Η επιδείνωση στο μέτωπο των εθνικών μας θεμάτων επιταχύνεται σε καθημερινή βάση. Η παθητική αντιμετώπιση της κυβέρνησης στις κλιμακούμενες τουρκικές προκλήσεις, εκτός του ότι δημιουργεί τετελεσμένες καταστάσεις, εξευτελίζει επιπλέον τον ελληνικό λαό και σέρνει την Ελλάδα σε κατήφορο εθνομηδενισμού.
Αναπόφευκτος, συνεπώς, ο περίγελός μας από τους Τούρκους, οι οποίοι, εμφανέστατα πια, διασκεδάζουν στην επινόηση ολοένα και πιο προσβλητικών προκλήσεων, όπως μεταξύ άλλων και ο εμπαιγμός που επιφύλαξαν στον υπουργό Εξωτερικών, ενώ βρισκόταν στους αιθέρες. Μέχρι πότε, άραγε, θα πορευόμαστε με αυτή την πολιτική, που οδηγεί στην ανυποληψία μας; Μέχρι πότε άραγε θα αναγγέλλουμε με υπερηφάνεια, από τα κυβερνητικά ΜΜΕ ότι δήθεν έχουμε τη συμπαράσταση των εταίρων μας και της Δύσης, ενώ ουδέν δυστυχώς γίνεται από την πλευρά τους;
Επιπλέον, έχουμε ψυχράνει με τη συμπεριφορά μας τη Γαλλία, τη μοναδική χώρα που, και για την εξυπηρέτηση δικών της συμφερόντων, ήταν στο πλευρό μας. Μέχρι πότε άραγε θα προσποιούμεθα ότι "δεν τρέχει τίποτε" με το Oruc Reis που άνετα πραγματοποιεί έρευνες σε μη οριοθετημένη, αλλά ελληνική ΑΟΖ; Μέχρι πότε άραγε θα επικαλούμαστε το διεθνές δίκαιο, που αναμφίβολα αποτελεί "γράμμα κενό" για την Τουρκία;
Μέχρι πότε θα επιστρέφουν περιχαρείς οι εκάστοτε δικοί μας αρμόδιοι από τις συνόδους κορυφής, όπου δεν τολμούν ούτε το αυτονόητο, δηλαδή την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της αδελφής Κυπριακής Δημοκρατίας; Μέχρι πότε άραγε θα πληροφορείται ο ελληνικός λαός από το ΝΑΤΟ ή τα τουρκικά ΜΜΕ ότι άρχισαν διαπραγματεύσεις με την Τουρκία για τον περιβόητο Μηχανισμό, χωρίς να γνωρίζουμε τι δίνουμε και τι παίρνουμε;
