Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι,
το σκοτάδι είναι βαθύ…
κι ο Άνθιμος ο penguin
διδάκτωρ θα αναγορευτεί!Ναι, κυρίες και κύριοι, μπορούμε πλέον περιχαρείς και ομοθύμως να φωνάξουμε, «ζήτω το σκότος»! Διότι η αγαθή θεά τύχη μάς ευλόγησε να ζήσουμε μια τέτοια στιγμή, μια στιγμή όπου ο μεσαίωνας και τα συμπαρομαρτούντα αυτού δεν θα αποτελούν απλώς μια «δεξαμενή» θεματολογίας για
ευφάνταστες τηλεοπτικές σειρές, πανάκριβες κινηματογραφικές παραγωγές και ηλεκτρονικές παιχνιδομηχανές εξ Ιαπωνίας. Όχι πια! Ο μεσαίωνας είναι εδώ, η θεοκρατία είναι εδώ, το σκοτάδι το απύθμενο δηλώνει παρόν! Αν δηλαδή μάς έλειψαν και ποτέ…
Τί και αν η τρωκτική αφεντιά μου το έμαθε με τόση καθυστέρηση; Τίποτα δεν μπορεί να μειώσει το εύρος της χαράς που δικαίως αποκόμισα, όταν διάβασα τα «χαρμόσυνα» νέα. Ναι, μπορεί κάτι «ανθυποκαθηγητίσκοι» (κυρίως των θετικών επιστημών) να μπλόκαραν τη διαδικασία (προτού λάβει χώρα) την πρώτη φορά, αλλά έχουσιν γνώση οι φύλακες! Δεν μασάει από κάτι τέτοια ο «κύριος» Μήτκας! Με τη δεύτερη τα κατάφερε, αναγόρευσε επίτιμο διδάκτορα του Α.Π.Θ τον Άνθιμο τον penguin, αυτόν το φάρο της οικουμένης, που «φέγγει» πίσσα σκοτάδι με κάθε του λόγο!
Τί να πρωτοθυμηθουμε; Είναι αλήθεια τόσα πολλά! Αλλά μιας και ο τίτλος που του δόθηκε είναι αυτός του επίτιμου πανεπιστημιακού διδάκτορα, ας ανακαλέσουμε στη μνήμη μας το εξής «σπουδαίο»: Ο «παναγιώτατος», πολλάκις αναφέρει στον δημόσιο λόγο του πως δεν υπάρχουν πλανήτες(!!!) στο ηλιακό σύστημα. Ε, τώρα, πιστεύετε ότι χρειάζεται κάτι παραπάνω για να αναγορευτεί κάποιος επίτιμος διδάκτορας; Δεν σας είναι αρκετό;
Ασφαλώς και δεν υπάρχουν πλανήτες! Η γη είναι επίπεδη! Όσοι διαβάζουν Δημόκριτο ή άλλα συναφή «αντιεπιστημονικά» αναγνώσματα «την έχουν βάψει» κανονικά! «Έτος Κυρίου» 2019, σού λέει ο άλλος, ήτοι «στην πυρά, στην πυρά, πώς τολμάς να ξεκαρδίζεσαι στα γέλια με ’μας;» κι αν σας αρέσει, παρακαλώ. Άντε και πρύτανης ρε Άνθιμε! Αλλά την ταμπέλα μην ξεχάσετε να αλλάξετε, έτσι; Όχι, «Αριστοτέλειο», αλλά «Αγιοδημήτριο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης»! Πιο ταιριαστό, σωστά; Εξ άλλου τον Άη Δημήτρη τον «δρακοκτόνο» δεν έχει ως έμβλημα το πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης; Μήπως λανθάνω;
Όσο για αυτόν τον απίθανο Μήτκα, τρομάρα του, όλο αυτό το μπαλταφάν «εν κρυπτώ» που σκάρωσε, «στα μουλωχτά», που λένε, θα πρέπει πραγματικά να πάσχει κάποιος από σοβαρή εγκεφαλική βλάβη, για να μην αντιληφθεί ότι η όλη «ιστορία» αποτελεί ένα κλασσικό αλισβερίσι ανάμεσα στην πολιτική και τη θεοκρατική εν Ελλάδι εξουσία.
Είναι αληθές πως ουκ ολίγες φορές σάς έχω εκφράσει την απέχθεια μου για το Κράτος. Οποιανδήποτε μορφή κι αν έχει αυτό. Αλλά, μου είναι αδύνατον να μην αναφέρω πως ως εξουσιαζόμενος κι εγώ αντιλαμβάνομαι ότι διαβιώ σε μια κοινωνία που πλέον ρέπει εντονότατα, ιδιαιτέρως μετά τη λεγόμενη κρίση, προς το πνευματικό σκοτάδι και τη θεοκρατία. Μια κοινωνία που, σε μεγάλο βαθμό, καλοβλέπει (και πάλι) το παπαδαριό ως εν γένει «άξιο» θεσμό, ως «αποκούμπι» για τις δυσκολίες κι όχι (όπως θα ήταν αυτονόητο) ως βασικό συντελεστή της οικονομικής, πνευματικής, πολιτισμικής και ψυχικής του μιζέριας.
Ασφαλώς και δεν επιθυμώ κανένα κράτος. Πόσο εθελόδουλα, ωστόσο, είναι εκείνα τα κομμάτια της κοινωνίας (και δεν είναι λίγα) που ανέχονται (ή και επικροτούν!) έναν «πρόεδρο της Δημοκρατίας» (Πάκης) στα γόνατα, εμπρός σε αυτούς που εδώ και δεκαεπτά περίπου αιώνες συν-εξουσιάζουν αυτόν τον τόπο; Πόσα άραγε κράτη του λεγόμενου δυτικού κόσμου έχουν «επίσημη θρησκεία», σε πόσα οι κρατικοδίαιτοι ιερείς (της «επίσημης θρησκείας») είναι περισσότεροι από τους ιατρούς του δημοσίου; Σε πόσα από αυτά γίνεται κατήχηση υπέρ της «επίσημης θρησκείας» στα δημόσια σχολεία;
Ασφαλώς, στον ίδιο ασκό ανήκουν ουκ ολίγοι, με χαρακτηριστικότερο μάλλον παράδειγμα αυτό της υπουργάρας Μενδώνης που, ως γνωστόν, «παίζει μπάλα» άνετα τόσο με την πράσινη όσο και με την μπλε πολιτική συμμορία, αλλά (κυρίως) με αυτή με τα μαύρα. Η «κυρία» Μενδώνη, άλλωστε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, δηλώνει «θεούσα», ήτοι ανήκουσα στους φανατικά θρησκευόμενους. Τί μεγαλύτερο προσόν από αυτό, ώστε να διατελέσει για χρόνια γενική γραμματέας του υπουργείου πολιτισμού και πλέον υπουργός; Σωστά;
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Κανένας εξουσιαστής, είτε φανερός είτε σκιώδης, δεν παραχωρεί ελευθερίες από μόνος του. Ούτε μια στάλα, ποτέ και πουθενά. Αναγκάζονται από την αγωνιζόμενη κοινωνία, που, κατά κανόνα, είναι ένα μικρό μέρος του κοινωνικού συνόλου, να τις παραχωρήσουν. Το γεγονός πως ακόμη στο ελλαδικό γίγνεσθαι υπάρχει κανονική συν-εξουσία του λεγόμενου κοσμικού κράτους με την εκκλησία φανερώνει πολλά και σίγουρα όχι ευχάριστα για όσους παραμένουν πεισματικά ελευθερόφρονες.
Η Φύση είναι πολύμορφη και πολύτροπη. Οι κάθε είδους μονοκαλλιέργειες, είτε γεωργικές είτε πνευματικές, την νοσούν αφόρητα. Όλες, μηδεμιάς εξαιρουμένης, οι μονοθεϊστικές θρησκείες αποτελούν οδοστρωτήρες της πολυμορφίας και της πολυτροπίας. Είναι αφύσικες και για αυτό, τόσο στη βάση, όσο και στις λεπτομέρειες, είναι ακραιφνώς αντιεπιστημονικές και παράλογες.
Άπασες οι σύγχρονες πολιτικές ιδεολογίες, αποτελούν όλες τους τερατώδη γεννήματα της λεγόμενης βιομηχανικής και μετα-βιομηχανικής εποχής, είναι δηλαδή στην ουσία τους προεκτάσεις, πολιτικές εκδοχές της μονοθεϊστικής θρησκευτικής αντίληψης. Και ιδιαιτέρως εκείνης της μονοθεϊστικής θρησκευτικής αντίληψης με διεθνιστική κι επιθετική/προσηλυτιστική προσέγγιση (χριστιανισμός/ισλάμ). Με άλλα λόγια, υφίσταται ένα και μόνον «σωτηριολογικό σχέδιο» (φευ!), υπάρχει μόνον μία αλήθεια (η δική «μας»), της οποίας την διαχείριση κι εκπροσώπηση έχει αποκλειστικά η ηγεσία «μας», υπάρχει ένας βασιλιάς (ή πρωθυπουργός ή γενικός γραμματέας – το ίδιο κάνει) στη γη κι ένας θεός στον ουρανό. Κι όποιος διαφωνεί μαζί μας θα τον κάνουμε με τη χρήση πολύμορφης βίας να γονατίσει, να συντριβεί, να αφομοιωθεί μέχρι ολικής εξαφανίσεως της διαφορετικότητας αυτού. Τέλος!
Αν επιθυμείτε να αναγνώσετε κάποια από τα βασικά «επιχειρήματα» των ναζί, με τα οποία «δικαιολογούσαν» την εξόντωση εκατομμυρίων Εβραίων, μπορείτε να ανατρέξετε στον «μέγα» Βασίλειο και στον Ιωάννη «χρυσόστομο». Μιλάμε για κανονική αντιγραφή. Τί «άγιοι» άνθρωποι! Αλλά και για την εξόντωση άλλων λαών, είτε στην δεύτερη παγκόσμια ανθρωποσφαγή είτε παλιότερα μέσω άλλων «καθαγιασμένων» εργαλείων (αποικιοκρατία, «ιερά» εξέταση κ.ά), υπεύθυνη είναι η μισαλλοδοξία, ή άρνηση (με κάθε τρόπο) της διαφορετικότητας, σε σημείο αφανισμού του (όποιου) άλλου. Όσο για το Ισλάμ, μιας και δεν έχει βιώσει κάτι αντίστοιχο του Διαφωτισμού και της Αναγέννησης (οι οποίες βασίστηκαν εξ ολοκλήρου σε γνώσεις μιας ανθρωπότητας είτε πολυθεϊστικής είτε αγνωστικιστικής) μια ματιά στο τί γεννά ακόμη και στο σήμερα η αντίληψή του για τη διαφορετικότητα είναι αρκετή.
Ό,τι δεν συνάδει με την ουσία της ανθρωπινότητάς μας, μάς μετατρέπει αργά, αλλά σταθερά σε κάτι άλλο, σε πλάσματα καταστροφικά κι αυτοκαταστροφικά ταυτοχρόνως. Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω επί πλέον για αυτό· τόσο τα ιστορικά δεδομένα, όσο και μια γρήγορή ματιά στις σύγχρονες κοινωνίες, αρκούν.
Πόντιξ ο Σισύφιος
