«Η ψείρα τρώει τα φυτά, η σκουριά το σίδερο, αλλά η ψευτιά την ψυχή». (Άντον Τσέχωφ, 1860-1904, Ρώσος συγγραφέας)
Έχει
υποστηριχτεί ότι η κουτοπονηριά είναι το καταφύγιο της ανικανότητας.
Και αν είναι έτσι αναρωτιούνται πολλοί, πώς γίνεται και οι πολιτικοί
καταφέρνουν και ξεγελούν τόσο κόσμο; Μα και οι ίδιοι οι πολιτικοί μάλλον
το ίδιο αναρωτιούνται. Όπως έλεγε ο Σαρλ Ντε Γκωλ «επειδή ένας πολιτικός ποτέ δεν πιστεύει αυτά που λέει, εκπλήσσεται όταν οι άλλοι τον πιστεύουν».
Ο Καμύ, πάλι, πίστευε ότι κανένας άνθρωπος, που έχει μεγαλείο ψυχής, δεν εμπλέκεται με την πολιτική γεγονός που εύκολα επιβεβαιώνεται από την κοινή πείρα.
Τί να κάνουμε λένε κάποιοι άλλοι, αν δεν μας κάνει αυτή η κυβέρνηση πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την ψήφο μας για να την αλλάξουμε. Δηλαδή οι κυβερνήσεις είναι σαν τις πάνες των μωρών, πρέπει να τις αλλάζουμε συχνά και μάλιστα για τον ίδιο λόγο… Εμείς πάντως όσο πλησιάζουν οι εκλογές τόσο περισσότερο διασκεδάζουμε με τους πονηρούς πολιτευτάδες, που παρελαύνουν και υπόσχονται τα πάντα, με εκείνους που αφήνουν το ένα μαντρί, για να μασήσουν σανό στο επόμενο που αφήνουν –λόγω λανθασμένων υπολογισμών– και βρίσκουν καταφύγιο στο διπλανό.
Ακόμα μεγαλύτερη απόλαυση είναι να ακούς να μιλούν οι νεόκοποι εξουσιαστές για το «παλαιό πολιτικό σύστημα», για το πόσο διεφθαρμένο είναι, για το πόσο υπεύθυνοι είναι οι προκάτοχοι τους για την «κρίση» και την ίδια στιγμή να ξερογλείφονται για περισσότερη εξουσία. Υποκριτές, απατεώνες, κυνικοί, ψεύτες έως το μεδούλι, έτοιμοι να εξοντώσουν όσους έγλειφαν μέχρι πρότινος για να αναρριχηθούν στις θέσεις τους, έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να μην παραδώσουν την εξουσία τους.
«Σε μια συμμαχία, πάντα ο ένας κάνει το άλογο κι άλλος τον καβαλάρη», έλεγε ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Λένιν. Για να δούμε όμως είναι πάντα έτσι; Τι θα έλεγε ας πούμε η σοφή κουκουβάγια του καθεστώτος Τσίπρα για αυτό το «καυτό» ζήτημα;
Δημοσιογράφος (Το Βήμα της Κυριακής, 3 Μαρτίου 2019): «Πώς σχολιάζετε τη δήλωση Λαλιώτη για την οριοθέτηση του ΚΙΝΑΛ με όρους αντιπαράθεσης και σύγκρουσης τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με την ΝΔ;».
Βούτσης: «Νομίζω ότι είναι μια θετική επισήμανση για το ακροατήριο του κόμματος και της ευρύτερης παράταξης στο οποίο απευθύνεται ο κ. Λαλιώτης. Με την έννοια ότι προφανώς γνωρίζει και αναγνωρίζει, άρα θέλει να αποτρέψει τη βασική επιλογή προς τα δεξιά που έχει κάνει η σημερινή ηγεσία του ΚΙΝΑΛ».
Εύγε και μόνο εύγε θα αναφωνήσουμε. Συγχαρητήρια. Σε τέσσερις μόλις αράδες συμπυκνωμένο ολόκληρο το νόημα κάθε πολιτικής αντιπαράθεσης. Φυσικά, συν Αθηνά και χείρα κίνει. Ξαφνικά και ανύποπτα, ο Τσίπρας «θυμάται» για τις ευθύνες της καραμανλικής διακυβέρνησης όσον αφορά την «χρεωκοπία» της χώρας και το ξέσπασμα της «κρίσης». Έτσι σεμνά και ταπεινά. Και τρέχουν τα παπαγαλάκια της …προηγούμενης διαπλοκής να δώσουν συμβουλές στην πρόεδρο Φώφη που τα έχει κυριολεκτικά χαμένα, να προσέξει γιατί οι εναπομείναντες ψηφοφόροι της έχουν μπερδευτεί. Ακούν από εδώ ότι η Φώφη θα πάει με τον Κυριάκο, ακούν από εκεί ότι πρέπει να στηθεί αντιδεξιά παράταξη και έχουν γίνει σαν τα παραζαλισμένα κοτόπουλα. Άλλοι σου λένε, δεν θέλουμε τον Κυριάκο, άρα πάμε με τον Τσίπρα, άλλοι δεν θέλουν ούτε ζωγραφιστό τον Τσίπρα και σου λένε άντε γεια πάμε με τον Κυριάκο από τώρα για σιγουριά. Τι να κάνει και η πρόεδρος Φώφη;
Και τότε τι να γίνει; «Η παράταξη πρέπει να μείνει έξω από την όποια κυβέρνηση συνεργασίας σχηματιστεί μετά τις εκλογές, αν θέλει να ανακάμψει κάποτε. Αρκετά πλήρωσε την προσφορά στη διάσωση της χώρας από την χρεωκοπία. Τώρα ήρθε η σειρά των λαϊκιστών του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ να την διασώσουν από μια καταστροφή που καιροφυλακτεί στη γωνία». Τάδε έφη και ελάλησε μέσω του Βήματος της Κυριακής ο μολυβοσπρώχτης Γιώργος Παπαχρήστος. Πως το λένε, πως το λένε αυτό; Μεγάλο Συνασπισμό αλλά γερμανικά; Δώστε πόνο Συριζαίοι, δώστε πόνο…
Λ.
Πηγή:
Ο Καμύ, πάλι, πίστευε ότι κανένας άνθρωπος, που έχει μεγαλείο ψυχής, δεν εμπλέκεται με την πολιτική γεγονός που εύκολα επιβεβαιώνεται από την κοινή πείρα.
Τί να κάνουμε λένε κάποιοι άλλοι, αν δεν μας κάνει αυτή η κυβέρνηση πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την ψήφο μας για να την αλλάξουμε. Δηλαδή οι κυβερνήσεις είναι σαν τις πάνες των μωρών, πρέπει να τις αλλάζουμε συχνά και μάλιστα για τον ίδιο λόγο… Εμείς πάντως όσο πλησιάζουν οι εκλογές τόσο περισσότερο διασκεδάζουμε με τους πονηρούς πολιτευτάδες, που παρελαύνουν και υπόσχονται τα πάντα, με εκείνους που αφήνουν το ένα μαντρί, για να μασήσουν σανό στο επόμενο που αφήνουν –λόγω λανθασμένων υπολογισμών– και βρίσκουν καταφύγιο στο διπλανό.
Ακόμα μεγαλύτερη απόλαυση είναι να ακούς να μιλούν οι νεόκοποι εξουσιαστές για το «παλαιό πολιτικό σύστημα», για το πόσο διεφθαρμένο είναι, για το πόσο υπεύθυνοι είναι οι προκάτοχοι τους για την «κρίση» και την ίδια στιγμή να ξερογλείφονται για περισσότερη εξουσία. Υποκριτές, απατεώνες, κυνικοί, ψεύτες έως το μεδούλι, έτοιμοι να εξοντώσουν όσους έγλειφαν μέχρι πρότινος για να αναρριχηθούν στις θέσεις τους, έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να μην παραδώσουν την εξουσία τους.
«Σε μια συμμαχία, πάντα ο ένας κάνει το άλογο κι άλλος τον καβαλάρη», έλεγε ο Βλαδίμηρος Ίλιτς Λένιν. Για να δούμε όμως είναι πάντα έτσι; Τι θα έλεγε ας πούμε η σοφή κουκουβάγια του καθεστώτος Τσίπρα για αυτό το «καυτό» ζήτημα;
Δημοσιογράφος (Το Βήμα της Κυριακής, 3 Μαρτίου 2019): «Πώς σχολιάζετε τη δήλωση Λαλιώτη για την οριοθέτηση του ΚΙΝΑΛ με όρους αντιπαράθεσης και σύγκρουσης τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με την ΝΔ;».
Βούτσης: «Νομίζω ότι είναι μια θετική επισήμανση για το ακροατήριο του κόμματος και της ευρύτερης παράταξης στο οποίο απευθύνεται ο κ. Λαλιώτης. Με την έννοια ότι προφανώς γνωρίζει και αναγνωρίζει, άρα θέλει να αποτρέψει τη βασική επιλογή προς τα δεξιά που έχει κάνει η σημερινή ηγεσία του ΚΙΝΑΛ».
Εύγε και μόνο εύγε θα αναφωνήσουμε. Συγχαρητήρια. Σε τέσσερις μόλις αράδες συμπυκνωμένο ολόκληρο το νόημα κάθε πολιτικής αντιπαράθεσης. Φυσικά, συν Αθηνά και χείρα κίνει. Ξαφνικά και ανύποπτα, ο Τσίπρας «θυμάται» για τις ευθύνες της καραμανλικής διακυβέρνησης όσον αφορά την «χρεωκοπία» της χώρας και το ξέσπασμα της «κρίσης». Έτσι σεμνά και ταπεινά. Και τρέχουν τα παπαγαλάκια της …προηγούμενης διαπλοκής να δώσουν συμβουλές στην πρόεδρο Φώφη που τα έχει κυριολεκτικά χαμένα, να προσέξει γιατί οι εναπομείναντες ψηφοφόροι της έχουν μπερδευτεί. Ακούν από εδώ ότι η Φώφη θα πάει με τον Κυριάκο, ακούν από εκεί ότι πρέπει να στηθεί αντιδεξιά παράταξη και έχουν γίνει σαν τα παραζαλισμένα κοτόπουλα. Άλλοι σου λένε, δεν θέλουμε τον Κυριάκο, άρα πάμε με τον Τσίπρα, άλλοι δεν θέλουν ούτε ζωγραφιστό τον Τσίπρα και σου λένε άντε γεια πάμε με τον Κυριάκο από τώρα για σιγουριά. Τι να κάνει και η πρόεδρος Φώφη;
Και τότε τι να γίνει; «Η παράταξη πρέπει να μείνει έξω από την όποια κυβέρνηση συνεργασίας σχηματιστεί μετά τις εκλογές, αν θέλει να ανακάμψει κάποτε. Αρκετά πλήρωσε την προσφορά στη διάσωση της χώρας από την χρεωκοπία. Τώρα ήρθε η σειρά των λαϊκιστών του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ να την διασώσουν από μια καταστροφή που καιροφυλακτεί στη γωνία». Τάδε έφη και ελάλησε μέσω του Βήματος της Κυριακής ο μολυβοσπρώχτης Γιώργος Παπαχρήστος. Πως το λένε, πως το λένε αυτό; Μεγάλο Συνασπισμό αλλά γερμανικά; Δώστε πόνο Συριζαίοι, δώστε πόνο…
Λ.
