Τώρα που είναι σαφές ότι η Ελλάδα σκοπεύει
να εφαρμόσει τη συμφωνία μόνο επιλεκτικά, η ‘Μακεδονία’ έχει πολλά
περιθώρια για διπλωματικούς ελιγμούς και εξηγήσεις της κατάστασης,
γράφει σε άρθρο της η εφημερίδα των Σκοπίων Nova Makedonija.
Συνεχίζει:
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, υπενθυμίζουμε τη δήλωση στη συνέντευξη Τύπου του Σον ΜακΚόρμακ, του τότε εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, από τον Οκτώβριο του 2008.
«Αν η Μακεδονία θέλει να είναι Μακεδονία, το αναγνωρίζουμε!» Εάν η Μακεδονία αποφασίσει ενώπιον της διεθνούς κοινότητας να αλλάξει το όνομά της και αν γίνει με την πλήρη υποστήριξη της κυβέρνησης της Μακεδονίας και του μακεδονικού λαού, δεν πιστεύω ότι δεν θα συμφωνήσουμε σε αυτό».
Ο Σον ΜακΚόρμακ, εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ εκείνη την εποχή, είπε αυτή τη φράση σε συνέντευξη Τύπου τον Οκτώβριο του 2008.
Αν και είχε διατυπωθεί πολύ παλιά και πριν γίνει η μετονομασία του κράτους, μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών και τις συνταγματικές τροποποιήσεις, καλό είναι να το επαναλάβουμε γιατί περιέχει πολύ σημαντικά πράγματα από τον χώρο του δικαίου.
Δηλαδή πρώτα από όλα να έχουμε τη συγκατάθεση του λαού και δεύτερον με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης της Μακεδονίας.
Ακριβώς εδώ, πρέπει να τονιστεί για άλλη μια φορά ότι ο κόσμος ήταν αυτός που ψήφισε σε δημοψήφισμα κατά της αλλαγής του ονόματος, αλλά έγινε μόνο «συμβουλευτικό δημοψήφισμα».
Όμως αυτές τις μέρες επανεμφανίστηκε από τα ιστορικά αρχεία ο
Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος καυχούμενος ότι είναι ο δημιουργός της (για εμάς
τερατώδης) Συμφωνίας των Πρεσπών, πιο ανοιχτά και ξεδιάντροπα (μόλις
πριν από δύο μέρες) μας είπε ότι «με μια συμφωνία, κατάφερε να
εξαφανίσει μια χώρα και έναν λαό με όλη την ιστορία, την παράδοση, τον
πολιτισμό και τις αξίες του»…
Στόχος: Δημιουργία νέου Βορειομακεδονικού ή Σλαβομακεδονικού Έθνους
Και δεν είναι μόνο ο Κοτζιάς που επιβάλλει πλέον τη χρήση του όρου «Βορειομακεδόνες» ή Σλαβομακεδόνες.
Αυτό αποκαλύπτει μόνο την περαιτέρω στρατηγική «θωρακισμού του ονόματος του νέου έθνους», που θα ήταν «είτε Βορειομακεδονικό είτε Σλαβομακεδονικό» (;!).
Δεν έχει σημασία για την Ελλάδα, γιατί, σύμφωνα με τον Έλληνα πρώην υπουργό Κοτζιά, είναι σημαντικό – να εξαφανιστούν οι ‘Μακεδόνες’.
Δηλαδή, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη γνωρίζει πολύ καλά ότι η Πρόεδρος Σιλιανόφσκα – Ντάβκοβα δεν παραβίασε τη συμφωνία, αλλά αποφάσισε να ανοίξει το Μακεδονικό, να ανοίξει την παλιά πληγή για να συνεχίσει πιο δυναμικά τη διαδικασία απομακεδονισμού και του λίγο που έχει απομείνει μακεδονικό.
Για τον χωρισμό, η ελληνική διπλωματία δίνει μάχη σε όλο τον κόσμο και απαιτεί τη διαγραφή των μακεδονικών ονομάτων εκατοντάδων μακεδονικών συλλόγων, συλλόγων, ενώσεων πολιτών, ακόμη και φιλανθρωπικών οργανώσεων.
Στόχος τους είναι να δημιουργήσουν ένα νέο εργαστηριακό έθνος με την εργαστηριακή συμφωνία των Πρεσπών.
Ο Κοτζιάς (και η Αθήνα), γνωρίζοντας ότι υπάρχει κάτι «θολό» με
τις Πρέσπες, κάνει ένα φροϋδικό λάθος, γι’ αυτό επικρίνει το «θολό»
ΠΑΣΟΚ που πιστεύει ότι η συμφωνία ήταν θολή, αφοπλίζοντας έτσι την
Ελλάδα διεθνώς. Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, «το υποσυνείδητο λέει την
αλήθεια».
Ποιος ήταν ο Κοτζιάς και ποιος παραμένει;
Για να πάρουμε κάποιες απαντήσεις, καλό είναι να θυμηθούμε τον χαρακτήρα και το έργο του Νίκου Κοτζιά, γιατί έτσι θα κατανοήσουμε καλύτερα τη φιλοσοφία της εξωτερικής πολιτικής της Αθήνας.
Ο Κοτζιάς, που διανύει ήδη την όγδοη δεκαετία της ζωής του, είναι γνωστός τόσο στους καθηγητές όσο και στους πολιτικούς κύκλους.
Στα νιάτα του, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, ήταν μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας της Ελλάδας. Ως μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, έλαβε χειροκροτήματα για τις εξαιρετικές ομιλίες του και επιβεβαιώνεται η εξαιρετική του γνώση της μαρξιστικής φιλοσοφίας.
Με το ΚΚΕ ξεκαθαρίζει τη στιγμή που το κόμμα θα γίνει σύμμαχος των συντηρητικών της Νέας Δημοκρατίας στη μάχη κατά του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου από το ΠΑΣΟΚ, που για τον Κοτζιά ήταν ένας ανέντιμος συνασπισμός (με απλά λόγια, οι αριστεροί πλευρίζουν τους δεξιούς ) και παραιτήθηκε.
Από το 1993 έως το 2008 εργάστηκε στη διπλωματική υπηρεσία και από το 2005 κατείχε τον τίτλο του πρέσβη.
Ως διπλωμάτης ηγήθηκε των διαπραγματεύσεων για τη Συμφωνία του Άμστερνταμ, την Ατζέντα 2000, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα.
Ως μία από τις διπλωματικές του επιτυχίες θεωρείται ότι άνοιξε τις πόρτες της ΕΕ στην Κύπρο.
Και τέλος ο αριθμός ταυτότητάς του στη διπλωματική ταυτότητα – υποστήριξε την ελληνοτουρκική προσέγγιση ως νέο πολιτικό δόγμα και εισήγαγε την αρχή των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα μέτρα αυτά λαμβάνουν κυρίως υπόψη τη στρατιωτική, δηλαδή την αμυντική διάσταση.
Μια άλλη από τις θεμελιώδεις θέσεις του – πιστεύει σε μια
πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, καθώς και στο γεγονός ότι τα κράτη που
θέλουν να αυξήσουν τις ικανότητες και την επιρροή τους πρέπει να
αναζητήσουν συγκεκριμένες σχέσεις με τις νέες δυνάμεις, δηλαδή τους
BRICS (Βραζιλία, Ινδία, Ρωσία.. .).
Ακριβώς με τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, σχεδιάζεται
πρακτικά να ξεκινήσει με μια ήπια ελληνοποίηση της «επικράτειας της
Βόρειας Μακεδονίας», η οποία θα πρέπει να τελειώσει με ένα νεοσύστατο
στιγμιαίο έθνος Βορειομακεδόνων. Αν κάποιος είχε ξεχάσει το πνεύμα και
το γράμμα της Συμφωνίας των Πρεσπών, ο Κοτζιάς κάλεσε να το εξηγήσει
περαιτέρω για να μην ξεχαστεί.
– Με τη συμφωνία των Πρεσπών έσπασε γενναία ο Γόρδιος δεσμός.
Δυστυχώς, η «νεοελληνική βλακεία» όχι μόνο δεν επέτρεψε την πλήρη
εκμετάλλευσή της (εννοεί τη συμφωνία) αλλά διευκόλυνε και την υπονόμευσή
της από τη βορειομακεδονική σοβινιστική δεξιά. Η συμφωνία είναι σύμφωνη
και εντός του πλαισίου του μεταπολεμικού γαλλογερμανικού κατευνασμού,
φιλίας και κατανόησης. Είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πώς οι
άνθρωποι της περιοχής μπορούν να χτίσουν το μέλλον τους με ειρήνη και
αισιοδοξία, μακριά από παρεμβάσεις τρίτων. Και αυτό, σε μια εποχή που η
περιοχή έχει κυριευτεί από πολέμους και προθέσεις ένοπλων συγκρούσεων.
Μέγιστη γεωπολιτική σημασία η συμφωνία στις Πρέσπες – γράφει ο Κοτζιάς στην «Καθημερινή».
Ο
καθένας θα αναρωτιόταν – γιατί λαμβάνεται ως βάση για τις Πρέσπες η
γαλλο-γερμανική ανακωχή, όταν ούτε η Ελλάδα ούτε η ‘Μακεδονία’ είναι
χώρες κοντά σε μέγεθος και επιρροή, ούτε βρίσκονταν επίσημα σε σοβαρή
στρατιωτική σύγκρουση. Κανένα επιχείρημα!
Ο Κοτζιάς δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί ότι «η φίλη Βόρεια
Μακεδονία αναγνώρισε ότι η ιστορία των Σλαβομακεδόνων ξεκινά μόλις τον
7ο αιώνα μ.Χ. και παραδέχτηκε ότι δεν είχε καμία σχέση με τη Μακεδονία
του Μεγάλου Αλεξάνδρου (άρθρο έβδομο της συμφωνίας).
Επομένως, η γλώσσα τους δεν έχει καμία σχέση με την Αρχαία Μακεδονία, αλλά είναι μια γλώσσα, όπως γράφει η συμφωνία, «νοτιοσλαβική», δηλαδή χίλια χρόνια νεότερη από το Μακεδονικό Βασίλειο.
Τα «εργαλεία» της Αθήνας
Όσοι παρακολουθούσαν χρονολογικά την κατάσταση πριν από την υπογραφή της Συμφωνίας στους Ψαράδες, θυμούνται ότι επετεύχθη υπό στρατιωτικές απειλές και απειλές ασφαλείας από την Ελλάδα.
Ακολουθούν παραδείγματα: γεγονός ανεξίτηλο είναι οι συχνές τότε στρατιωτικές ασκήσεις στην παραμεθόριο περιοχή.
Επιπλέον, οι συχνές παραβιάσεις της μακεδονικής κυριαρχίας με υπερπτήσεις αεροπλάνων στον ουρανό της ‘Μακεδονίας’ ήταν συνηθισμένο φαινόμενο.
Η απελευθέρωση χιλιάδων μεταναστών μέσω παράνομων διελεύσεων ήταν ένα ειδικό εργαλείο για την αποσταθεροποίηση της χώρας μας από τον νότιο γείτονά μας. Και η κατασκευή προσφυγικών καταυλισμών κοντά στα σύνορα ήταν μια σοβαρή ανοιχτή προειδοποίηση…
Ας διαβάσουμε σοβαρά τα λόγια του Κοτζιά
Η ελληνική στρατηγική για προσπάθεια συνέχισης του περαιτέρω απομακεδονισμού μας μπορεί να απαντηθεί με αίτημα σεβασμού των συλλογικών δικαιωμάτων των Μακεδόνων στη Μακεδονία.
Όποιος αισθάνεται Μακεδόνας και όχι «Πολίτης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας» μπορεί να ζητήσει να αλλάξει αυτό στα έγγραφά του.
Είναι θεμελιώδες δικαίωμά του. Πρέπει να ανανεώσουμε και να ενισχύσουμε τους δεσμούς μας με τους στενότερους συγγενείς μας στη Μακεδονία του Αιγαίου, να τους δείξουμε ότι δεν έχουμε ξεχάσει ο ένας τον άλλον και να ενθαρρύνουμε τη συνεργασία με τους Μακεδόνες μας στη Βουλγαρία, την Αλβανία και το Κοσσυφοπέδιο.
Οι συνομιλητές μας, καθηγητές, μας προειδοποιούν σοβαρά να διαβάσουμε σοβαρά τα λόγια του Κοτζιά.
Ταυτόχρονα, προειδοποιούν ότι αν με τη Συνθήκη των Πρεσπών επιτρέψαμε στην Ελλάδα να σβήσει την αρχαία Μακεδονική ιστορία μας (που σύμφωνα με τους Έλληνες ξεκινάει τώρα από τον 7ο αιώνα;), θα έπρεπε να επιτρέψουμε ξανά στη Σόφια, η μακεδονική ιστορία να είναι με το ζόρι αναθερημένη και ξεκινά από το 1944;!
Nova Makedonija
—
