Η καρδιά μιας 56χρονης γυναίκας στη Λαμία, δεν άντεξε, όταν τα «κοράκια» την πέταξαν έξω από το σπίτι της. Για να
αποδειχθεί ότι οι Τράπεζες και τα Funds δεν επιτίθενται στους «πλούσιους κακοπληρωτές», όπως διατυμπανίζουν τα πετσωμένα ΜΜΕ, αλλά στους φτωχούς, στην πρώτη κατοικία ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων.Εδώ η θεσμική τρομοκρατία εμφανίζεται με τη μορφή δικαστικών αποφάσεων, οι οποίες έχουν εξαχθεί με τον τρόπο της νόμιμης παρανομίας (συνεργασία νόμιμων θεσμών και μαφιών), και σου κλέβουν τη ζωή, αυτή που έχτισες χωρίς υπερβολές, τίμια, ταπεινά, προσφαΐζοντας.
«Τέτοια ξεφτίλα δεν την αντέχω», μου έλεγε η Ιωάννα Κολοβού.
Γιατί η έξωση από το σπίτι σημαίνει εξευτελισμός, καθώς εισπράττεται ως έξωση από το «κοινωνικό σώμα», και γι’ αυτό καταλήγει σε έξωση κι απ’ το δικό σου σώμα.
Γι’ αυτό επιμένω πως το ζήτημα των εξώσεων δεν είναι μόνο νομικό, είναι πολιτικό, είναι οντολογικό, είναι θέμα της ίδιας της ανθρώπινης υπόστασης εντός της κοινωνίας.
Γι’ αυτό η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση, που δεν παίρνει μέτρα προστασίας των πολιτών, ΕΓΚΛΗΜΑΤΕΙ…
