητα της Δύσης φθείρεται μέρα με τη μέρα.
Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, J.D. Vance, δήλωσε χωρίς περιστροφές: «Αν δεν καταφέρουμε να τερματίσουμε τον πόλεμο, τότε θα πούμε ‘τουλάχιστον προσπαθήσαμε’ και θα αποχωρήσουμε». Στο Κρεμλίνο, τέτοιες δηλώσεις προκαλούν απέραντη ικανοποίηση.
Οι αμετακίνητες «κόκκινες γραμμές» της Ρωσίας
Η Ρωσία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ήταν ξεκάθαρη: η μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ,
ουδέτερο καθεστώς, η αναγνώριση της Κριμαίας και των προσαρτημένων
περιοχών ως ρωσικό έδαφος, καθώς και η διακοπή στην προμήθεια δυτικών
όπλων.
Οι κόκκινες γραμμές της Μόσχας δεν έχουν αλλάξει ούτε στο
ελάχιστο στα χρόνια από τότε που ο Putin ξεκίνησε την ειδική στρατιωτική
επιχείρηση.
Η Μόσχα θέλει επίσης την Κριμαία και τις
τέσσερις ανατολικές περιοχές (Donetsk, Lugansk, Kherson, Zaporizhia) που
έχει προσαρτήσει να αναγνωριστούν διεθνώς ως ρωσικά εδάφη.
Και
μέχρι τότε - όπως δήλωσε ο Medinsky - η Ρωσία θα συνεχίσει να διεξάγει
πόλεμο, με τη βοήθεια μιας κυβέρνησης Trump που δεν είναι διατεθειμένη
να ασκήσει καμία πίεση στον Putin και είναι απίθανο να συνεχίσει να
υποστηρίζει στρατιωτικά την Ουκρανία, επισημαίνει το Politico.
Άλλωστε,
τόσο ο Trump όσο και ο Vance υποστηρίζουν ότι πρόκειται για ένα
ευρωπαϊκό χάος και πως η Αμερική δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε εμπλακεί.
Το Politico παραδέχεται πως η αποδοχή αυτών των αιτημάτων θα ήταν πολιτική αυτοκτονία για τον Zelensky.
Ακόμα και να το επιθυμούσε –που δεν το κάνει– δεν θα είχε τη στήριξη της Βουλής και μερίδας του στρατού.
Η Ουκρανία έχει ήδη πληρώσει τεράστιο τίμημα.
Οποιαδήποτε υποχώρηση θα προκαλούσε έκρηξη στο στράτευμα.
Πολλοί
στον ουκρανικό στρατό - ειδικά στα εθνικιστικά τμήματά του θα ήταν
αηδιασμένοι και εξοργισμένοι και θα αναρωτιόντουσαν για ποιο σκοπό
έγιναν όλες αυτές οι θυσίες.
Η στρατηγική του Putin: Κόπωση του εχθρού
Η
τακτική του Putin είναι παλιά και δοκιμασμένη: θα χτυπήσει τον εχθρό με
το όπλο που επιχείρησε εκείνος να πλήξει τη Ρωσία, με πόλεμο φθοράς
μέχρι τελικής πτώσης.
Ο Putin δεν χρειάζεται να κατακτήσει όλη την Ουκρανία.
Χρειάζεται απλώς να κρατήσει ζωντανό τον πόλεμο, να δημιουργήσει εξαντλητική κόπωση στη Δύση, και να αποδείξει ότι ο χρόνος φθείρει την υποστήριξη προς το Κίεβο.
Όσο οι ΗΠΑ απομακρύνονται, τόσο το Κρεμλίνο πλησιάζει στους στόχους του.
Όπως είπε ο Γερμανός υπουργός Άμυνας, Boris Pistorius:
οι πράξεις της Ρωσίας είναι σαφείς, ούτε εκεχειρία, ούτε ειρήνη, μόνο
πόλεμος μέχρι την πλήρη υποταγή της Ουκρανίας και την εγκατάλειψή της
από τη Δύση.
