Η Ιστορία δεν μας ανήκει,
εμείς ανήκουμε σε αυτήν
R.Wolin, Η γοητεία του ανορθολογισμού
Επειδή το θέμα της σχέσης Ιδεολογιών και Ιστορίας (πόλεμοι, επαναστάσεις, πραξικοπήματα κλπ) είναι ιδιαίτερα περίπλοκο για ν’ αναλυθεί από ένα μη-ειδικό,θα αρκεστώ σε κάποιες απορίες/επισημάνσεις εν είδει προβληματισμού:
- ποιά μαθήματα/διδάγματα έχουν πάρει τόσο οι πολιτικοί, όσο και οι πολίτες, από τις ήττες, αλλά ακόμα κι από τις νίκες, του ελληνικού Έθνους (και του λαού;) κατά τη νεότερη ιστορική περίοδο... και πώς αποδεικνύεται ότι έλαβαν τα μηνύματα;
- εκτός από τις επετείους, τις παρελάσεις και τις εθνικές(;) επιτροπές εορτασμού με ποιόν τρόπο έχουν στην ουσία (και βέβαια στην εκπαίδευση των νέων) τιμηθεί οι θυσίες των ηρώων; τα μουντζουρωμένα αγάλματα απο-δεικνύουν ότι ένα μέρος του λαού απορρίπτει τους αγώνες της Πατρίδας (προτιμώντας τους "αγώνες(sic) του γκρουπούσκουλου" στο οποίο ανήκουν);
- η ανέστια εθνική συνείδηση με ποιά ανορθολογικά επιχειρήματα του Αντι-Διαφωτισμού (νομίζει ότι) θα συμβάλλει στην ίδρυση του "κόμματος της Ανθρωπότητας" (sic);
- εκείνοι που πιστεύουν ότι η Δημοκρατία θέτει εμπόδια στην ιστορική προοπτική της χώρας(;), προωθώντας (εν αγνοία τους;) Νιτσεϊκές απόψεις, όπως π.χ "φιλοσοφούμε με το σφυρί", ποιό τμήμα της κοινωνίας εκπροσωπούν;
- οι ηγέτες που εκμεταλλεύονται το φανατισμό, την οργή, την παράνοια του όχλου καθοδηγούν τη "μαμή" ή μήπως καθοδηγούνται από αυτήν;
- οι αυταπάτες (π.χ ο δεύτερος εμφύλιος ,η Μεταπολίτευση, το Δημοψήφισμα του 2015) συνιστούν ιστορικές κινήσεις ή αποδεικνύουν ιστορική τύφλωση;
- διαπιστώνει κάποιος την ύπαρξη μιάς επιχείρησης αλλοίωσης της ταυτότητας του έλληνα, μέσω της μετα-εθνικής παγκοσμιοποίησης (imperium) ή της πολιτισμικής ομογενοποίησης (dominium); κι αν ναι, πώς απαντάει στο ερώτημα αν ταυτιζόμαστε με τη Νέα Τάξη πραγμάτων ως έλληνες ή ως κάτι aliud (π.χ ως euro-greeks);
- πρέπει να ντρεπόμαστε για το εθνικό μας Εγώ;
Επειδή στην Ελλάδα δεν οδηγούν οι μονόφθαλμοι τους τυφλούς αλλά οι τυφλωμένοι ιδεοληπτικοί τους μονόφθαλμους οπαδούς, δύσκολα η Ιστορία θ’ ανεχθεί άλλες ψευδαισθήσεις, άλλους κομπασμούς, άλλους αλληθωρισμούς κι άλλες πονηρές ντρίπλες.
Και ο νοών, νοείτω...
ΥΓ .’’Εξ αίματος σου γράφω
Με το ποτάμι της Ιστορίας
Ανοιχτό στις πληγές
Επάνω σε λησμονημένα μνήμης κοιτάσματα’’ (Μ.Βλάχου-Καραμβάλη, Το Γράμμα)
ΥΓ2. ’’Το έθνος να λυπάστε που χωρίζεται σε κομμάτια, και που κάθε κομμάτι θεωρεί τον εαυτό του ένα έθνος’’(Khalil Gibran/Γ.Σουλιώτης, Το έθνος να λυπάστε...)
