Η αυτοκτονική υποταγή στα συμφέροντα των ΗΠΑ,
είχε ως αποτέλεσμα την ενεργειακή αναστάτωση, μετά το σαμποτάζ στους
αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream (από Ουκρανούς και Πολωνούς, όπως
αποκάλυψαν γερμανικά Μέσα)
και την απώλεια
Και μετά ήρθε ο Τραμπ και τα άλλαξε όλα! Διέταξε τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία και σε όποιον αρέσει. Πέταξε έξω από τις συζητήσεις για τη συμφωνία ειρήνης τους Eυρωπαίους και αποφάσισε ότι αρκεί και περισσεύει να αποφασίσουν αυτός και ο Πούτιν! Απαίτησε αποζημίωση από τη βοήθεια που έχουν προσφέρει οι ΗΠΑ εδώ και τρία χρόνια και υποχρέωσε τον Ζελένσκι να προσφέρει τα πολύτιμα ορυκτά της χώρας, όσα τουλάχιστον έχουν απομείνει στο έδαφος που ακόμα ελέγχει το Κίεβο.
Και για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις για το πού πάει το πράγμα, πέταξε έξω τον Ζέλενσκι από τον Λευκό Οίκο, που επισκέφτηκε τις ΗΠΑ για να υπογράψει την προαναφερόμενη συμφωνία για τα ορυκτά και κατάληξε να ακούει αποσβολωμένος τον… εξάψαλμο Μπάιντεν και Βανς για τις ευθύνες του στην τροπή του πολέμου!
Σε ό,τι αφορά τους Ευρωπαίους, ο Τραμπ ανακοίνωσε προηγουμένως και την επιβολή δασμών 25% (!) στα ευρωπαϊκά προϊόντα που εισάγονται στις ΗΠΑ. Να σημειώσουμε ότι το 2023, οι εξαγωγές αγαθών όλων των χωρών της ΕΕ μαζί προς τις ΗΠΑ έφτασαν τα 503,8 δισ. δολάρια και οι εισαγωγές τους τα 347,1 δισεκατομμύρια, με το εμπορικό πλεόνασμα να διαμορφώνεται σε 157 δισ. ευρώ υπέρ των Ευρωπαίων.
Η απειλή του αμερικανικού χρέους και η αφασία στην ΕΕ
Η νέα αμερικανική κυβέρνηση αποφάσισε να αντιμετωπίσει την απειλητική διόγκωση του χρέους. Στο προηγούμενο άρθρο παρουσιάσαμε στοιχεία για το κόστος του πολέμου και γενικά το εργαλείο των όπλων στην πολιτική κυριαρχία. Αναφέραμε πως στην τετραετία Μπάιντεν το δημόσιο χρέος της αμερικανικής υπερδύναμης εκτοξεύτηκε στο όριο συναγερμού 130% του ΑΕΠ.
Μάλιστα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του 2022, στην πρώτη δεκάδα των πλέον υπερχρεωμένων οικονομιών παγκοσμίως σε απόλυτους αριθμούς, βρίσκονται εκτός από τις ΗΠΑ, επτά ευρωπαϊκές χώρες! Κατά σειρά: Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία, Ιρλανδία και Ιταλία. Και τελικά αυτό που κατάλαβε ο Τραμπ, δείχνει να μην το αντιλαμβάνονται ακόμα οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, παρότι το μήνυμα από τις εξελίξεις στο ουκρανικό πεδίο ήταν σαφές.
Η Ρωσία προκλήθηκε να απαντήσει, όταν ετοιμάζονταν να ολοκληρώσουν την περικύκλωσή της, εντάσσοντας και την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, κίνηση απολύτως προβλέψιμη ότι θα θεωρηθεί casus belli. Η Ρωσία δεν μπορούσε να ηττηθεί ως η μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη. Η Ρωσία άντεξε και τις οικονομικές κυρώσεις αναπροσαρμόζοντας τις εξαγωγές της και την παραγωγικότητα για κάλυψη της απώλειας των εισαγωγών της.
Μεγάλα και κρίσιμα τα ερωτήματα. Πόσο ακόμα θα μπορούσε να συνεχιστεί αυτή η τυφλή πολιτική της υποδούλωσης των ηγεσιών της Ευρώπης στα συμφέροντα των πολεμικών βιομηχανιών που ποντάρουν για τα υπερκέρδη τους στο φόβο, το μίσος, την απειλή, όταν η Κίνα έγινε υπερδύναμη χωρίς τη χρήση όπλων; Πόσο, οι άλλοι βιομηχανικοί κολοσσοί κυρίως της Ευρώπης, τα συμφέροντά των οποίων θίγονται από αυτό το γενικευμένο κλίμα αβεβαιότητας, ύφεσης και τους δασμούς των ΗΠΑ, θα μείνουν βουβοί;
Τα…ορφανά του Μπάιντεν
Τα ορφανά του Μπάιντεν νομίζουν ακόμα ότι μπορούν να θέσουν όρους για το σχέδιο ειρήνευσης στην Ουκρανία, αναζητούν μάλιστα και συμμαχία των προθύμων, όπως ανακοίνωσε ο Βρετανός πρωθυπουργός μετά την Σύνοδο στο Λονδίνο. Οι ηττημένοι δεν μπορούν να θέσουν όρους. Όπως ξεκαθάρισε ο υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ σε δηλώσεις του:
«Η Ευρώπη προσπαθεί ανοιχτά να υπονομεύσει τη διευθέτηση της σύγκρουσης στην Ουκρανία. Η Ρωσία δεν εξετάζει καμιά επιλογή για ανάπτυξη ευρωπαϊκών ειρηνευτικών δυνάμεων στην Ουκρανία. Δεν θα υπάρξει διακοπή των πολεμικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία κατά μήκος της γραμμής επαφής μέχρι την τελική συμφωνία». Ποιόν να καλέσουν λοιπόν στο τραπέζι; Την Ούρσουλα και την Κάγια Κάλλας που πρότεινε τριχοτόμηση (!) της Ρωσίας και αναζητά “νέο ηγέτη για τον ελεύθερο κόσμο” μετά το επεισόδιο Τραμπ-Ζελένσκι; Αυτή δυστυχώς είναι η κατάσταση στην ευρωπαϊκή Βαβέλ.
