Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω…
Γράφει ο Γιώργος Βενετσάνος
Τα επίσημα στοιχεία από την ΕΛΣΤΑΤ για το 2020, μας λένε ότι η ψαλίδα θανάτων γεννήσεων έχει μεγαλώσει ακόμη περισσότερο. Γεννήθηκαν 84.767 και έφυγαν από τη ζωή 131.084, δηλαδή μια διαφορά 46.317. Και αυτό έρχεται μετά από μια επίσης κακή χρονιά, που ήταν το 2019, όπου η διαφορά είχε ανέλθει στους 41.202. Και όπως φαίνεται και για το 2021, μάλλον θα έχουμε τα ίδια και χειρότερα. Συνολικά, την προηγούμενη δεκαετία, οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις κατά περίπου 273.000άτομα. Έχουν καταλάβει αυτοί που μας κυβερνάνε τι συμβαίνει; Είναι σαν να εξαφανίστηκαν όλοι οι πολίτες από τις πόλεις, Αγρίνιο, Ηράκλειο, και Ιωάννινα με πληθυσμούς 53.433, 153.653 και 65.574 αντίστοιχα, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Από το 2011 ως το 2020 είχαμε μείωση από 400.000 – 500.000 του πληθυσμού της χώρας μας.
Οι αριθμοί εδώ και καιρό, όχι μόνο το φωνάζουν, άλλα έχουν ξελαρυγγιαστεί, ο ελληνικός πληθυσμός χάνεται χρόνο με το χρόνο, και οι υπεύθυνοι τι κάνουν; Κοιμούνται μακαρίως ή κινούνται σε λάθος κατεύθυνση, την ώρα που τα στατιστικά στοιχεία για τη δημογραφική κατάσταση στην Ελλάδα επιδεινώνονται ραγδαία, προκαλώντας, εύλογα, σοβαρό προβληματισμό για το ίδιο το μέλλον του ελληνισμού. Μπορεί να έχουν παρθεί κάποια μέτρα αλλά φτάνουν; Σαφέστατα όχι, είναι ασπιρίνη σε ένα σώμα που μήνα με τον μήνα καταρρέει στην εντατική.
Βέβαια οι παράγοντες που επηρεάζουν τη μεταβολή του πληθυσμού δεν είναι μια:
1. Οι ανθρώπινες κοινωνίες όταν πετύχουν ένα υψηλό επίπεδο διαβίωσης, οι οικογένειες γεννούν λιγότερα παιδιά.
2. Όταν η ποιότητα ζωής γίνεται καλύτερη και οι προσδοκίες των γονέων για τα παιδιά τους γίνονται μεγαλύτερες, κάνουν λιγότερα.
3. Οι θάνατοι που πλέον ξεπερνούν τις γεννήσεις.
4. Η μετανάστευση, που στην πατρίδα μας την εποχή των μνημονίων έχασε χιλιάδες νέους επιστήμονες στο εξωτερικό.
5. Η ανεργία που πλήττει τον νεανικό πληθυσμό, μαζί με τις μειώσεις εισοδημάτων
6. Οι αυξήσεις των φόρων.
Θα έλεγα δώστε κίνητρα στα νέα ζευγάρια να κάνουν παιδιά, αλλά από μόνα τους τα σκέτα οικονομικά κίνητρα είναι άχρηστα. Όπως έχει αποδειχτεί στην πράξη, οι χώρες που δαπανούν πάρα πολλά λεφτά μόνο σε κίνητρα, δηλαδή αποκλειστικά οικογενειακά επιδόματα και φοροαπαλλαγές, για να πείσουν τις οικογένειες να κάνουν παιδιά, δεν πετυχαίνουν πολλά πράγματα. Στον αντίποδα, οι χώρες που τα έχουν πάει καλύτερα επενδύουν τα χρήματα τους και σε κάτι ακόμη. Προχώρησαν στην άρση των εμποδίων που κάνουν τα ζευγάρια (ή και γυναίκες που είναι μόνες) να διστάζουν όπως:
• Μεγάλες άδειες πατρότητας και μητρότητας.
• Ποιοτικές και δωρεάν δομές προσχολικής αγωγής.
• Εξασφάλιση της εργασιακής ασφάλειας και της επαγγελματικής εξέλιξης της μητέρας και του πατέρα.
Αυτά είναι που αποδεδειγμένα έχουν αποτέλεσμα, αλλά και πάλι ενώ προσεγγίζουν το δείκτη αναπλήρωσης, δεν τον φτάνουν.
Αν λοιπόν στην Ελλάδα υιοθετήσουμε αυτές τις πρακτικές και πετύχουμε να επιστρέψει πίσω ένα μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων που ξενιτεύτηκαν, ένα είναι σίγουρο. Μπορεί να μην καταφέρουμε να καλύψουμε πλήρως το κενό της αναπλήρωσης, αλλά θα έχουμε καταφέρει να κλείσουμε ένα μεγάλο μέρος της τρύπας που λέγεται δημογραφικό.
Όσο για αυτά που ακούγονται ότι θα δοθεί λύση από τους μετανάστες, μάλλον ως αστείο ακούγεται, και αυτό γιατί όταν οι μετανάστες μένουν μόνιμα σε μια άλλη χώρα, σχεδόν αμέσως αρχίζουν να κάνουν όσα παιδιά κάνουν και οι γηγενείς. Μην πάμε μακριά, αυτό συνέβη και εδώ, την δεκαετία του ’90: τότε ήρθαν ένα εκατομμύριο νέοι και μετά από 20 χρόνια ο πληθυσμός της χώρας μας άρχισε να μειώνεται.
Μην κλείνετε τα μάτια, σε αυτό το σοβαρότατο πρόβλημα επιβίωσης του Ελληνισμού. Αν θέλετε,μπορείτε να βρείτε λύσεις για το δημογραφικό μας πρόβλημα. Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω.
