Το
Αζερμπαϊτζάν υπέβαλε σήμερα την επίσημη αίτηση για ένταξη στην ομάδα
BRICS, όπως ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της χώρας,
Αϊκάν Χατζιζαντά.
Η πρόθεση του Μπακού να γίνει μέλος των BRICS είχε ήδη
αποτυπωθεί σε κοινή διακήρυξη στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Κίνας, η οποία υπογράφηκε στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) στην Αστάνα στις αρχές Ιουλίου.Επιπλέον, η πρόεδρος του κοινοβουλίου του Αζερμπαϊτζάν, Σαχίμπα Γκαφαρόβα, είχε δηλώσει κατά τη διάρκεια της 10ης Κοινοβουλευτικής Συνόδου των BRICS στην Αγία Πετρούπολη ότι η χώρα της επιθυμεί να γίνει πλήρες μέλος των BRICS.
Ταυτόχρονα, οι ροές φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν αυξηθεί κάθετα το τελευταίο διάστημα.
Η ΕΕ και οι αφελείς των Αθηνών ενδιαφέρονται βέβαια μόνο να μπορούν να κομπάζουν για το «αμερικανικό» φυσικό αέριο του TAP, παρά το γεγονός ότι η πραγματικότητα εν προκειμένω διαψεύδει την πολιτική ατζέντα, καθώς πάνω από το 50% του αερίου που περνά από τον αγωγό, προέρχεται από τη Ρωσία!
Ο αγωγός αυτός αποφέρει τεράστιο γεωπολιτικό κέρδος για το Αζερμπαϊτζάν, όπως και ο Turkish Stream για την Τουρκία, αλλά και οι δύο έχουν ένα κοινό σημείο: υπενθυμίζουν διαρκώς την αποτυχία της Ελλάδας να αναλάβει τη θέση ισχύος στην ενέργεια, που απλόχερα της προσφέρθηκε από τη Ρωσία.
Συγκεκριμένα, οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά, όχι μόνο παρέδωσαν χωρίς καμία ουσιαστική πίεση στην Τουρκία τον South Stream, για να κατασκευαστεί ως Turkish Stream, αλλά και επισφραγίστηκε και μία παγκόσμια πρωτιά: η κυβέρνηση Σαμαρά υπέγραψε την πρώτη συμφωνία είσπραξης μηδενικών τελών μεταφοράς σε αγωγό φυσικού αερίου!
Η ελληνική διπλωματία, ως προέκταση της πολιτικής της ΕΕ στην περιοχή, αλλά και ως εθνική πολιτική θέση, έχει αποτύχει σε κάθε επίπεδο, με τη Ρωσία να ασκεί realpolitik με το «όπλο» της ενέργειας, όσο η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν «εναγκαλίζονται» με τη Μόσχα.
Πλέον, τόσο η ΕΕ εξαρτάται σχεδόν ολικά από μία χώρα-μέλος των BRICS και το ρωσικό φυσικό αέριο, όσο και η Ελλάδα βλέπει τη θέση της στον ενεργειακό χάρτη να εξαφανίζεται μπροστά σε δύο ιστορικούς εχθρούς της.
