Χθες, ο κ. Σταϊκούρας, μας «προετοίμασε» για το Πέμπτο Μνημόνιο ,
λες και δεν το καταλάβαμε. Το υπουργείο Οικονομικών, κάνει νέα
εκτίμηση, για ύφεση 5%-10% του ΑΕΠ, καταπίνοντας επιχειρήσεις,
εργαζόμενους και ολόκληρα κομμάτια από τον παραγωγικό ιστό της χώρας.
«Ραντεβού» με μεγάλο δημόσιο έλλειμμα, δίνει ο προϋπολογισμός, μια που ή
ύφεση θα είναι απίστευτη και η αδυναμία φοροδοτικής ικανότητας των
πολιτών είναι δεδομένη.
Για αυτό το ΥΠΟΙΚ, «ανησυχεί» για την εκτόξευση του δημοσίου χρέους. Τουρισμός, κατασκευές, ακτοπλοΐα βρίσκονται αυτή την στιγμή σε παύση και οι άλλοι κλάδοι υπολειτουργούν. Οι διαπιστώσεις γίνονται, ενώ γνωρίζουμε ότι πάντοτε το ΥΠΟΙΚ δίνει το αισιόδοξο σενάριο. Με μαθηματική ακρίβεια βαδίζουμε σε κατάσταση 2009-2010. Η προσφυγή εκ νέου στον μηχανισμό στήριξης είναι αναπόφευκτη.
Ο ΣΕΒ ζητάει σήμερα οι εργαζόμενοι να είναι ενοικιαζόμενοι και δανεικοί.
Έρχεται μαζί με το πέμπτο μνημόνιο, άγρια λιτότητα, με ένα Δόγμα του ΣΟΚ, σε ατομικά κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα.
Ο Μητσοτάκης στο διάγγελμα της Δευτέρας, μίλησε καθαρά για εκλογές, σε μια αποστροφή του: «Μετά την κρίση, η κάθε εξουσία οφείλει να εγκαταλείπει το απυρόβλητο της ανάγκης, δυναμώνοντας την λογοδοσία. Γιατί καμιά έκτακτη συνθήκη δεν μπορεί να αμφισβητεί την δημοκρατική ευαισθησία». Λογοδοσία και δημοκρατική ευαισθησία σημαίνουν εκλογές. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι η κατάσταση δεν είναι διαχειρίσιμη, χρειάζεται νωπή εντολή για να εφαρμόσει εφιαλτικές οικονομικές πολιτικές, με όργανο, ένα αστυνομικό κράτος στα όρια της Χούντας. Η αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη, και απλώς ελπίζουν, να μην γίνουν εκλογές, ενώ η κυβέρνηση ελέγχει πλήρως τα ΜΜΕ.
Ο Μητσοτάκης επιβάλλοντας την «τυφλή και οριζόντια καραντίνα», παριστάνει, ότι ανάμεσα στον άνθρωπο και στην οικονομία διάλεξε τον άνθρωπο. Ο Μητσοτάκης όμως δεν έπαψε να είναι νεοφιλελεύθερος, δεν έγινε κομμουνιστής. Γνωρίζει, ότι όταν πέσει η αυλαία, η οικονομία θα έχει διαλέξει ως θύματα τους πιο αδύναμους, το κεφάλαιο, ακίνητα και επιχειρήσεις θα τα μαζέψουν λίγα χέρια , οι εργαζόμενοι θα έχουν χάσει τα πάντα και για τους φτωχούς δεν θα υπάρχει ούτε συσσίτιο. Ο νεοφιλελευθερισμός θα τα πάρει όλα.
Το μόνο που απασχολεί τον Μητσοτάκη (όπως την πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου στην Ελλάδα) είναι η εξουσία και οι εκλογές. Σε δύο τρείς μήνες, το δόγμα Μητσοτάκη θα αντιστραφεί, η «ανάγκη» της οικονομίας θα ρίξει στον Καιάδα τον άνθρωπο. Ο «Σωτήρας» αφού μας «έσωσε», από την επιδημία, θα επιβάλλει τα πάθη του Χριστού και μάλιστα με το μαστίγιο και τον βούρδουλα στον Ελληνικό Λαό.
Δεν είναι του παρόντος, αλλά η τυφλή καραντίνα (δηλαδή να κλείσει όλη η χώρα, ακόμη και εκεί που δεν είναι εμφανής η επιδημία) και πολλά από τα μέτρα της πολιτικής Μητσοτάκη, συνέβαλλαν τα μέγιστα στην καταστροφή της οικονομίας και έχει τεράστιες πολιτικές ευθύνες. Δυστυχώς η οικονομία δεν μπορεί να διαχωριστεί από τον άνθρωπο, αυτά γίνονται μόνο στη μεταφυσική. Η καταστροφή της θα καταστρέψει και τους πολίτες αυτής της χώρας. Η νέα γενιά που χαρακτηρίζαμε «χαμένη», τώρα γίνεται οριστικά τελειωμένη.
Η θα δημιουργηθεί Δημοκρατικό Μέτωπο τώρα για χρεοστάσιο, έξοδο από ευρώ, προστασία της εργασίας και παραγωγική ανασυγκρότηση, Η ο καθένας από μας θα μπει κανονικά στο ξύλινο παλτό μιας ανεπανάληπτης προσωπικής και συλλογικής τραγωδίας, ιστορικά ανάλογη με αυτή που γνωρίσαμε, μόνο επί Γερμανικής κατοχής.
Για αυτό το ΥΠΟΙΚ, «ανησυχεί» για την εκτόξευση του δημοσίου χρέους. Τουρισμός, κατασκευές, ακτοπλοΐα βρίσκονται αυτή την στιγμή σε παύση και οι άλλοι κλάδοι υπολειτουργούν. Οι διαπιστώσεις γίνονται, ενώ γνωρίζουμε ότι πάντοτε το ΥΠΟΙΚ δίνει το αισιόδοξο σενάριο. Με μαθηματική ακρίβεια βαδίζουμε σε κατάσταση 2009-2010. Η προσφυγή εκ νέου στον μηχανισμό στήριξης είναι αναπόφευκτη.
Ο ΣΕΒ ζητάει σήμερα οι εργαζόμενοι να είναι ενοικιαζόμενοι και δανεικοί.
Έρχεται μαζί με το πέμπτο μνημόνιο, άγρια λιτότητα, με ένα Δόγμα του ΣΟΚ, σε ατομικά κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα.
Ο Μητσοτάκης στο διάγγελμα της Δευτέρας, μίλησε καθαρά για εκλογές, σε μια αποστροφή του: «Μετά την κρίση, η κάθε εξουσία οφείλει να εγκαταλείπει το απυρόβλητο της ανάγκης, δυναμώνοντας την λογοδοσία. Γιατί καμιά έκτακτη συνθήκη δεν μπορεί να αμφισβητεί την δημοκρατική ευαισθησία». Λογοδοσία και δημοκρατική ευαισθησία σημαίνουν εκλογές. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι η κατάσταση δεν είναι διαχειρίσιμη, χρειάζεται νωπή εντολή για να εφαρμόσει εφιαλτικές οικονομικές πολιτικές, με όργανο, ένα αστυνομικό κράτος στα όρια της Χούντας. Η αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη, και απλώς ελπίζουν, να μην γίνουν εκλογές, ενώ η κυβέρνηση ελέγχει πλήρως τα ΜΜΕ.
Ο Μητσοτάκης επιβάλλοντας την «τυφλή και οριζόντια καραντίνα», παριστάνει, ότι ανάμεσα στον άνθρωπο και στην οικονομία διάλεξε τον άνθρωπο. Ο Μητσοτάκης όμως δεν έπαψε να είναι νεοφιλελεύθερος, δεν έγινε κομμουνιστής. Γνωρίζει, ότι όταν πέσει η αυλαία, η οικονομία θα έχει διαλέξει ως θύματα τους πιο αδύναμους, το κεφάλαιο, ακίνητα και επιχειρήσεις θα τα μαζέψουν λίγα χέρια , οι εργαζόμενοι θα έχουν χάσει τα πάντα και για τους φτωχούς δεν θα υπάρχει ούτε συσσίτιο. Ο νεοφιλελευθερισμός θα τα πάρει όλα.
Το μόνο που απασχολεί τον Μητσοτάκη (όπως την πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου στην Ελλάδα) είναι η εξουσία και οι εκλογές. Σε δύο τρείς μήνες, το δόγμα Μητσοτάκη θα αντιστραφεί, η «ανάγκη» της οικονομίας θα ρίξει στον Καιάδα τον άνθρωπο. Ο «Σωτήρας» αφού μας «έσωσε», από την επιδημία, θα επιβάλλει τα πάθη του Χριστού και μάλιστα με το μαστίγιο και τον βούρδουλα στον Ελληνικό Λαό.
Δεν είναι του παρόντος, αλλά η τυφλή καραντίνα (δηλαδή να κλείσει όλη η χώρα, ακόμη και εκεί που δεν είναι εμφανής η επιδημία) και πολλά από τα μέτρα της πολιτικής Μητσοτάκη, συνέβαλλαν τα μέγιστα στην καταστροφή της οικονομίας και έχει τεράστιες πολιτικές ευθύνες. Δυστυχώς η οικονομία δεν μπορεί να διαχωριστεί από τον άνθρωπο, αυτά γίνονται μόνο στη μεταφυσική. Η καταστροφή της θα καταστρέψει και τους πολίτες αυτής της χώρας. Η νέα γενιά που χαρακτηρίζαμε «χαμένη», τώρα γίνεται οριστικά τελειωμένη.
Η θα δημιουργηθεί Δημοκρατικό Μέτωπο τώρα για χρεοστάσιο, έξοδο από ευρώ, προστασία της εργασίας και παραγωγική ανασυγκρότηση, Η ο καθένας από μας θα μπει κανονικά στο ξύλινο παλτό μιας ανεπανάληπτης προσωπικής και συλλογικής τραγωδίας, ιστορικά ανάλογη με αυτή που γνωρίσαμε, μόνο επί Γερμανικής κατοχής.
Πηγή:
