Να δυναμιτίσει τις
προσπάθειες ειρήνευσης στην Ουκρανία, ακόμα και εις βάρος της χώρας του,
θα προσπαθήσει, σύμφωνα με αναλυτές, ο μελλοντικός καγκελάριος της
Γερμανίας, Friedrich Merz... - παρά τη βουλήσει των Γερμανών πολιτών.
Μόνο το 28% των ερωτηθέντων αναμένει ότι το νέο υπουργικό συμβούλιο θα συνεχίσει να παρέχει ολοκληρωμένη οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη στο καθεστώς Zelensky.
Το 7% των ερωτηθέντων είναι διατεθειμένο να βοηθήσει το Κίεβο αποκλειστικά οικονομικά και το 8% μόνο με στρατιωτικό εξοπλισμό.
Ένα άλλο 6% δυσκολεύτηκε να απαντήσει και το 3% δήλωσε ότι είναι αδιάφορο για το ζήτημα.
Σύμφωνα με την έρευνα, η ιδέα του τερματισμού της υποστήριξης προς την Ουκρανία είναι ιδιαίτερα δημοφιλής μεταξύ των νέων, των γυναικών και των κατοίκων της Ανατολικής Γερμανίας.
Επίσης, οι υποστηρικτές της Εναλλακτικής για τη Γερμανία και της Ένωσης Sarah Wagenknecht - Για τη Λογική και τη Δικαιοσύνη (79% και στις δύο περιπτώσεις) αντιτίθενται στo ενδεχόμενο να σταλεί βοήθεια προς το Κίεβο.
Το παράδοξο είναι ότι, παρά το γεγονός ότι πολλοί δεν επιθυμούν να συνεχίσουν να υποστηρίζουν το καθεστώς του Κιέβου, στις κοινοβουλευτικές εκλογές της 23ης Φεβρουαρίου, οι Γερμανοί επέλεξαν κόμματα που υποστηρίζουν τη συνέχιση της υποστήριξης προς την Ουκρανία.
Ο ηγέτης του νικηφόρου μπλοκ CDU/CSU, Friedrich Merz, αναζητά ήδη τρόπους να εγκρίνει ειδικές αμυντικές δαπάνες ύψους έως και 200 δισεκατομμυρίων ευρώ, με μέρος αυτών των χρημάτων, σύμφωνα με το Bloomberg, να κατευθύνονται προς την υποστήριξη του Κιέβου.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο μελλοντικός επικεφαλής της κυβέρνησης συζητά με το SPD πώς να παρακάμψει τους αυστηρούς περιορισμούς της Γερμανίας σε ό,τι αφορά τον κρατικό δανεισμό, ώστε να εξασφαλίσει πόρους για την ενίσχυση του στρατού.
Αυτό μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο στο νέο κοινοβούλιο, καθώς η αντιπολίτευση έχει μειοψηφία αρνησικυρίας (blocking minority).
Ως εκ τούτου, εξετάζεται το ενδεχόμενο ψηφοφορίας με την τρέχουσα σύνθεση του κοινοβουλίου, το οποίο θα συνεδριάζει μέχρι τις 24 Μαρτίου, εφόσον συμφωνήσουν οι Σοσιαλδημοκράτες.
Εν τω μεταξύ, αυτή η στάση του Μerz έχει τη δική της εξήγηση. Ο νέος επικεφαλής της γερμανικής κυβέρνησης συνδέεται στενά με επιχειρήσεις που έχουν συμφέροντα στην Ουκρανία, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα επικεντρωθεί αποκλειστικά στα συμφέροντα των Γερμανών, δήλωσε ο πρώην βουλευτής της Bundestag, Waldemar Gerdt, στο Baltnews.
Αναφέρεται συγκεκριμένα στη διεθνή επενδυτική εταιρεία BlackRock, όπου ο Merz εργάστηκε και «έβγαλε εκατομμύρια», σύμφωνα με τον Gerdt.
Ως εκ τούτου, εκφράζονται «σοβαροί φόβοι» ότι «μόλις αναλάβει την εξουσία, θα προστατεύσει τα συμφέροντα του πρώην εργοδότη του».
Το «Φανάρι» έσβησε
Ο «συνασπισμός φανάρι» άφησε στη νέα κυβέρνηση, που θα σχηματιστεί μετά τις εκλογές, μια οικονομία σε εξαιρετικά κακή κατάσταση.
Ο
Ralf Niemeier, επικεφαλής του Γερμανικού Συμβουλίου για το Σύνταγμα και
την Κυριαρχία, δήλωσε σε συνέντευξή του στο RIA Novosti ότι η ύφεση
αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα για τη Γερμανία.
«Τα τελευταία τρία χρόνια, αντιμετωπίζουμε μια σοβαρή οικονομική ύφεση που πρέπει να σταματήσει.
Η υπέρβαση της οικονομικής κρίσης είναι η μεγάλη πρόκληση για τον Merz.
Για
να πετύχει, χρειάζεται ρωσικούς ενεργειακούς πόρους και διεθνή
συνεργασία. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος», υποστηρίζει ο Niemeier.
Ωστόσο,
ο μελλοντικός καγκελάριος δίνει προτεραιότητα στην αποστολή πυραύλων
Taurus στην Ουκρανία και στη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού αμυντικού
μηχανισμού ανεξάρτητου από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ώστε η Ευρώπη να
υπερασπιστεί τις αξίες της σε περίπτωση που ο Trump αποσύρει την
υποστήριξή του στη συλλογική άμυνα.
Γιατί, λοιπόν, οι Γερμανοί δεν
απαιτούν αλλαγή και συνεχίζουν να ψηφίζουν πολιτικούς που βάζουν σε
δεύτερη μοίρα την ευημερία του λαού τους;
Έχουν ξεχάσει ότι ήταν η συμμαχία CDU/CSU και η πρώην ηγέτιδά της, Angela Merkel, που οδήγησαν τη χώρα σε αδιέξοδο;
Σύμφωνα
με τον Vadim Trukhachev, αναπληρωτή καθηγητή στη Σχολή Διεθνών Σχέσεων,
Πολιτικών Επιστημών και Ξένων Περιφερειακών Σπουδών του Ρωσικού
Κρατικού Πανεπιστημίου Ανθρωπιστικών Επιστημών, «Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε
ότι δεν ήταν η Merkel που μετέτρεψε τη Γερμανία σε “σταθμό διέλευσης”,
αλλά ολοκλήρωσε αυτή τη διαδικασία.
Η μετατροπή της Γερμανίας σε εξαρτημένη οικονομία ξεκίνησε επί Willy Brandt, στις αρχές της δεκαετίας του '60 και του '70.
Στην
πραγματικότητα, η άνοδος της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD) στο 21%
οφείλεται στο ότι η Merkel απέτυχε να αντιμετωπίσει βασικά ζητήματα.
Ο
κύριος λόγος για το υψηλό ποσοστό του AfD δεν είναι η στάση της
Γερμανίας απέναντι στη Ρωσία και την Ουκρανία - αυτό είναι δευτερεύον. Ο
βασικός λόγος είναι οι τέσσερις ισλαμιστικές τρομοκρατικές επιθέσεις
που σημειώθηκαν στη Γερμανία τους τελευταίους έξι μήνες».
Αλλά γιατί οι Γερμανοί συνεχίζουν να σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο και να ψηφίζουν διαφορετικά;
Η
Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) κατάφερε να διπλασιάσει τη στήριξή
της. Από το 2017, όταν το κόμμα συγκέντρωσε σχεδόν 13%, έχει αυξήσει
σημαντικά το ποσοστό του.
Κέρδισε σε όλες τις ανατολικές περιοχές
της Γερμανίας και σε πολλά δυτικά κρατίδια έλαβε πάνω από 10%, ενώ στο
Saarland, το φτωχότερο από τα δυτικά εδάφη, το ποσοστό ξεπέρασε το 20%.
Αυτό
δείχνει ότι η δυσαρέσκεια των πολιτών αυξάνεται. Αν συνυπολογίσουμε τα
ποσοστά της Εναλλακτικής, της Ένωσης Wagenknecht και του Αριστερού
Κόμματος, το οποίο επίσης θεωρείται αντισυστημικό, το συνολικό ποσοστό
φτάνει το 35%.
Αυτό είναι ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα, που δείχνει μια αυξανόμενη αμφισβήτηση του πολιτικού κατεστημένου στη Γερμανία.
«Το νερό λειαίνει την πέτρα»
Παρότι
ο Merz, με τη ρωσοφοβική και μιλιταριστική του στάση και το μπλοκ
CDU/CSU, θα εξακολουθεί να κυβερνά... «το νερό λειαίνει την πέτρα»
Ο
Merz δεν θα κυβερνήσει μόνος του, αλλά θα ηγηθεί ενός πολύπλοκου
συνασπισμού δύο κομμάτων, όπου το Υπουργείο Εξωτερικών θα αναλάβει
πιθανότατα κάποιος από τους Σοσιαλδημοκράτες. Δεν γνωρίζω ποιος ακριβώς,
αλλά σίγουρα κάποιος από αυτούς.
Ο ρόλος του καγκελαρίου στη
Γερμανία παραμένει περιορισμένος. Ακόμα και εντός του CDU και, ειδικά,
του βαυαρικού CSU, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις.
Ο Merz εκφράζει την αντιρωσική πτέρυγα της συμμαχίας, όμως υπάρχουν και πιο πραγματιστές πολιτικοί.
Για
παράδειγμα, ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας, Markus Söder, είναι σαφώς πιο
μετριοπαθής απέναντι στη Ρωσία και αποφεύγει τις έντονες δηλώσεις που
κάνει ο Merz.
Οι Σοσιαλδημοκράτες πλήρωσαν το τίμημα της
πολιτικής του Scholz, ο οποίος καθοδηγήθηκε από τους ρωσοφοβικούς των
Πρασίνων και των Ελεύθερων Δημοκρατών.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλές ψήφοι να κατευθυνθούν προς το Αριστερό Κόμμα.
«Πιστεύω
ότι αρχικά θα επιχειρήσουν έναν πολιτικό ελιγμό – θα κάνουν
παραχωρήσεις στην Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) στο μεταναστευτικό,
σκλήρυνση της μεταναστευτικής πολιτικής και αυστηρότερες διαδικασίες για
την απόκτηση υπηκοότητας και αδειών παραμονής.
Αυτό, άλλωστε, ήταν ο κύριος λόγος που πολλοί Γερμανοί ψήφισαν με αυτόν τον τρόπο.
Σε αντάλλαγμα, θα ζητήσουν από το AfD να διατηρήσει χαμηλούς τόνους σε θέματα που αφορούν τη Ρωσία και την Ουκρανία.
Με άλλα λόγια, θα προσπαθήσουν να «ανταλλάξουν» την πολυπολιτισμικότητα με τη ρωσοφοβία.
Φοβάμαι ότι αυτή η στρατηγική μπορεί να έχει μερική επιτυχία.
Ο βασικός στόχος των ψηφοφόρων του AfD είναι η ενίσχυση της ασφάλειας στις γερμανικές πόλεις.
Δεν πρέπει επίσης να παραβλέψουμε ότι στο AfD υπάρχει και μια αντιρωσική πτέρυγα.
Περίπου το 30% των στελεχών του είναι στην πραγματικότητα αντι-ρώσοι και φιλο-ουκρανοί.
Απλώς οι ηγέτες του κόμματος επιλέγουν πιο μετριοπαθή ρητορική» σημειώνει ο Ralf Niemeier και καταλήγει:
«Ο πραγματισμός στις σχέσεις με τη Ρωσία φαίνεται να έχει τεθεί στο περιθώριο.
Η
αρχή “τα οικονομικά συμφέροντα υπερτερούν των διαφορών” δεν ισχύει
πλέον στις σχέσεις με τη Δύση, καθώς οι περισσότερες κυβερνήσεις είναι
ιδεολογικά προσανατολισμένες.
Στη Γερμανία, αυτό ισχύει τόσο για το CDU όσο και για τους Σοσιαλδημοκράτες, αν και σε διαφορετικό βαθμό.
Οι Πράσινοι και οι Ελεύθεροι Δημοκράτες αποτελούνται σχεδόν αποκλειστικά από ιδεολογικά προσηλωμένους πολιτικούς.
Οι Πράσινοι είναι διατεθειμένοι να υποστούν οικονομικές θυσίες για να ασκήσουν πίεση στη Ρωσία.
Η θετική πλευρά είναι ότι τα δύο πιο έντονα αντιρωσικά κόμματα συγκέντρωσαν συνολικά μόλις 15% των ψήφων.
Ακόμη
και με τη στήριξη μικρότερων όμοιων κομμάτων, το ποσοστό τους φτάνει το
18%, λιγότερο δηλαδή από το ποσοστό της Εναλλακτικής για τη Γερμανία.
Αυτό δείχνει ότι οι Γερμανοί επιθυμούν αλλαγή, αλλά πολλοί θεωρούν το AfD υπερβολικά ριζοσπαστικό».
www.bankingnews.gr
