Πάντως, η περίφημη «αόρατη χειρ» των αγορών απέδειξε ότι παίζει με τα… πουλάκια, τσαλαπετεινούς, σπούρλους και
καρδερίνες! – είναι δηλαδή κάτι σαν παρατηρητής ωδικών και άλλων πτηνών, την ώρα που σκάνε ηφαίστεια, μας την πέφτουν ακρίδες και χάνονται μανούλες…
……………………………………………………………………………
Πάνσοφη η «αόρατη χειρ»!
Το ίδιο πάνσοφοι και ορισμένοι ιερείς που αποφάσισαν να αποδείξουν ότι «δεν υπάρχει θεός» όταν «υπάρχει κράτος»…
***
Ουδείς, ούτε καν η Έβδομη Σίβυλλα, γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι κατά τη διάρκεια της πανδημίας, πόσω μάλλον μετά. Θα είναι ένας κόσμος οργανωμένος γύρω από τον φόβο ή γύρω απ’ την ελπίδα;
Φθάσαμε σε μια δυστοπία στην οποία δεν μας οδήγησε καμμιά ουτοπία. Αντιθέτως η κραυγαλέα απουσία της ουτοπίας τις τελευταίες δεκαετίες επέτρεψε στη δυστοπία να διαμορφώνεται γύρω μας και «ανεπαισθήτως» να μας κλείσει μέσα της…
***
Συνήθως οι ουτοπίες κινούν την Ιστορία, έστω κι αν στη συνέχεια εκφυλίζονται σε δυστοπίες, όπως ο Βοναπαρτισμός ή ο Σταλινισμός.
Αυτήν τη φορά όμως εισήλθαμε στη δυστοπία από μόνοι μας, εν πομπαίς και οργάνω, με τα χεράκια μας χτίσαμε τα τείχη γύρω μας, νομίζοντας ότι γκρεμίζουμε σύνορα…
………………………………………………………………………………….
Είναι αλήθεια ότι ο Σοσιαλισμός είναι κάπως κουραστικός, προϋποθέτει παιδεία, σκέψη, ήθος. Αντιθέτως ο καπιταλισμός είναι πιο κοντά στα ορμέμφυτα και τον ατταβισμό μας.
Επιπλέον και προσέτι, οι έριδες περί τον Σοσιαλισμό και η πολιτειακή (θεσμική και πολιτική) αποβλάκωση που τον δολοφόνησε, είναι επίσης πιο κουραστικές από την ανόθευτη βλακεία της «αοράτου χειρός» και τα επωφελή εγκλήματα της «μαύρης χειρός»…
Επί δεκαετίες χαζέψαμε «Τον Θαυμαστό Γενναίο Κόσμο» να ανδρώνεται και τη «Σιδερένια Φτέρνα» να μας πατάει. Προειδοποιημένοι, αλλά χαρούμενοι (ή αδιάφοροι), βρίσκαμε πάντα ποιος φταίει (και τι φταίει), έχοντας όμως παραδεχθεί την ήττα μας.
Κι έτσι, από μας απέμειναν να κυριαρχούν στην πιάτσα θρασσείς εξυπνάκηδες, αποκρουστικοί γλίτσιδες και υβριστές μισάνθρωποι,
αυτοί να δίνουν τον τόνο και να «εκφράζουν» μια Αριστερά που σπαράζει, ανίκανη να φανεί χρήσιμη στην κοινότητα.
Ενοχική για τη σχέση της (κάποτε) με τη λαϊκή παράδοση και τον λόγιο πολιτισμό, ενοχική για την ίδια της την Ιστορία,
ένα αλαζονικό (στον μικρομεγαλισμό του) παρακολούθημα των κυρίαρχων επιλογών του καπιταλισμού.
***
Τώρα με την κρίση εξ αιτίας (και) του κορωνοϊού, ορισμένοι από μας γουργουρίζουν ευχαριστημένοι που ο νεοφιλελευθερισμός καταφεύγει σε μέτρα «διευθυνόμενης οικονομίας» λες και ο νεοφιλελευθερισμός ο ίδιος δεν είναι η πιο «διευθυνόμενη οικονομία» από γενέσεως καπιταλισμού.
Μια οικονομία που διευθύνουν οι εταιρείες και οι τράπεζες – ή μηπως όχι; Με γραφειοκρατίες τύπου Ε.Ε., Ρωσίας ή Κίνας – ή μήπως όχι; Με επιθετικούς πολέμους και διασπορά της φτώχειας – ή μήπως όχι;
…………………………………………………………………………..
Ανθρώποις γαρ, τα ανθρώπινα.
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
Πηγή:
