των κατοίκων με την τοπική χλωρίδα και φαγητό.
Για την Astrid Aller, μέλος του δημοτικού συμβουλίου από το κόμμα των Σοσιαλιστών, που βοήθησε στην πρωτοβουλία, αυτός ο αστικός οπωρώνας είναι ένας τρόπος σύνδεσης των πολιτών με την κοινότητά τους. «Όλοι θεωρούμε την πόλη μας ως κάτι που κατέχουμε. Κι εμείς θέλουμε όλη αυτή η περιοχή να είναι κάτι που οι άνθρωποι να μπορούν να εκμεταλλευτούν και μέσα στην οποία να μπορούν πραγματικά να αλληλεπιδράσουν».
Αυτή η παράδοση συλλογής τροφής στη Δανία κρατά εδώ και αιώνες, από τον Μεσαίωνα όπου επιτρεπόταν στους κατοίκους να καλλιεργούν σε δημόσια γη. Η Κοπεγχάγη τώρα φέρνει αυτή την ιδέα στο σήμερα και στον αστικό χώρο.
Οι περισσότεροι κάτοικοι δεν έχουν τους δικούς τους κήπους και έτσι δεν έχουν και την ευκαιρία να δουν, να παρατηρήσουν πώς καλλιεργείται και μεγαλώνει ένα δέντρο μέχρι να καρποφορήσει. Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά. Η Astrid Aller προσθέτει σε συνέντευξή της ότι «μπορεί να φαίνεται κάτι μικρό, αλλά είναι μέρος του ανώτερου σκοπού μας να κάνουμε την Κοπεγχάγη ένα μέρος που να θέλετε να μένετε, όχι μόνο να οδηγείτε με αμάξι. Θέλουμε μια πόλη που δεν αποτελείται μόνο από σπίτι, χώρους εργασίας και κλασικά πάρκα».
Σε ερώτηση δημοσιογράφων αν υπάρχει περίπτωση κάποιος κάτοικος να εκμεταλλευτεί τα καρποφόρα δέντρα, εκείνη απαντά «Φαντάζομαι ότι δεν είναι καθόλου αποτελεσματικό κάποιος να αδειάζει ένα δέντρο για να πουλά τους καρπούς του». Άλλωστε οι κάτοικοι θα έχουν πάντα την ευκαιρία να βρουν άλλα δέντρα σε άλλο δρόμο από τα οποία να μπορούν να συλλέξουν δωρεάν το σνακ τους.
Πηγή:
