Συνωμοσιολογία ή πραγματικότητα;

«Ο παλιός κόσμος πεθαίνει, ο καινούργιος παλεύει να γεννηθεί. Ζούμε στην εποχή των τεράτων» (Αντόνιο Γκράμσι). Η εποχή που ζούμε είναι ακριβώς η εποχή των «τεράτων». Και επειδή το καινούργιο δεν έχει ακόμα κατασταλάξει ώστε να αντλούνται κάποια λογικοφανή επιχειρήματα υπέρ του, είναι η εποχή των ταμπελών και των εξορκισμών. Είναι μια μεταβατική φάση στην ανθρώπινη ιστορία. Είναι η εποχή των συνωμοσιολογιών. Σε αυτό το κενό της πλανητικής ιστορίας, οι πάντες (διεθνείς οικονομικοί ολιγάρχες και εθνικοί ηγέτες) προσπαθούν με κάθε μέσο να επωφεληθούν και να ελέγξουν τις εξελίξεις, ώστε να δημιουργήσουν ένα νέο κόσμο που θα «κουμπώνει» πάνω στις δικές τους στοχεύσεις και φαντασιώσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τουρκική ηγεσία (και όχι μόνο) η οποία σπεύδει να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μερίδιο στο νέο κόσμο.

Μετά τη διάψευση και την κατάρρευση του συστήματος του υπαρκτού σοσιαλισμού, θέριεψε το αντίπαλο καπιταλιστικό σύστημα. Το τελευταίο όμως, από εθνικός φιλελευθερισμός, βοηθούσης και της ανάπτυξης της τεχνολογίας, των επικοινωνιών και των συγκοινωνιών, ξέφυγε πλέον έξω από τα εθνικά σύνορα και έχει μετατραπεί σε έναν άκρατο πλανητικό νεοφιλελευθερισμό, βασισμένο πάνω σε ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό δίχτυ, που μαζί με τις πολυεθνικές του εταιρίες, ανήκει σε μια μικρή κάστα παγκόσμιων οικονομικών ολιγαρχών. Υπενθυμίζουμε ότι το 1% κάποιων ανθρώπων κατέχει το 50% του παγκόσμιου πλούτου και ένα 10% κατέχει το 90% του παγκόσμιου πλούτου. Αυτά είναι στοιχεία ειδικών ιδρυμάτων που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Με λίγα λόγια δεν είναι φήμες ούτε συνωμοσιολογικά.

Η στόχευση αυτών των διεθνών οικονομικών ολιγαρχών είναι να υπάρχουν πλήρως ανοιχτά εθνικά σύνορα, προκειμένου να διαλυθούν οι οργανωμένες εθνικές κοινωνίες, μετατρεπόμενες σε έναν πολυπολιτισμικό ανομοιογενή πολτό, ώστε να εκμεταλλεύονται εύκολα τους ασύνδετους πλέον και απροστάτευτους ανθρώπους, για την αύξηση του πλούτου και της εξουσίας τους και αυτό είναι επίσης μια πραγματικότητα. Άλλωστε το «διαίρει και βασίλευε» είναι βασικός νόμος των εξουσιαστών. Γι’ αυτό και απλώνουν την προπαγάνδα των Ανοικτών Συνόρων. Δεν θέλουν εμπόδιο στη δράση τους τις εθνικές κυβερνήσεις και τις εθνικές νομοθεσίες. Θέλουν να διακινούν ελεύθερα και με ταχύτητα τα κεφάλαιά τους, να διακινούν ελεύθερα και ανεξέλεγκτα τα παραγόμενα από τις πολυεθνικές τους προϊόντα και φυσικά θέλουν να διακινούνται ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς οι οικονομικοί μετανάστες για φθηνά μεροκάματα. Μάλιστα, τους τελευταίους, προς το παρόν τους προωθούν λάθρα εντός των εθνικών κρατών (είτε εξωθώντας τους με την πρόκληση τοπικών πολέμων, είτε περιθάλπτοντάς τους προκλητικά σε σχέση με τις τοπικές κοινωνίες, για να αποτελέσουν κράχτη πρόκλησης μεγάλων μεταναστευτικών ροών) και στην ουσία τους εργαλειοποιούν ως «εκρηκτικό» υλικό για την ανατίναξη των εθνικών κρατών, όπως έκαναν (με άλλη φυσικά μέθοδο) οι πρώτοι μεγαλοαστοί όταν εργαλειοποίησαν τους τότε δουλοπάροικους για να «ανατινάξουν» τα διάφορα φέουδα και να στήσουν τη μεγάλη αγορά του νεότευκτου τότε εθνικού αστικού κράτους. Όλα αυτά μαζί σήμερα, αποτελούν αυτό που λέμε παγκοσμιοποίηση.

Είμαστε λοιπόν, ολόκληρη η ανθρωπότητα, σε μια μεταβατική φάση, όπου αμφισβητείται και πολεμιέται το εθνικό κράτος στο δρόμο προς μια άκρατη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Επειδή όμως κανείς δεν μπορεί να περιγράψει πειστικά τη νέα κατάσταση, στην οποία θέλουν να μας πάνε, ώστε να μπορεί να πείσει για την ανάγκη να πάμε προς αυτή την κατεύθυνση, το νέο διεθνές νεοφιλελεύθερο σύστημα εκτοξεύει εύκολες και εύπεπτες, στιγματισμένες κατά το παρελθόν ταμπέλες, όπως «φασίστας», «εθνικιστής», «ακροδεξιός» κ.λ.π. εναντίον κάθε απλού ανθρώπου ή πολιτικού που θέλει να υπερασπιστεί την ύπαρξη του εθνικού κράτους ή εξορκίζει κάθε αναφορά στα πιο πάνω, ενός σκεπτόμενου ανθρώπου, με εξορκισμούς για «συνωμοσιολογία», «συνωμοσιολόγους» κ.λ.π., ώστε να τον καθιστά γραφικό και να τον ακυρώνει.

