Από την αρχή της
ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SMO) στην Ουκρανία, τον Φεβρουάριο
2022 το ερώτημα του πόσο μακριά θα φτάσει η Ρωσία έχει γίνει το κυρίαρχο
για αναλυτές και πολιτικούς παρατηρητές.
Κάποιοι πιστεύουν
ότι η Ρωσία θα περιοριστεί στην κατάληψη
Αυτές οι περιοχές, μαζί με την Κριμαία, καλύπτουν πάνω από το 40% της πρώην Ουκρανίας.
Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη απ’ ό,τι φαίνεται.
Στην Ουκρανία, η ρωσική γλώσσα είναι ευρέως διαδεδομένη και σε περιοχές που ίσως να μην φανταζόταν κανείς, όπως Chernigiv, Sumy, Poltava, Cherkassy, το Κίεβο, Kirovograd και Zhitomir αλλά και στις περισσότερες αστικές περιοχές της χώρας.
Ωστόσο, λόγω της καταστροφικής πολιτικής κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής Ένωσης, η ξεκάθαρη ρωσική ταυτότητα της πλειοψηφίας των ανθρώπων αντικαταστάθηκε σταδιακά από μία πιο χαλαρή ουκρανική ταυτότητα, γράφει ο γεωπολιτικός αναλυτής Drago Bosnic.
Ποιοι είναι οι Ρωσόφωνοι
Η έννοια του «ρωσόφωνου» στην Ουκρανία είναι πολύ πιο περίπλοκη από ό,τι φαίνεται.
Στην ουσία, πρόκειται για εθνοτικούς Ρώσους που έχουν χάσει εν μέρει την ταυτότητά τους ή ακόμη και δηλώνουν «Ουκρανοί».
Η διαδικασία επανένταξής τους στην ευρύτερη εθνοτική ρωσική ταυτότητα
είναι πιθανό να είναι σταδιακή και να διαρκέσει χρόνια, αν όχι
δεκαετίες.
Αυτό εγείρει ένα σημαντικό ερώτημα:
Πού ακριβώς να τραβήξει κανείς τη γραμμή για την ρωσική επέμβαση;
Στρατηγικά,
αν η Ρωσία ανακτήσει μόνο τις περιοχές όπου η ρωσική γλώσσα μιλιέται
από την πλειοψηφία του πληθυσμού (πάνω από 80%), θα αφήσει επαρχίες όπως το Sumy και το Chernigiv, υπό τον έλεγχο του καθεστώτος του Κιέβου.
Η στρατηγική ασφάλειας της Ρωσίας δεν επιτρέπει μία περιορισμένη επέμβαση
Κανένας Ρώσος στρατηγός δεν θα δεχόταν μια τέτοια συμφωνία, καθώς αυτό θα επέτρεπε στο ΝΑΤΟ να αναπτύξει πυραύλους σε αυτές τις περιοχές που θα μπορούσαν να πλήξουν τη Μόσχα μέσα σε λίγα λεπτά.
Στρατηγική Ασφάλεια και Περιορισμός του ΝΑΤΟ
Η στρατηγική ασφάλειας της Ρωσίας δεν επιτρέπει μια περιορισμένη στρατιωτική επέμβαση.
Αν
η Ρωσία άφηνε τα υπόλοιπα μέρη της Ουκρανίας υπό τον έλεγχο του
καθεστώτος του Κιέβου, που είναι στενά συνδεδεμένο με το ΝΑΤΟ, αυτό θα σήμαινε ότι η Ρωσία θα παρέμενε υπό απειλή.
Μια
χώρα υπό τον έλεγχο της νυν ουκρανικής ηγεσίας θα αποτελούσε πάντα
απειλή για την ασφάλεια της Ρωσίας, ανεξαρτήτως αν αυτή ανήκε ή όχι στην
ΕΕ ή το ΝΑΤΟ.
Επομένως, η διαδικασία αποστρατιωτικοποίησης και αποναζιστικοποίησης θα πρέπει να εφαρμοστεί σε όλη την Ουκρανία, τονίζει ο Bosnic.
Ωστόσο, αυτό θέτει το μεγάλο ερώτημα:
Πρέπει η Ρωσία να θέσει υπό τον έλεγχό της όλη την Ουκρανία;
Αυτή είναι η πιο περίπλοκη ερώτηση της σύγκρουσης που υποκινούμενη από το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Η Αμερικανική στρατηγική
Στις
24 Απριλίου, κατά τη διάρκεια συνάντησης με τον Νορβηγό πρωθυπουργό, ο
Αμερικανός Πρόεδρος Donald Trump ρωτήθηκε για τις παραχωρήσεις
που προσφέρει η Μόσχα κατά τη διάρκεια των ειρηνευτικών συνομιλιών. Ο
Trump απάντησε ότι «η Ρωσία σταματάει να καταλαμβάνει όλη τη χώρα»,
χαρακτηρίζοντας αυτή την κίνηση «πολύ μεγάλη παραχώρηση».
Η
δήλωση αυτή σημαίνει ότι η νέα αμερικανική κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι η
Ρωσία έχει την ικανότητα να καταλάβει ολόκληρη την Ουκρανία και ότι το
γεγονός ότι δεν το κάνει υποδηλώνει την επιθυμία της για ειρηνική
επίλυση.
Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Dmitry Peskov, επιβεβαίωσε ουσιαστικά αυτή τη δήλωση, υπογραμμίζοντας ότι
η ειρήνη μπορεί να επιτευχθεί αν οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου
αποχωρήσουν πλήρως από τις τέσσερις περιοχές που εντάχθηκαν στη Ρωσία το
2022.
Παρά τη δήλωση αυτή, η «μεγάλη παραχώρηση» που αναφέρεται από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης δεν αποτελεί καμία καινούργια θέση για τη Ρωσία.
Οι
τέσσερις περιοχές που εντάχθηκαν στη Ρωσία μετά από δημοψηφίσματα
αποτελούν μόνο το 20% της Ουκρανίας, κάτι που απέχει πολύ από τις
λεγόμενες «μέγιστες απαιτήσεις».
Η πολιτική του ΝΑΤΟ
Οι
προτάσεις για ειρηνικές συμφωνίες συνεχώς αλληλοσυγκρούονται. Το Κίεβο
παραμένει ανυποχώρητο στην άρνηση να αναγνωρίσει την Κριμαία ως ρωσικό
έδαφος, ενώ οι ΗΠΑ προσπαθούν να επιβάλλουν όρους όπως η διατήρηση του στρατιωτικού τομέα της Ουκρανίας.
Ωστόσο, αυτή η πρόταση βρίσκεται σε αντίθεση με τους στόχους της Ρωσίας για αποστρατιωτικοποίηση και αποναζιστικοποίηση.
Το
πρόβλημα για τη Ρωσία είναι απλό: το πρώην ουκρανικό στρατιωτικό
σύστημα έχει καταληφθεί από ακραίες οργανώσεις και έχει χρησιμοποιηθεί
για να διεξάγει γενοκτονία κατά των Ρώσων του Donbass και άλλων
ρωσόφωνων περιοχών.
Η αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας είναι
αδιαπραγμάτευτη για το Κρεμλίνο και δεν πρόκειται να δεχτεί οποιαδήποτε
«ειρηνική συμφωνία» που θα αφήνει ζωντανές τις νεοναζιστικές οργανώσεις
ή το στρατό τους.
Η οικονομική και δημογραφική κατάρρευση της Ουκρανίας
Η Ουκρανία βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους οικονομικής κατάρρευσης, με πάνω από 15 εκατομμύρια πρόσφυγες και εκτοπισμένα άτομα.
Η καταστροφή της χώρας είναι τέτοια που οι περισσότεροι που έχουν απομείνει είναι ηλικιωμένοι ή άτομα με αναπηρίες.
Η δημογραφική κατάσταση είναι καταστροφική, με πάνω από ένα εκατομμύριο άνδρες να έχουν πεθάνει στον πόλεμο.
Η
ανάληψη από τη Ρωσία αυτής της τεράστιας οικονομικής και ανθρωπιστικής
ευθύνης είναι αμφίβολη καθώς το ΝΑΤΟ είναι υπεύθυνο για αυτήν την
καταστροφή.
Η Στρατηγική του Κρεμλίνου για το μέλλον της Ουκρανίας - Στόχος η δημιουργία μίας τεράστιας νεκρής ζώνης ως ασπίδα απέναντι στο ΝΑΤΟ
Ο πόλεμος στην Ουκρανία ξεκίνησε από την επέκταση του ΝΑΤΟ και τις πολιτικές φθοράς της Ρωσίας.
Ενώ
η Μόσχα δεν θέλει να καταλάβει πλήρως την Ουκρανία, είναι αναγκαίο να
δημιουργήσει μια Αποναζιστικοποιημένη και Αποστρατιωτικοποιημένη Ζώνη
Ασφαλείας (DMZ), η οποία θα χρησιμεύσει ως προστατευτική ασπίδα μεταξύ
της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ.
Για να επιτευχθεί μια διαρκής
ειρήνη, η παγκόσμια πολιτική θα πρέπει να αναδομηθεί, με την ασφάλεια
της Ευρώπης να αναγνωρίζει τα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας.
Η Ρωσία δεν πρόκειται να αναλάβει το βάρος του πολιτικού Δυτικού κόσμου για τις καταστροφές του ΝΑΤΟ.
Εν
τέλει, η Ρωσία απαιτεί όχι μόνο την αποναζιστικοποίηση αλλά και την
εξασφάλιση της στρατηγικής της ασφάλειας με τον τρόπο που καθορίζεται
από τα ίδια τα συμφέροντά της, επισημαίνει ο Bosnic.
Δημοσίευμα των ΝΥΤ δικαιώνει τα ρωσικά σχέδια
Τον
στόχο δημιουργίας μίας τεράστιας ζώνης νεκρής ασφαλείας κατά κάποιο
τρόπο δικαιώνει δημοσίευμα των New York Times σύμφωνα με του οποίους
Αμερικανοί αξιωματούχοι ενημέρωσαν την ουκρανική κυβέρνηση ότι η επόμενη
κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, μετά την αποχώρηση του νυν προέδρου
Donald Trump, δεν δεσμεύεται να συνεχίσει την πολιτική άρνησης για την
ένταξη της Ουκρανίας στο NATO.
Παρότι ο Trump είχε αποκλείσει
κάθε σενάριο ένταξης της Ουκρανίας στην Βορειοατλαντική Συμμαχία, νέα
σενάρια ανοίγουν επικίνδυνα το ενδεχόμενο ανατροπής του status quo.
Η
Wall Street Journal είχε αποκαλύψει ότι στις 17 Απριλίου, η ομάδα του
Trump παρέδωσε στο Κίεβο σχέδιο "οδικού χάρτη" για ειρηνική διευθέτηση.
Οι βασικοί όροι περιλάμβαναν:
- Απόρριψη του στόχου ένταξης στο NATO,
- Αναγνώριση της ρωσικής κυριαρχίας στην Κριμαία.
Ωστόσο, ο πρόεδρος Volodymyr Zelensky απέρριψε αμέσως το σχέδιο, θεωρώντας το απαράδεκτο.
Διχασμένη δύση: Η Ευρώπη συμφωνεί μόνο στα χαρτιά
Παράλληλα, δεν υπάρχει σύμφωνο πνεύμα και μια γραμμή που να συγκλίνει στους κόλπους της Δύσης:
Ο Friedrich Merz, επόμενος Καγκελάριος της Γερμανίας, δήλωσε ότι η ένταξη της Ουκρανίας μπορεί να συζητηθεί μόνο μετά το τέλος του πολέμου.
Η πρωθυπουργός της Ιταλίας Giorgia Meloni πρότεινε παροχή εγγυήσεων ασφαλείας χωρίς ένταξη στο NATO.
Ο
γενικός γραμματέας του NATO Mark Rutte έχει κατ' επανάληψη δηλώσει ότι
"η ένταξη της Ουκρανίας στο NATO δεν είναι στην ατζέντα".
Ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin έχει δηλώσει ότι η επιδίωξη της Ουκρανίας για ένταξη στο NATO ήταν η βασική αιτία του πολέμου.
Ο
ίδιος ο Trump, τόσο στις δηλώσεις του στο Times Magazine όσο και μέσω
του ειδικού του απεσταλμένου Keith Kellogg, έχει ξεκαθαρίσει:
«Η Ουκρανία δεν θα γίνει ποτέ μέλος του NATO – Αν δεν το είχαν ζητήσει, ο πόλεμος ίσως να είχε αποφευχθεί».
