Ιδεοπηγή

Ας γιορτάσει η πλαστική Γιάννα Αγγελοπούλου της ψεύτικης κιτς βλαχομπαρόκ νεότητας μόνη της το «Ελλάδα 2021».100 χρόνια παρακμής 25 Μαρτίου 1921. Ο ελληνικός στρατός προελαύνει στα βάθη της Μικράς Ασίας. Τον Αύγουστο δίνει μια εξαιρετικά σημαντική μάχη στον Σαγγάριο και η προέλαση σταματά. Η αρχή του τέλους για τους Ρωμιούς της Ανατολής. Από τον πληθυσμό των 2.601.312 που ήταν οι Έλληνες στη Μικρά Ασία (Πόντο, Ιωνία και Καππαδοκία) και στην Ανατολική Θράκη πριν το 1914, επέζησαν 1.221.849 – οι οποίοι καταμετρήθηκαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα το 1928 – καθώς και όσοι εξαιρέθηκαν της ανταλλαγής των πληθυσμών στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο ή διέφυγαν κατευθείαν σε χώρες του εξωτερικού.

Οι κοσμοπολίτικες ελίτ της Σμύρνης και της Πόλης αφανίστηκαν, ενώ αργότερα, κατά την κατοχή, το ίδιο έγινε και με την ελίτ των Αθηνών. Στις στάχτες του Β Παγκοσμίου Πολέμου και του εμφυλίου χτίστηκε η Ελλάδα του σήμερα. Δοσίλογοι και απατεώνες βρέθηκαν στις καρέκλες της εξουσίας, παρασιτα που τράφηκαν από τον δημόσιο δανεισμό. Η κατρακύλα συνεχίστηκε με την προδοσία της Κύπρου, ενώ το πιο πρόσφατο επεισόδιο, η χρεοκοπία του 2010 έστειλε την νεολαία της χώρας μαζικά στο εξωτερικό – μια επανάληψη της δεκαετίας του 1960.
Οπότε, όχι, δεν γιορτάζουμε. Ας γιορτάσει η πλαστική Γιάννα. Άλλωστε, η εικόνα της ψεύτικης νεότητας είναι αυτή που αξίζει στο καθεστώς. Κιτς, βλαχομπαρόκ, μειωμένης αυτοεκτίμησης προσωπικότητες που πασχίζουν να μιμηθούν την «πολιτισμένη Δύση», που η ασημαντότητα τους μεγενθύνεται όταν περπατάνε τους δρόμους που κάποτε περπάτησαν ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας, ο Ηράκλειτος. Διότι τότε επέρχεται η σύγκριση: ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΕΤΣΙ;
Οπότε, όχι, δεν γιορτάζουμε. Πασχίζουμε να βρούμε την άκρη.

netakias.com