Το σύστημα «διαίρει και βασίλευε» που εφάρμοσαν με μεγάλη επιτυχία οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ στη μετά-Β'ΠΠ παγκόσμια ιστορία, έφθασε επιτέλους σε αδιέξοδο.
Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δίχασαν ολόκληρες
Όχι όμως πια. Για πρώτη φορά υπάρχει ένα αντίπαλο δέος κι έτσι αυτή η συνταγή καταστροφής για την ανθρωπότητα, βρίσκεται μπροστά σε αποτυχία. Η νέα ανερχόμενη δύναμη δημιούργησε ένα δίπολο: ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στη μία πλευρά και BRICS+ από την άλλη.
Ως μέρος του μέχρι πρότινος σχεδίου του, το ΝΑΤΟ κατάφερε να προκαλέσει ουκ ολίγες τη Ρωσία και να δημιουργήσει το μέτωπο στην Ουκρανία, μία «μαύρη τρύπα» εκατοντάδων χιλιάδων ζωών και εκατοντάδων δισεκατομμυρίων για όπλα που αγοράζει η Ουκρανία... από τους δυτικούς συμμάχους. Κάτι παρόμοιο προσπαθεί να γίνει από τις ΗΠΑ και στην Ταϊβάν, προκαλώντας την οργή της Κίνας κι εμποδίζοντας έτσι προς το παρόν μία σύγκρουση. Στην ίδια μοίρα και η Μέση Ανατολή, η οποία έχει καταστραφεί από τις ΗΠΑ, ειδικά μετά τη δεκαετία του '90.
Επειδή όμως στα μέτωπα της Ουκρανίας και της Ταϊβάν, μία νίκη φαντάζει όνειρο θερινής νυκτός, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ εστιάζουν στη Μέση Ανατολή. Πλέον, ένας γενικευμένος πόλεμος στην περιοχή, είναι η τελευταία ευκαιρία της Ουάσινγκτον και της πολεμικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ να «καταστείλουν» τη δυναμική των BRICS και των κρατών που θέλουν να ενταχθούν στην ομάδα.
Έτσι, αναπόφευκτα, ο Γ'ΠΠ περνά από την ταλανιζόμενη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Η περιοχή χωρίζεται χονδρικά σε δύο ξεκάθαρες διαφορετικές γεωπολιτικές ομάδες.
Η πρώτη είναι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους—Ισραήλ, Τουρκία, Ιορδανία, Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κουβέιτ, Κατάρ, Μπαχρέιν και άλλοι. Αν και η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι μέλη των BRICS+, η αληθινή τους πίστη είναι στην ατζέντα του NATO, όπως έχει σχολιάσει σχετικά και ο επενδυτής Nick Giambruno, σε άρθρο του.
Η δεύτερη ομάδα αυτοχαρακτηρίζεται ως ο «Άξονας της Αντίστασης». Αποτελείται από το Ιράν, τη Συρία, τους Houthis στην Υεμένη, τη Hezbollah στον Λίβανο, πολλές παλαιστινιακές ομάδες (συμπεριλαμβανομένης της Hamas) και μια ποικιλία πολιτοφυλακών στο Ιράκ.
Ρωσία και Κίνα είναι οι μεγάλες δυνάμεις πίσω από τον Άξονα της Αντίστασης, με συμμάχους τις υπόλοιπες BRICS+.
Εάν υπάρξει ένας περιφερειακός πόλεμος στη Μέση Ανατολή, θα είναι αναμφίβολα μεταξύ αυτών των δύο ομάδων.
Σε αντίθεση με την Ευρώπη (Ρωσία) ή την Ανατολική Ασία (Κίνα), δεν υπάρχει εξελιγμένη πυρηνική δύναμη που να αποτρέπει ΝΑΤΟ και ΗΠΑ από πιο επιθετική στρατιωτική δράση στη Μέση Ανατολή. Ως εκ τούτου, το Ιράν είναι ο αδύναμος κρίκος στη συμμαχία BRICS+ για να πιέσει για μια πολυπολική παγκόσμια τάξη, σχολιάζει ο επενδυτής Nick Giambruno, δικαιολογώντας την άποψη πως γι' αυτό το ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοί του θα κάνουν στη Μέση Ανατολή την τελευταία τους προσπάθεια για να καταστρέψουν την εμφάνιση μιας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης, προσπαθώντας να εξουδετερώσουν τον Άξονα της Αντίστασης.
Τα ανοικτά μέτωπα που θα οδηγήσουν σε γενικευμένη σύγκρουση
Ήδη οι φωτιές καίνε γύρω από τη μπαροταποθήκη της περιοχής, με το μέτωπο της Γάζας
να αφορά Ισραήλ, Hamas, Hezbollah, όπου ο ζήλος για επιβίωση και την
επιμονή επιτρέπει στους αντάρτες μαχητές να διατηρήσουν την παρουσία
τους στη σύγκρουση, όπως έγινε με τους Ταλιμπάν και τους Viet Cong στους
πολέμους σε Αφγανιστάν και Βιετνάμ. Με απλά λόγια, σε έναν
ανταρτοπόλεμο, το να επιβιώσεις σημαίνει να νικάς.
Το Ισραήλ έχει παγιδευτεί σε μια κατάσταση χωρίς νίκη με δύο μη ελκυστικές επιλογές:
- Διαπραγμάτευση κατάπαυσης του πυρός και ανταλλαγής αιχμαλώτων με δυσμενείς όρους.
- Εμπλοκή σε έναν άκαρπο παρατεταμένο ανταρτοπόλεμο που εξαντλεί τον στρατό, την οικονομία και το διπλωματικό κεφάλαιο.
Ανεξάρτητα
από το πώς τελικά τελειώνει ο πόλεμος στη Γάζα, τα γεγονότα της 7ης
Οκτωβρίου και μετά έχουν πιθανότατα συντρίψει την αύρα του αήττητου του
ισραηλινού στρατού, σχολιάζει ο Nick Giambruno.
Εν ολίγοις, η
περιφερειακή θέση του Ισραήλ επιδεινώνεται. Αυτό αποδυναμώνει τη
γεωπολιτική θέση του NATO και των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή.
Την ίδια στιγμή, υπάρχει ανοικτό το μέτωπο στη Συρία
από το 2011, όπου οι ΗΠΑ προσπάθησαν να ανατρέψουν τον πρόεδρο Bashr
al-Assad. Ωστόσο, αυτή η προσπάθεια απέτυχε χάρη στην παρέμβαση της
Ρωσίας, του Ιράν και της Hezbollah.
Στο Ιράκ, αφού οι ΗΠΑ ανέτρεψαν
τον Saddam Husein το 2003, ήλπιζαν να διαμορφώσουν το Ιράκ στο σχήμα της
Ιορδανίας, ενός από τους πιο αξιόπιστους συμμάχους τους στη Μέση
Ανατολή. Ωστόσο, δεν λειτούργησε όπως ήλπιζαν. Αντίθετα, η απομάκρυνση
του Saddam ενίσχυσε τη σιιτική πλειοψηφία του Ιράκ, η οποία είναι πολύ
πιο συμπαθητική προς το Ιράν από την ατζέντα των ΗΠΑ για την περιοχή.
Πολλές
ισχυρές ομάδες πολιτοφυλακής του Ιράκ είναι μέλη του Άξονα της
Αντίστασης. Η ιρακινή κεντρική κυβέρνηση δεν μπορεί να τους αμφισβητήσει
και ούτως ή άλλως είναι λίγο πολύ στην ίδια γεωπολιτική σελίδα.
Ωστόσο,
υπάρχουν ακόμη μερικές χιλιάδες αμερικανοί στρατιώτες στο Ιράκ, τους
οποίους η ιρακινή κεντρική κυβέρνηση ζήτησε πρόσφατα από την Ουάσιγκτον
να αποσυρθούν. Οι διαπραγματεύσεις είναι σε εξέλιξη.
Η Υεμένη
αποκαλείται μερικές φορές «το Αφγανιστάν της Μέσης Ανατολής» επειδή
είναι μια φτωχή φυλετική κοινωνία που είναι καλά οπλισμένη, βρίσκεται σε
ορεινό έδαφος και γενικά αφιλόξενη για τους ξένους εισβολείς.
Οι
Houthis, μια υποστηριζόμενη από το Ιράν ομάδα που ελέγχει το μεγαλύτερο
μέρος της Υεμένης, απέκρουσαν έναν στρατιωτικό συνασπισμό της Σαουδικής
Αραβίας και των συμμάχων της. Παρά τον πόλεμο από το 2015, οι
Σαουδάραβες δεν κατάφεραν να νικήσουν τους Houthis.
Ωστόσο, οι
περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν αυτόν τον πόλεμο ή τις λεπτομέρειες του.
Είναι αξιοσημείωτο ότι οι Σαουδάραβες, οι οποίοι είναι από τους
πλουσιότερους στη Μέση Ανατολή και υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ, δεν
μπόρεσαν να νικήσουν τον πιο φτωχό λαό της Μέσης Ανατολής, την Υεμένη.
Οι Houthis -και συνεπώς ο Άξονας της Αντίστασης- εξακολουθούν να ελέγχουν σταθερά το μεγαλύτερο μέρος της Υεμένης.
Συμπέρασμα
Το
NATO και οι ΗΠΑ δεν είναι σε αδύναμη θέση στη Μέση Ανατολή. Έχουν στη
διάθεσή τους πυρηνικά όπλα, προηγμένους στρατούς και μερικούς από τους
μεγαλύτερους περιφερειακούς στρατούς -ιδίως την Αίγυπτο, το Ισραήλ και
την Τουρκία.
Τούτου λεχθέντος, ωστόσο, όταν κάνεις ένα βήμα πίσω, είναι σαφές ότι η γεωπολιτική δυναμική είναι με τον Άξονα της Αντίστασης, ο οποίος διαβρώνει τη δύναμη και την επιρροή του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή.
Η κατάσταση κινείται προς όφελος του Άξονα Αντίστασης και των BRICS+. Εάν αυτές οι τάσεις συνεχιστούν, αργά ή γρήγορα, το NATO και οι ΗΠΑ πρέπει να πάρουν μια μοιραία απόφαση.
Μπορούν
είτε να παραχωρήσουν την περιοχή στους BRICS+, μία κίνηση που θα
σφράγιζε τη δημιουργία μιας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης, είτε να
ξεκινήσουν έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας με τον Άξονα της Αντίστασης.
Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι το NATO και οι ΗΠΑ θα κέρδιζαν έναν τέτοιο πόλεμο.
Πιθανότατα, θα καταλήξει σε καταστροφή για αυτούς. Αυτός είναι πιθανώς ένας μεγάλος λόγος που δεν έχει συμβεί ακόμα.
www.bankingnews.gr