* Ο κ. Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας, πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη
εμείς ανήκουμε σε αυτήν
R.Wolin, Η γοητεία του ανορθολογισμού
Επειδή το θέμα της σχέσης Ιδεολογιών και Ιστορίας (πόλεμοι, επαναστάσεις, πραξικοπήματα κλπ) είναι ιδιαίτερα περίπλοκο για ν’ αναλυθεί από ένα μη-ειδικό,θα αρκεστώ σε κάποιες απορίες/επισημάνσεις εν είδει προβληματισμού:
- ποιά μαθήματα/διδάγματα έχουν πάρει τόσο οι πολιτικοί, όσο και οι πολίτες, από τις ήττες, αλλά ακόμα κι από τις νίκες, του ελληνικού Έθνους (και του λαού;) κατά τη νεότερη ιστορική περίοδο... και πώς αποδεικνύεται ότι έλαβαν τα μηνύματα;
- εκτός από τις επετείους, τις παρελάσεις και τις εθνικές(;) επιτροπές εορτασμού με ποιόν τρόπο έχουν στην ουσία (και βέβαια στην εκπαίδευση των νέων) τιμηθεί οι θυσίες των ηρώων; τα μουντζουρωμένα αγάλματα απο-δεικνύουν ότι ένα μέρος του λαού απορρίπτει τους αγώνες της Πατρίδας (προτιμώντας τους "αγώνες(sic) του γκρουπούσκουλου" στο οποίο ανήκουν);
- η ανέστια εθνική συνείδηση με ποιά ανορθολογικά επιχειρήματα του Αντι-Διαφωτισμού (νομίζει ότι) θα συμβάλλει στην ίδρυση του "κόμματος της Ανθρωπότητας" (sic);
- εκείνοι που πιστεύουν ότι η Δημοκρατία θέτει εμπόδια στην ιστορική προοπτική της χώρας(;), προωθώντας (εν αγνοία τους;) Νιτσεϊκές απόψεις, όπως π.χ "φιλοσοφούμε με το σφυρί", ποιό τμήμα της κοινωνίας εκπροσωπούν;
- οι ηγέτες που εκμεταλλεύονται το φανατισμό, την οργή, την παράνοια του όχλου καθοδηγούν τη "μαμή" ή μήπως καθοδηγούνται από αυτήν;
- οι αυταπάτες (π.χ ο δεύτερος εμφύλιος ,η Μεταπολίτευση, το Δημοψήφισμα του 2015) συνιστούν ιστορικές κινήσεις ή αποδεικνύουν ιστορική τύφλωση;
- διαπιστώνει κάποιος την ύπαρξη μιάς επιχείρησης αλλοίωσης της ταυτότητας του έλληνα, μέσω της μετα-εθνικής παγκοσμιοποίησης (imperium) ή της πολιτισμικής ομογενοποίησης (dominium); κι αν ναι, πώς απαντάει στο ερώτημα αν ταυτιζόμαστε με τη Νέα Τάξη πραγμάτων ως έλληνες ή ως κάτι aliud (π.χ ως euro-greeks);
- πρέπει να ντρεπόμαστε για το εθνικό μας Εγώ;
Επειδή στην Ελλάδα δεν οδηγούν οι μονόφθαλμοι τους τυφλούς αλλά οι τυφλωμένοι ιδεοληπτικοί τους μονόφθαλμους οπαδούς, δύσκολα η Ιστορία θ’ ανεχθεί άλλες ψευδαισθήσεις, άλλους κομπασμούς, άλλους αλληθωρισμούς κι άλλες πονηρές ντρίπλες.
Και ο νοών, νοείτω...
ΥΓ .’’Εξ αίματος σου γράφω
Με το ποτάμι της Ιστορίας
Ανοιχτό στις πληγές
Επάνω σε λησμονημένα μνήμης κοιτάσματα’’ (Μ.Βλάχου-Καραμβάλη, Το Γράμμα)
ΥΓ2. ’’Το έθνος να λυπάστε που χωρίζεται σε κομμάτια, και που κάθε κομμάτι θεωρεί τον εαυτό του ένα έθνος’’(Khalil Gibran/Γ.Σουλιώτης, Το έθνος να λυπάστε...)
* Ο κ. Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας, πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη
