Η αλήθεια είναι ότι οι χώρες της ΕΕ δεν συνέκλιναν ποτέ όσον αφορά τον πραγματικό τομέα της οικονομίας. Αντίθετα η παραγωγικότητα, η απασχόληση, οι επενδύσεις οι επενδύσεις στην έρευνα και στην καινοτομία απόκλιναν. Το χρονικό διάστημα 1999-2007 καταγράφτηκε μια σύγκλιση που αφορούσε τα νομισματικά φαινόμενα (πληθωρισμός επιτόκια κ.λ.π.). Αυτή η νομισματική σύγκλιση εμπέδωσε την ψευδαίσθηση ότι οσονούπω θα προκύψει και η πραγματική σύγκλιση αλλά αντί αυτού προέκυψε η κρίση.
Σήμερα αξιολογώντας τα οικονομικά στοιχεία διαπιστώνουμε μια σημαντική απόκλιση των οικονομιών η οποία διευρύνεται ραγδαία. Όπως γίνεται αντιληπτό αυτές οι αποκλίσεις έχουν σημαντικές οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Έτσι, στον οικονομικό τομέα οι αποκλίσεις που καταγράφονται μεταξύ των χωρών μελών της ΟΝΕ κάνουν αναποτελεσματική την άσκηση της οποιαδήποτε οικονομικής πολιτικής. Επιπλέον για τις χώρες που αποκλίνουν το κόστος της υιοθέτησης των κοινών μέτρων πολιτικής γίνεται τεράστιο.
Το όραμα της ΕΕ;
Στον κοινωνικό τομέα οι αποκλίσεις και η εισοδηματική ανισότητα αποτελούν την βασική πηγή τροφοδότησης της ριζοσπαστικοποίησης των κοινωνιών και του κοινωνικού εξτρεμισμού. Το μεγάλο χάσμα μεταξύ του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της ΕΕ δυστυχώς διευρύνεται. Το μείγμα γίνεται εκρηκτικό διότι οι εισοδηματικές ανισότητες συνδυάζονται με την κατάρρευση του κράτους πρόνοιας και της υποβάθμισης των δημοσίων αγαθών.Το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης με την συνακόλουθη σύγκλιση των οικονομιών αποτελεί πλέον μια ουτοπία. Δυστυχώς αυτές οι αποκλίσεις δεν διαπιστώνονται μόνο στον τομέα της οικονομίας. Το μεταναστευτικό η εξωτερική πολιτική και οι σχέσεις με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αποτελούν πλέον θέματα που διαχωρίζουν την ΕΕ. Η συντήρηση των αποκλίσεων αποτελεί την σίγουρη συνταγή της διάλυσης της ΟΝΕ. Η defacto ΟΝΕ των πολλών ταχυτήτων που λειτουργεί σήμερα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην διάλυση της ΟΝΕ χωρίς να χρειάζεται ο Μπόρις Τζόνσον και η “συμμορία της δραχμής”.
Πηγή:
