Είναι πολύ άσχημο να σε κοροϊδεύουν τόσοι πολλοί και για τόσο μεγάλο διάστημα, μπροστά στα μάτια σου… Πόσες φορές άκουσα αυτή τη φράση από την περασμένη Κυριακή (ΕΔΩ)
όταν δημοσιεύθηκε το κείμενό μου για τη διαφθορά του πολιτικού κόσμου
της Κύπρου και τις σχετικές μικρές αναφορές για την Ελλάδα, η οποία
πιάστηκε στη μέγγενη των Μνημονίων, ακριβώς γι’ αυτό το λόγο:
Επειδή από την Μεταπολίτευση και μετά κυριάρχησε τον ελληνικό πολιτικό κόσμο μία άνευ προηγουμένου διαφθορά, που σάπισε το σύστημα και μαζί του και την ίδια την Ελλάδα.
Οι καταγγελίες είναι πολλές, αλλά οι πολίτες, όπως και οι ηθικοί πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες, φοβούνται. Τι νομίζετε ότι είναι η τιμή ενός ανθρώπου στην «αγορά» της μαφίας, όταν με μία καταγγελία μπορεί να ρίξει το σύστημα, που λυμαίνεται μία χώρα;
- Δυστυχώς η Κύπρος, όπως και η Ελλάδα δεν έχουν ένα πραγματικό πρόγραμμα «προστασίας μαρτύρων» ή ας πούμε των κρατικών υπαλλήλων, που θα μπορούσαν να δώσουν στοιχεία για διεφθαρμένους συναδέλφους τους και πολιτικούς. Και οι δύο χώρες είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία υποτίθεται ότι πολεμά τη διαφθορά, αλλά δεν τις άγγιξε ποτέ η συμμετοχή τους στα εν λόγω προγράμματα.
- Θα έλεγα, ότι μερικές χώρες, όπως οι δικές μας, η Ουγγαρία, η Μάλτα, η Ρουμανία, η Βουλγαρία και άλλες, έκαναν εισαγωγή τη διαφθορά στην Ευρώπη, η οποία εξελίχθηκε σε μία γραφειοκρατική λέσχη. Χάνονται δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο, που αν χρησιμοποιούνταν σωστά θα μπορούσαν να αλλάξουν προς το καλύτερο τις ζωές των Ευρωπαίων πολιτών.
Η ψήφος είναι και τιμωρίας, και επιβράβευσης (αν πρέπει). Όμως, οι πολιτικοί έχουν βάλει τους ψηφοφόρους σε αυτό το λούκι: Δώσε ψήφο για να διοριστεί το παιδί σου. Ή για να πάρεις κρατικό συμβόλαιο… Ή για να έχεις πρόσβαση στο κράτος… Και όταν δίνεται η ψήφος, ούτε διορισμό βλέπουν, ούτε συμβόλαια.
Έχω ακούσει για μία περίπτωση ανθρώπου, που δεν ζήτησε ποτέ και τίποτα από το κόμμα του. Και όταν χρειάστηκε μόνο μία φορά από το 1976 μέχρι σήμερα, μόνο μία χάρη, τον έφτυσαν στην κυριολεξία. Και τι του λες τώρα του ανθρώπου; Ότι όλα αυτά τα χρόνια εμπιστεύθηκε πολιτικούς απατεώνες; Και να είναι ο μόνος;
- Θα μιλήσουν, υποσχέθηκαν, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ και ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ, για τη διαφθορά από τηλεοράσεως. Και ΔΕΝ μίλησαν βεβαίως… Σε ένα στημένο στα μέτρα τους debate, διότι επέβαλαν τους όρους τους.
- Προσέξτε: Δεν ψέγω τους συναδέλφους, που συμμετείχαν, και όλους τους τιμώ. Αλλά τον τρόπο που έγινε το debate. Διότι είπαν και οι δύο το ποίημα τους, αλλά δεν πληροφορηθήκαμε τίποτα για τη διαφθορά των κομμάτων τους και γενικά των πολιτικών.
Ακούνε οι πολίτες για δάνεια κομμάτων και πολιτικών, που ίσως …ξεχάστηκαν. Ακούνε για πολιτικούς που εξυπηρετούν τραπεζίτες και επιχειρηματίες. Και βγήκαν ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου και ο κ. Άντρος Κυπριανού στο γυαλί και τετραγώνισαν τον …κύκλο. Μα χάθηκε η ντροπή σε τούτο τον τόπο;
Αλλά δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με την πολιτική διαφθορά. Στο ποδόσφαιρο τα πράγματα είναι χειρότερα. Όπου και εκεί εντοπίζεται ο πολιτικός δάκτυλος. Αγοράζουν και πουλούν παίκτες και διαιτητές, πολλοί αγώνες είναι σικέ. Τα καταγγέλλουν οι ίδιοι οι παράγοντες. Οι τίτλοι δεν κερδίζονται στα γήπεδα. Οι καταγγελίες και στην Κύπρο, και στην Ελλάδα είναι φρικτές. Αλλά, όπως και στην πολιτική, έτσι και στο ποδόσφαιρο, οι απατημένοι οπαδοί επιστρέφουν στις κερκίδες για να παραστούν στο ίδιο έργο θεατές. Και έχουν και την πλάκα τους… Ξέρουν και συζητούν και σχολιάζουν ποιος παίκτης έχει αγοραστεί αυτή την Κυριακή ή ποιος διαιτητής είναι πιασμένος.
- Για να σπάσει το σύστημα της διαφθοράς, πρέπει να το θέλουν και οι πολίτες. Στην πολιτική πρέπει να εγκαταλείψουν τα διεφθαρμένα κόμματα και στο ποδόσφαιρο τους πουλημένους παράγοντες. Όσο επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος χωρίς να ζητούν τιμωρία των ενόχων, τόσο πιο πολύ ενισχύουν αυτά τα απαράδεκτα φαινόμενα που απειλούν την ίδια τη Δημοκρατία. Αν αλώσουν και τα μέσα ενημέρωσης, όπως φαίνεται αφού υλοποιείται σχετικό σχέδιο, για ποια Δημοκρατία θα ομιλούμε;
Πηγή:
