Μετά από δύο εβδομάδες «άρτου και θεαμάτων» η ολυμπιακή εκεχειρία
στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας έληξε και ο Εμανουέλ Μακρόν βρίσκεται
πλέον αντιμέτωπος με την πιεστική ανάγκη του διορισμού νέου πρωθυπουργού
και του σχηματισμού κυβέρνησης.
Ο Μακρόν έσπρωξε στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων κάτω από το χαλί την πολιτική κρίση που πυροδότησε με την απόφασή του να προκηρύξει πρόωρες εκλογές και η οποία επιτάθηκε καθώς κανένα κόμμα ή παράταξη δεν εξασφάλισε την απόλυτη πλειοψηφία. Αλλά η ευφορία στη Γαλλία για την επιτυχή διοργάνωση των Αγώνων αφήνει τη θέση της στην ανησυχία για το μέλλον και τις περικοπές δαπανών στον προϋπολογισμό, που αναμένεται να προκαλέσουν νέα δυσαρέσκεια στους ψηφοφόρους.
Η επιλογή ενός πρωθυπουργού που μπορεί να κατευνάσει το κεντρώο στρατόπεδο του Μακρόν, την αριστερή συμμαχία του Νέου Λαϊκού Μετώπου και την ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν έχει αποδειχθεί δύσκολη υπόθεση. Ο Γάλλος πρόεδρος καλείται να λάβει τις αποφάσεις του, αλλά δεν έδειξε να βιάζεται ιδιαίτερα την Δευτέρα. Σε συνέντευξή του στην αθλητική εφημερίδα L’ Equipe ο Μακρόν κράτησε κλειστά τα χαρτιά του όσον αφορά στο ποιον ή ποια θα επιλέξει για το πόστο του πρωθυπουργού, αλλά επεσήμανε: «Όλοι εκείνοι που δεν πίστευαν στην επιτυχία των Αγώνων έκαναν λάθος. Συχνά, όταν ανοίγει κανείς την τηλεόραση, ή διαβάζει μια εφημερίδα, γίνεται λόγος για παρακμή. Οι Γάλλοι ανακάλυψαν εκ νέου ότι μπορούν μαζί να κάνουν σπουδαία πράγματα», είπε προσθέτοντας ότι ελπίζει να μπορέσει να κεφαλαιοποιήσει αυτή την καλή θέληση για να γεφυρωθούν τα πολιτικά χάσματα.
Αυτό, βέβαια, μένει να αποδειχθεί, αλλά τουλάχιστον στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων οι σφοδρότεροι αντίπαλοί του, η ακροδεξιά Λεπέν και ο νεοκομμουνιστής Ζαν Λικ Μελανσόν, σίγησαν την κριτική τους.
Ο Μακρόν σε αναζήτηση πρωθυπουργού κοινής αποδοχής
Η αριστερή συμμαχία επικράτησε απρόσμενα στις βουλευτικές εκλογές, αλλά ο Μακρόν δεν αναγνωρίζει μια ξεκάθαρη νίκη του Νέου Λαϊκού Μετώπου υποστηρίζοντας ότι ο συνασπισμός αυτός δεν εξασφάλισε ικανό αριθμό εδρών στη νέα Γαλλική Εθνοσυνέλευση για να κυβερνήσει σταθερά, λόγος για τον οποίο προτρέπει σε συγκρότηση κυβερνητικής συμμαχίας στα πρότυπα της Γερμανίας και άλλων ευρωπαϊκών κρατών.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Le Monde ο Μακρόν αναζητεί μια πολιτική προσωπικότητα κοινής αποδοχής με απήχηση τόσο στην Αριστερά όσο και στη Δεξιά, έναν πρωθυπουργό που θα δίνει τουλάχιστον την εντύπωση της «συγκατοίκησης» με έναν πρόεδρο προερχόμενο από άλλο κόμμα. Και μολονότι η εξεύρεση ενός τέτοιου προσώπου είναι δύσκολη, κορυφαία στελέχη της παράταξης Μακρόν εμμένουν στην ανάγκη να διοριστεί επικεφαλής της κυβέρνησης κάποιος, που τουλάχιστον δεν θα αποξενώνει πιθανούς εταίρους στην κεντροαριστερά και την κεντροδεξιά.
Λουσί Καστέ: Η υποψήφια της Αριστεράς
Μέχρι στιγμής ο Μακρον αγνοεί την υποψήφια της αριστερής συμμαχίας, Λουσί Καστέ, ανώτερη δημόσια υπάλληλο και οικονομολόγο με μηδενική εμπειρία στην πολιτική.
Παρά τις προσπάθειές της να ενισχύσει το προφίλ της η Καστέ παραμένει άγνωστη στη γαλλική κοινή γνώμη. «Ποια είναι αυτή;», δήλωσε η ηλικίας 41 ετών Ζαχέρα Ντακάρ μετά τη λήξη του τελικού βόλεϊ στο Club France. «Έχω να ασχοληθώ με την πολιτική εδώ και δύο εβδομάδες. Οι Ολυμπιακές Αγώνες μού πρόσφεραν μια απόδραση απ’ όλα αυτά».
Η Καστέ, βέβαια, δεν εγκατέλειψε τη μάχη, επιχειρώντας με συνεντεύξεις της στα ΜΜΕ, επαφές με ηγέτες συνδικάτων και περιοδείες ανά τη Γαλλία να παραμείνει ζωντανή στο παιχνίδι και να ασκήσει πίεση στον Μακρόν να την διορίσει πρωθυπουργό. Αλλά οι πιθανότητές της να εξασφαλίσει για την αριστερή συμμαχία το πρωθυπουργικό μέγαρο Ματινιόν φαντάζουν πενιχρές, καθώς ο Μακρόν θεωρεί ότι από τις κάλπες προέκυψε μια Εθνοσυνέλευση, της οποίας «το κέντρο βάρους βρίσκεται στο κέντρο ή την κεντροδεξιά», όπως είπε πηγή από το περιβάλλον του.
Μπερνάρ Καζνέβ: ο σοσιαλιστής πρώην πρωθυπουργός του Ολάντ
Με τον Μακρόν να αρνείται να αποδεχθεί τη νομιμοποίηση της αριστερής συμμαχίας να κυβερνήσει, μια άλλη επιλογή θα ήταν o διορισμός ενός αριστερού πρωθυπουργού, αλλά εκτός του Νέου Λαϊκού Μετώπου, όπως ο Μπερνάρ Καζνέβ, που διετέλεσε πρωθυπουργός στο τέλος της προεδρικής θητείας του σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ (από τον Δεκέμβριο του 2016 μέχρι τον Μάιο του 2017).
Ο Καζνέβ εγκατέλειψε το 2022 το Σοσιαλιστικό Κόμμα αντιδρώντας στη συμμαχία του με την Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν. Το νέο του πολιτικό όχημα, «La Convention», δεν κατάφερε να προσελκύσει την υποστήριξη πρωτοκλασάτων βουλευτών της Αριστεράς. Ο Καζνέβ δήλωσε τον περασμένο μήνα ανοικτός στο ενδεχόμενο επιστροφής του στο Ματινιόν κι η ελπίδα στο στρατόπεδο Μακρόν είναι ότι θα μπορούσε να προσελκύσει τις πιο μετριοπαθείς φωνές της αριστερής συμμαχίας, όπως εκείνες των Σοσιαλιστών.
Από την άλλη δεν είναι ξεκάθαρο κατά πόσον η επιλογή του Καζνέβ θα ικανοποιούσε ικανό αριθμό αριστερών βουλευτών ώστε να αποφύγει μια πρόταση μομφής.
Ξαβιέ Μπερτράν: Ο συντηρητικός στο δεξιό κέρας του κεντρώου συνασπισμού
Τα κριτήρια της παράταξης Μακρόν για το πρόσωπο κοινής αποδοχής θα μπορούσε να πληροί, σύμφωνα με την πηγή από το περιβάλλον του Γάλλου προέδρου, ο κεντροδεξιός Ξαβιέ Μπερτράν, υπουργός Υγείας και Εργασίας επί Ζακ Σιράκ και Νικολά Σαρκοζί, που είχε μεν εξαπολύσει στο παρελθόν βέλη κριτικής κατά του νυν ενοίκου του Ελυζέ, αλλά συνεργάστηκε εποικοδομητικά με την κυβέρνησή του ως περιφερειάρχης στη Hauts-de-France της βόρειας Γαλλίας από το 2016.
Ο Μπερτράν απέτρεψε μια εκτόξευση της ακροδεξιάς στην περιφέρειά του, παρά τη μεταμόρφωσή της σε προπύργιο της Εθνικής Συσπείρωση της Λεπέν τα τελευταία χρόνια. Πρόσωπο από το περιβάλλον του δήλωσε στη γαλλική εφημερίδα Le Figaro ότι ο Μπερτράν «είναι έτοιμος για την πρόκληση» της πρωθυπουργίας, ενώ την επιλογή του υποστηρίζουν και από το στρατόπεδο Μακρόν, μεταξύ άλλων η απερχόμενη υπουργός Ισότητας Ορόρ Μπερζέ.
Στα ντεσαβαντάζ του Μπερτράν μετρά το γεγονός ότι μια κυβερνητική συμμαχία της παράταξης Μακρόν με τη συντηρητική Δεξιά θα συγκέντρωνε 213 έδρες, μόλις 20 περισσότερες από την αριστερή συμμαχία του Νέου Λαϊκού Μετώπου και άρα θα ήταν ευάλωτη σε προτάσεις μομφής.