Ας δούμε όμως τι είναι και τι όχι συνωμοσιολογία.

Είναι αλήθεια ή συνωμοσιολογία ότι τα κράτη πλέον δανείζονται από ιδιώτες τραπεζίτες και δεν εκδίδουν τα ίδια χρήμα;

Είναι αλήθεια ή συνωμοσιολογία ότι το χρήμα που δανείζουν οι ιδιώτες τραπεζίτες  στα κράτη (αλλά και στους ιδιώτες) δεν το έχουν στην πραγματικότητα στο ταμείο τους, αλλά αυτό το παράγουν λογιστικά τη στιγμή του δανεισμού; Δηλαδή τα δάνεια είναι η δημιουργός αιτία του χρήματος και στην ουσία, αυτή η έκδοση νέου χρήματος, είναι παροχή πίστης με την εγγύηση της τράπεζας.

Είναι αλήθεια ή συνωμοσιολογία ότι όλες οι κεντρικές τράπεζες των κρατών δεν ανήκουν πλέον στα κράτη αλλά σε ιδιώτες;

Είναι αλήθεια ή συνωμοσιολογία ότι όλες πλέον οι τράπεζες συνδέονται σε ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό δίκτυο και ότι όλα (περιουσίες και άνθρωποι) θυσιάζονται για να μην διαρραγεί αυτό το δίκτυο, κάτι που θα φέρει παγκόσμιο χάος; Δηλαδή όλη η ανθρωπότητα είναι αιχμάλωτη αυτού του δικτύου;

Είναι αλήθεια ή συνωμοσιολογία ότι αυτοί οι ιδιώτες τραπεζίτες είναι ταυτόχρονα δανειστές και μέτοχοι πολυεθνικών εταιριών που έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους σε όλα τα κράτη του κόσμου;

Είναι αλήθεια ή συνωμοσιολογία ότι αυτή η διεθνής οικονομική ολιγαρχία είναι μέρος του πιο πάνω 1% που κατέχει το 50% του παγκόσμιου πλούτου;

Είναι αλήθεια ή συνωμοσιολογία ότι, η ανωτέρω δημιουργηθείσα χρηματοπιστωτική φούσκα, έχει καταστεί πολλαπλάσια του παγκόσμια παραγόμενου ΑΕΠ;

Είναι αλήθεια ή συνωμοσιολογία  ότι όλη αυτή η παγκόσμια οικονομική ελίτ επιδιώκει ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων και μεταναστών;

Είναι αλήθεια ή συνωμοσιολογία  ότι σ’  αυτή την ελεύθερη διακίνηση (κεφαλαίων, εμπορευμάτων και μεταναστών) προβάλουν εμπόδια οι διάφοροι εθνικοί νόμοι, τα εθνικά σύνορα και οι εθνικές κοινωνίες;

Είναι αλήθεια ή συνωμοσιολογία ότι η παγκόσμια οικονομική ελίτ θέλει να παρακάμψει αυτά τα εμπόδια με την προπαγάνδα των Ανοικτών Συνόρων;

Είναι αλήθεια ή συνωμοσιολογία  ότι εκείνοι που αντιμάχονται αυτή τη νεοφιλελεύθερη προοπτική και που θέλουν να διατηρήσουν την αυτονομία των εθνικών κοινωνιών τους, την χιλιόχρονη ιστορία τους, τη θρησκεία τους και τον πολιτισμό τους, στιγματίζονται με ταμπέλες από τους παγκοσμιοποιητές και τους χρηματοδοτούμενους υποτακτικούς τους, ως αντιδραστικοί, ως συντηρητικοί και ακόμα χειρότερα ως φασίστες και ως εθνικιστές ή εξορκίζονται ως συνωμοσιολόγοι;

Ποια ακριβώς από τα ανωτέρω πραγματικά γεγονότα είναι συνωμοσιολογία; Βέβαια εμφανίζονται και πολλοί, ανόητοι οι οποίοι εκτοξεύουν κάθε είδους ηλιθιότητα περί δήθεν μυστικών δυνάμεων κ.λ.π., οι οποίοι, με τη βλακεία τους, δίνουν άλλοθι σε όλους αυτούς που προωθούν τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση για να στιγματίζουν τους υγιώς σκεπτόμενους ανθρώπους. Δυστυχώς οι βλάκες αποτελούν το άλλοθι των εξουσιαστών.

Η σημερινή «εποχή των τεράτων» λοιπόν, συσκοτίζει τα πράγματα και εξυπηρετεί τα σχέδια εκείνων που έχουν τη δύναμη να ελέγξουν τις εξελίξεις και όχι τους απλούς πολίτες, που λόγω θεσμών δεν μπορούν να ελέγξουν τίποτα. Δυστυχώς, όσοι βλέπουν πίσω από αυτή τη συσκότιση, που οδηγούνται τα πράγματα, κατηγορούνται ως συνωμοσιολόγοι, αλλά είναι οι μόνοι που ξέρουν τι γίνεται.

Του Πέτρου Χασάπη