Ναι, αλλά πρέπει να κάνουμε θυσίες για την ασφάλειά μας, είπε πρόσφατα ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, πρώην πρωθυπουργός της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε, προτείνοντας περικοπές δαπανών στην Υγεία, την Παιδεία και τις Συντάξεις, για να αποκτήσουμε ισχυρό ευρωπαϊκό στρατό. Από ποιόν κινδυνεύουμε για να υποστούμε τόσο μεγάλες θυσίες; Από ποιόν κινδυνεύει η Ελλάδα; Δεν έχει σημασία; Αρκεί να υπάρχει ο φόβος που θα δικαιολογεί τις επιπλέον δαπάνες όπλων.
Και το βιοτικό επίπεδο των ευρωπαίων πολιτών; Η μείωση της αγοραστικής τους δύναμης και οι συνέπειες στο εμπόριο, τις υπηρεσίες και τον τουρισμό; Έχει σκεφτεί ο Μητσοτάκης, ειδικά για τον τουρισμό, πόσο θα επηρεάσει την οικονομία της χώρας ή μήπως θα ζητήσει και αυτός ανταλλάγματα για την βοήθεια που πρόσφερε στον Ζελένσκι;
Οι αμερικανικές επιχειρήσεις επιστρέφουν στη Ρωσία
Και ενώ ο ιδιωτικός αμερικανικός τομέας ετοιμάζεται να επιστρέψει στις επενδύσεις που άφησε στη Ρωσία, ο αντίστοιχος ευρωπαϊκός βρίσκεται στον αέρα. Οι αμερικανικές επιχειρήσεις που είχαν δραστηριότητα στη Ρωσία πριν το 2022 ετοιμάζονται να επανέλθουν. Οι ζημιές που κατέγραψαν από το εμπάργκο, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε ο επικεφαλής του RDIF, ξεπέρασαν τα 320 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η πλειονότητα σημειώθηκε στον τομέα της πληροφορικής και των μέσων ενημέρωσης (123 δισ. δολάρια). Ο τομέας των καταναλωτών και οι εταιρείες υγείας έχασαν 94 δισ. δολάρια και ακολουθούν οι χρηματοπιστωτικές εταιρείες (71 δισ. δολάρια), οι βιομηχανίες (26 δισ. δολάρια) και τον ενεργειακό τομέα (10 δισ. δολάρια). Οι συνολικές ζημίες που υπέστησαν οι αμερικανικές επιχειρήσεις ανέρχονται σε περίπου 324 δισ. δολάρια.
Οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που έφυγαν, δύσκολα θα μπορέσουν να επιστρέψουν και να βρουν φιλικό περιβάλλον στη Ρωσία με την πολιτική που ακολουθούν οι κυβερνήσεις τους. Μέχρι στιγμής είχαν ζημιές πάνω από 100 δισ. ευρώ σύμφωνα με έρευνα των Financial Times. Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Ήταν τόσο μεγάλη η ομηρία των ευρωπαίων στο “κόμμα του πολέμου” που θυσίασαν το μεγάλο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που είχαν με την φτηνή ρωσική ενέργεια.
Η ύφεση χτυπάει τις πόρτες των βιομηχανικών χωρών και ειδικά της Γερμανίας με τις αυτοκινητοβιομηχανίες αρχικά να προχωρούν σε μειώσεις παραγωγής, κλείσιμο μονάδων και απολύσεις. Κα τώρα τι γίνεται που ο Τραμπ ανακοίνωσε δασμούς στα ευρωπαϊκά προϊόντα 25%! Μπορεί κανείς να υπολογίσει το κόστος των απωλειών; Αντέχει η Βαβέλ; Υπάρχουν προτάσεις;
Κατά τα άλλα, ψάχνουμε να βρούμε τις αιτίες που τα ευρωπαϊκά πολιτικά συστήματα καταρρέουν, καθώς έχουν χαθεί πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των κυβερνητικών κομμάτων, με τους μη προνομιούχους πολίτες να αναζητούν αντισυστημικές λύσεις ακόμα και ως τιμωρητική επιλογή. Ποιο μέλλον υπάρχει, τώρα που η συμμαχία ΗΠΑ-Ευρώπης εναντίον Ρωσίας άλλαξε και έγινε ΗΠΑ–Ρωσία εναντίον Ευρώπης;
Χρήστου Δημήτρης
