Μόνο για τον αέρα που αναπνέουμε δεν θα πληρώνουμε όλοι εμείς οι συναλασσόμενοι στα υποκαταστήματα των Τραπεζών και στα ΑΤΜ έξω από αυτά. Οι νέες αυθαίρετες, ληστρικές και αντισυνταγματικές χρεώσεις που αποφάσισαν να επιβάλλουν, εν ψυχρώ και χωρίς κανένα έλεγχο από τα πολιτειακά όργανα, οι τράπεζες, αδιακρίτως σε όλους τους πολίτες (0,20 ευρώ για ερώτηση υπολοίπου του λογαριασμού, 3 ευρώ για αλλαγή Pin, 6 ευρώ για επανέκδοση κάρτας κλπ) και οι οποίες έρχονται να προστεθούν στις πρόσφατες νέες προμήθειες που επέβαλαν, έχουν κάνει να ξεχειλίσει η αγανάκτηση των πολιτών.
Είναι προφανές ότι οι Τράπεζες έχουν βρει στις προμήθειες και τις χρεώσεις ένα πολύ εύκολο αλλά ιδιαίτερα εξοργιστικό τρόπο να ενισχύουν τα κέρδη τους. Προμήθειες και χρεώσεις καλύπτουν ένα όλο και μεγαλύτερο ποσοστό από τα κέρδη τους.
Το πολιτικό κατεστημένο και οι κυβερνήσεις του μιλάνε για δήθεν ελεύθερο ανταγωνισμό, σε όλους τους κλάδους της οικονομίας. Δεν υπάρχει χειρότερο ψέμα και πιο χονδροειδής προπαγάνδα. Ειδικά στις Τράπεζες, τον πλέον κρίσιμο και στρατηγικό χώρο της οικονομίας, υπάρχει καραμπινάτο καρτέλ, που εφαρμόζει εναρμονισμένες πρακτικές σε βάρος των πολιτών, των επαγγελματιών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε όλο το εύρος των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, από τα επιτόκια καταθέσεων και την ληστεία των ανύπαρκτων δανειοδοτήσεων, τις προμήθειες και τις χρεώσεις, έως τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς.
Οι τράπεζες μπορεί να πνίγουν την οικονομία αλλά έχουν βρει άλλες μεθόδους να αντλούν εύκολα και ακίνδυνα κέρδη και να στύβουν τους πολίτες που έτσι κι’ αλλιώς δεν μπορούν να αποφύγουν τις συναλλαγές μαζί τους.
Και το εύλογο ερώτημα είναι αναπόφευκτο. Υπάρχουν κυβερνήσεις σε αυτόν τον τόπο, υπάρχουν ελεγκτικά κρατικά όργανα για τις τράπεζες; Τι κάνει η Επιτροπή Ανταγωνισμού;
Η απάντηση είναι δυστυχώς απλή: Οι τράπεζες κυβερνάνε την χώρα και είναι υπεράνω των κυβερνήσεων, οι οποίες εκλέγονται ελέω τραπεζών για να τις υπηρετούν.
Και κάτι ακόμα: Τεράστιες είναι, πλέον, οι ουρές της ταλαιπωρίας οι οποίες διαρκώς και μεγαλώνουν μέσα στα υποκαταστήματα αλλά συχνά και έξω από αυτά, στα ΑΤΜ, από τους δύσμοιρους συναλασσόμενους, πολλές φορές ηλικιωμένους ανθρώπους ή πολίτες που για μιά επίσκεψη στην τράπεζα χάνουν τη μισή μέρα και συχνά το μεροκάματό τους. Αιτία του κακού είναι το αθρόο κλείσιμο υποκαταστημάτων και οι μεγάλεις μειώσεις προσωπικού. Όλη η οικονομία και η κοινωνία λες και είναι φτιαγμένη για να υπηρετεί, να εξυπηρετεί και να αυξάνει τα κέρδη των τραπεζών και τις παχυλότατες αμοιβές των διευθυντικών στελεχών τους, χωρίς οι τελευταίοι να προσφέρουν τίποτα στην χώρα αλλά αντιθέτως να έχουν καταστεί ασήκωτο βάρος για την ανάταξη της οικονομίας.
Τρανή απόδειξη η ρουφήχτρα των τριών ανακεφαλαιοποιήσεων των τραπεζών, που συνιστά ένα μέγα σκάνδαλο, το οποίο προσεγγίζει τα 100 δις ευρώ ζημιά για το δημόσιο και συμπληρώνεται από το εν εξελίξει σκάνδαλο του σχεδίου “Ηρακλής” για τα “κόκκινα” δάνεια των τραπεζών, στο οποίο σχέδιο το κράτος θα εγγυηθεί για ομόλογα τιτλοποιημένων κόκκινων δανείων ύψους 30 δις ευρώ, εγγυήσεις που πιθανότατα να καταπέσουν σε βάρος του δημοσίου.
Ζήτω το προτεκτοράτο των πιστωτών και των τραπεζών!
Γ.Χ
Είναι προφανές ότι οι Τράπεζες έχουν βρει στις προμήθειες και τις χρεώσεις ένα πολύ εύκολο αλλά ιδιαίτερα εξοργιστικό τρόπο να ενισχύουν τα κέρδη τους. Προμήθειες και χρεώσεις καλύπτουν ένα όλο και μεγαλύτερο ποσοστό από τα κέρδη τους.
Το πολιτικό κατεστημένο και οι κυβερνήσεις του μιλάνε για δήθεν ελεύθερο ανταγωνισμό, σε όλους τους κλάδους της οικονομίας. Δεν υπάρχει χειρότερο ψέμα και πιο χονδροειδής προπαγάνδα. Ειδικά στις Τράπεζες, τον πλέον κρίσιμο και στρατηγικό χώρο της οικονομίας, υπάρχει καραμπινάτο καρτέλ, που εφαρμόζει εναρμονισμένες πρακτικές σε βάρος των πολιτών, των επαγγελματιών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε όλο το εύρος των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, από τα επιτόκια καταθέσεων και την ληστεία των ανύπαρκτων δανειοδοτήσεων, τις προμήθειες και τις χρεώσεις, έως τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς.
Οι τράπεζες μπορεί να πνίγουν την οικονομία αλλά έχουν βρει άλλες μεθόδους να αντλούν εύκολα και ακίνδυνα κέρδη και να στύβουν τους πολίτες που έτσι κι’ αλλιώς δεν μπορούν να αποφύγουν τις συναλλαγές μαζί τους.
Και το εύλογο ερώτημα είναι αναπόφευκτο. Υπάρχουν κυβερνήσεις σε αυτόν τον τόπο, υπάρχουν ελεγκτικά κρατικά όργανα για τις τράπεζες; Τι κάνει η Επιτροπή Ανταγωνισμού;
Η απάντηση είναι δυστυχώς απλή: Οι τράπεζες κυβερνάνε την χώρα και είναι υπεράνω των κυβερνήσεων, οι οποίες εκλέγονται ελέω τραπεζών για να τις υπηρετούν.
Και κάτι ακόμα: Τεράστιες είναι, πλέον, οι ουρές της ταλαιπωρίας οι οποίες διαρκώς και μεγαλώνουν μέσα στα υποκαταστήματα αλλά συχνά και έξω από αυτά, στα ΑΤΜ, από τους δύσμοιρους συναλασσόμενους, πολλές φορές ηλικιωμένους ανθρώπους ή πολίτες που για μιά επίσκεψη στην τράπεζα χάνουν τη μισή μέρα και συχνά το μεροκάματό τους. Αιτία του κακού είναι το αθρόο κλείσιμο υποκαταστημάτων και οι μεγάλεις μειώσεις προσωπικού. Όλη η οικονομία και η κοινωνία λες και είναι φτιαγμένη για να υπηρετεί, να εξυπηρετεί και να αυξάνει τα κέρδη των τραπεζών και τις παχυλότατες αμοιβές των διευθυντικών στελεχών τους, χωρίς οι τελευταίοι να προσφέρουν τίποτα στην χώρα αλλά αντιθέτως να έχουν καταστεί ασήκωτο βάρος για την ανάταξη της οικονομίας.
Τρανή απόδειξη η ρουφήχτρα των τριών ανακεφαλαιοποιήσεων των τραπεζών, που συνιστά ένα μέγα σκάνδαλο, το οποίο προσεγγίζει τα 100 δις ευρώ ζημιά για το δημόσιο και συμπληρώνεται από το εν εξελίξει σκάνδαλο του σχεδίου “Ηρακλής” για τα “κόκκινα” δάνεια των τραπεζών, στο οποίο σχέδιο το κράτος θα εγγυηθεί για ομόλογα τιτλοποιημένων κόκκινων δανείων ύψους 30 δις ευρώ, εγγυήσεις που πιθανότατα να καταπέσουν σε βάρος του δημοσίου.
Ζήτω το προτεκτοράτο των πιστωτών και των τραπεζών!
Γ.Χ
Πηγή:
