Η γνωστή φράση του Γαλιλαίου αποδεικνύεται συχνά
μέσα στην ιστορία. Η γη κινείται, η κατάσταση δεν μένει στάσιμη,
αλλάζει προς το καλύτερο ή το χειρότερο.
Τα νέα από τη Λατινική Αμερική, μέσα από σημαντικές εξεγέρσεις και
γεγονότα, στη Χιλή, το Εκουαδόρ, τη Βολιβία, την Ονδούρα, σε λίγο και
στην Αργεντινή, έχουν έντονη τη σφραγίδα της λαϊκής θέλησης και
ενεργοποίησης.Στη Συρία, ο πόλεμος δημιουργεί επί εδάφους νέα δεδομένα και οι χάρτες έχουν στρωθεί στο τραπέζι για την επαναχάραξη των συνόρων. Το πείραμα της Ροτζάβα δεν υπάρχει πια. Οι συσχετισμοί το «έπνιξαν». Η Τουρκία αναβαθμίζεται κι άλλο και μετατρέπεται σε απειλητική δύναμη. Η Ρωσία παραμένει βασικός παίκτης στην περιοχή, οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μεγάλη δυσκολία με μια τεράστια αντίθεση στο εσωτερικό τους.
Το βέτο της Γαλλίας για την ενταξιακή πορεία Αλβανίας και «Βόρειας Μακεδονίας» πυροδοτεί ένα νέο γύρο αντιπαραθέσεων και ρευστότητας στα Βαλκάνια. Και εδώ οι παίκτες είναι πολλοί: Γερμανία, ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα και Τουρκία.
Στη χώρα μας, οι Δραγασάκης και Γεωργιάδης μόνο που δεν φιλήθηκαν, ανταλλάσσοντας φιλοφρονήσεις για το αναπτυξιακό νομοσχέδιο υπό τον τίτλο «Επενδύω στην Ελλάδα και άλλες διατάξεις». Ομολογία δηλαδή μιας γενικής συμφωνίας στη βασική κατεύθυνση της οικονομίας.
Για τα υπόλοιπα υπάρχει ο Πολάκης, με ειδίκευση στο να στήνει ανούσιους καυγάδες αποπροσανατολισμού. Στάλθηκε λοιπόν εσκεμμένα να «ανατινάξει» την προανακριτική. Τα γαβ – γαβ Πολάκη και Άδωνη είναι για κατανάλωση στα τηλεοπτικά παράθυρα. Το alter ego του Τσίπρα, που λέει όσα δεν μπορεί να πει ο πρώην πρωθυπουργός…
Κι όλα αυτά ενόσω οι αντιδράσεις για το αναπτυξιακό νομοσχέδιο είναι χλιαρές. Η πρωτοβουλία των κινήσεων ανήκει έτσι στον Μητσοτάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται με την επιχείρηση «άι-ΣΥΡΙΖΑ», το ΚΙΝΑΛ πάει σε έκτακτο συνέδριο και η Aριστερά…
Τα χαριεντίσματα αλλά και οι τσακωμοί του πολιτικού κόσμου βρίσκονται μακριά από τα προβλήματα και τους κινδύνους που ζώνουν την κοινωνία και τη χώρα. Το νέο προσφυγικό ρεύμα «ρυθμίζεται» συναινετικά από τον υποτελή πολιτικό κόσμο εναντίον της κοινωνίας. Με ευθείες επιθέσεις σε όσους διαμαρτύρονται στα νησιά και την ενδοχώρα για την αποδοχή της μονιμότητας εγκατάστασης προσφύγων και μεταναστών μέσα στις Μόριες που θα ξεφυτρώσουν κι αλλού. Μια νέα βόμβα πυροδοτείται και η χώρα μοιάζει εντελώς απροστάτευτη μπροστά στους γεωπολιτικούς κινδύνους.
Τέλος, να θυμίσουμε πως στις 15 Αυγούστου του 1940, ιταλικό υποβρύχιο βυθίζει το καταδρομικό «Έλλη» στο λιμάνι της Τήνου. Στις 28 Οκτωβρίου η Ιταλία κηρύσσει τον πόλεμο, ο λαός λέει ένα βροντερό «ΟΧΙ» (από αυτά που δεν γίνονται «ναι») και γράφει μια νέα εποποιία αντίστασης και αγώνα. Σήμερα η Κύπρος δέχεται μια νέα εισβολή στα χωρικά της ύδατα από τούρκικα πολεμικά πλοία και υποβρύχια, ενώ κατοχικός στρατός και έποικοι καταλαμβάνουν το 40% του νησιού. Η Τουρκία απειλεί ανοικτά την Ελλάδα με νέο 1974 ή 1922 και διεκδικεί εδάφη, νησιά και θάλασσες. Τις μέρες μάλιστα που πραγματοποιούσε την εισβολή στη Συρία, οι παραβιάσεις με αεροσκάφη και drones ξεπέρασαν προηγούμενα ρεκόρ.
Είπαμε, ο κόσμος κινείται, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο…
Πηγή:
