Οι Ζητωπάτριδες του αστικού νεοελληνικού τυχοδιωκτισμού (της
πολιτικο-οικονομικής ολιγαρχίας) και του παρακράτους που δημιούργησαν
και πολιόρκησαν την ελληνική κοινωνία για χρόνια έχουν αντικατασταθεί
κατ΄ όνομα μεταπολιτευτικά και αποτελούν την νέα δύναμη πυρός. Παράδοξο; Καθόλου. Αποτελεί μέγιστο λάθος να ταυτοποιούν τους Ζητωπάτριδες του παρελθόντος (και το κάνουν σκοπίμως) με όσους συνοψίζουν σήμερα το πολιτιστικό τέλος και την αυτοτέλεια της ελληνικής ταυτότητας, και την αντίσταση τους στην οπισθοδρομική ομογενοποίηση.
Ο νεοελληνικός τυχοδιωκτισμός του προπολεμικού μεσοπολέμου που ανέλαβε τη διαχείριση της χώρας ως ντόπια ολιγαρχία καλλιέργησε ένα απίθανο σύμφυρμα, συνονθύλευμα, πατρίδας και έθνους δεμένα στη προστασία των ξένων δυνατών που υποτίθεται θα μας υπερασπίζονταν σε περίοδο κινδύνου. Η αστική τάξη του μεσοπολέμου γίνεται έτσι η διαμεσολαβητική συνομιλούσα τάξη με τα ξένα συμφέροντα και τους προστάτες, αφομοιωμένη πλήρως από εκείνους. Αυτή η τάξη μαζί με το παρακράτος της, θα κινηθεί σε άλλες ιστορικές στιγμές προκειμένου να διατηρήσει τα κεκτημένα της, σε σώμα κομπραδόρων, ραντιέρηδων, και δοσιλόγων.
Δένοντας τα προσωπικά τους συμφέροντα με τα ξένα, αναλαμβάνουν να πάνε την χώρα στις θελήσεις των ξένων αποικιοκρατών και να υποθηκεύσουν το μέλλον της. Οι Ισοβίτες οικότροφοι των ξένων και ως μικροί δεκανείς της εγχώριας εξουσίας (ειρήσθω εν παρόδω οι ηγεσίες στην Ελλάδα είναι αμετακίνητες) οδηγούν τη χώρα σε εθνικές υποχωρήσεις και σε έναν πνευματικό μιθριδατισμό.
Το «δεν διεκδικούμε τίποτα, δεν παραχωρούμε τίποτα» αποτελεί ένα από τα ευφυολογήματα της συμβατικής και ασφυκτικής αερολογίας, που εγγράφεται στα στεγανά του τέλους των Ζητωπάτριδων, οι οποίοι και είχαν αρχίσει να εξελίσσονται σε Εθνονιχιλιστές (ethonihilismo – nationalnihilismo εθνομηδενιστές) αλλά συνέχιζαν με αμείωτο ζήλο το σύνδρομο του γενίτσαρου.
Το πέρασμα από τους Ζητοπάτριδες στους Εθνονιχιλιστές έγινε μαζί με την αλλαγή της αρένας της διεθνοποιημένης πολιτικής εμπορίας. Ο αποικιακός πολυπολιτισμός είχε πλέον δρομολογηθεί σε ντεφαϊστικές «διαμαρτυρικές» ασκήσεις και σε εθνικές περιφρονήσεις. Η νέα παγκοσμιοποιημένη αστική νεύρωση απαιτούσε να αγοράζεις και να πουλάς δικαιώματα στο νέο χρηματιστήριο της υποταγής. Στο εξής, νέες αναφωνήσεις και συνθήματα, νέα δοξαστικά για το τέλος της πατρίδας, του έθνους, της ταυτότητας, θα μας μαστιγώσουν τα αφτιά μας.
Τι έχει όμως συντελεστεί; Τα παιδιά των Ζητωπάτριδων με σπουδές στα ιδρύματα της παγκοσμιοποιημένης αλτερνατίβ εκπαίδευσης ευθυγραμμισμένοι όπως και οι γονείς τους με τα διεθνή συμφέροντα γίνονται οι θαλαμοφύλακες της δουλοπαροικίας. Το παγκόσμιο σύστημα έκανε αλλαγή και τα παρακολουθήματα της εξουσίας πρέπει και αυτά να συντονιστούν. Οι νεοελληνικές πολιτικές ελίτ είχαν ένα επιπλέον προσόν διέθεταν ένα απόλυτο κώδικα άσβηστο στα χρόνια από την εποχή της εθνικής μας απελευθέρωσης. Την γραμμή αναρρίχησης που έλεγε: «γλείψε ό,τι μπορεί να γλυφτεί για να μπορέσεις να κρατηθείς στην εξουσία».
Τελικά ο Εθνονιχιλισμός (εθνομηδενισμός) είναι η άλλη όψη του Ζητωπατριδισμού. Αποτελούν εμβόλιμα ιδεολογικά τεχνάσματα κατήχησης και εγκατάστασης του «εποικοδομήματος» της κοινωνικής δομής. Με άλλα λόγια η νέα παθολογία του πολιτικού βίου αποτελεί την συνέχεια της παλιάς παθολογίας της πολιτικής διαχείρισης. Ο πατριωτισμός δεν είναι αφαίρεση είναι πραγμάτωση και κυρίως είναι η επανοικειοποίηση του συλλογικού βιώματος. (Ο Σεφέρης είχε μιλήσει για τα συλλογικά μας υπονοούμενα). Γιατί χάρη στο συλλογικό βίωμα εισχωρούμε στην πραγματικότητα, ανακαλύπτουμε την μέριμνα και την ξεχωριστή ταυτότητα του άλλου, τον συμβιωτικό δεσμό. «Επί της κοινής ευέλπιδες» μας λέει ο Θουκυδίδης, η αυτοπραγμάτωση μέσα στην αυτάρκεια του βιωμένου χωροχρόνου των κοινών.
Εκεί όμως όπου το βίωμα γίνεται μετα-βίωμα δηλαδή, τόπος θυμικού και φορμαλιστικού «προοδευτισμού» (απελευθερωτικός ερμαφροδιτισμός) Εθνονιχιλισμός, ή εκεί όπου το βίωμα γίνεται βιωνόμενο δηλαδή, οχλική παρόρμηση Ζητωπατριδισμός, συναντάς την απόλυτη δεσποτεία, και τον κοινωνικό μετασχηματισμό όπου ο κόσμος ως μοντελοποίηση να αιχμαλωτίζεται σε σκοπούς έξω από εκείνον.
Απόστολος Αποστόλου
Δρ. Φιλοσοφίας
olympia.gr
