Γράφει ο Κλεισθένης.Γιορτάζουμε την ημέρα της γυναίκας.
Ποια είναι η θέση της στην Ελληνική κοινωνία;
Η απάντηση στο ερώτημα είναι απογοητευτική.
Κυκλοφορεί η στιχομυθία "Άντρα μου, κάνε με να νιώσω γυναίκα". "Εντάξει, σιδέρωσέ μου το πουκάμισο".
Η Ελληνική κοινωνία είναι "κάργα" φαλλοκρατική. Τα όσα λένε οι λεγόμενοι προοδευτικοί είναι λόγια του αέρα.
Μερικά παραδείγματα.
Βλέπουμε τον κλητήρα να κατάσχει τα ηλεκτρικά είδη από ένα σπίτι. Η πρώτη μας σκέψη είναι, τι άχρηστος είναι ο άντρας του σπιτιού.
Μπαίνουμε σε ένα σπίτι ανάστατο, βρώμικο και ασυγύριστο. Η πρώτη μας σκέψη είναι, τι άχρηστη γυναίκα.
Συμπερασματικά η Ελληνική κοινωνία έχει προκαθορίσει τους ρόλους που γίνονται αποδεκτοί και από τους άντρες και από τις γυναίκες.
Μετά από μία επίσκεψη ενός ζευγαριού σε ένα φιλικό σπίτι, οι επισκέπτες συζητούν.
Η γυναίκα: Τι ωραία σεμενεδάκια είχε στρώσει η φιλενάδα μου.
Ο άντρας: Ρε τον άχρηστο τον φίλο μου, ούτε ένα κατσαβίδι δεν έχει, καλά την πρίζα που κρεμότανε δεν την είδε;
Όποιος δεν έχει παρόμοια παραδείγματα ή είναι ακοινώνητος ή εθελοτυφλεί.
Μετά από πολύχρονους αγώνες οι γυναίκες κατάφεραν να είναι "ίσες" με τον άντρα. Φενιμισμός γαρ.
Αν δούμε καλύτερα το τι ακριβώς έχει γίνει θα βγάλουμε άσχημα συμπεράσματα.
Η γυναίκα στην προσπάθειά της να απελευθερωθεί, κατόρθωσε να μπει στην παραγωγή χωρίς ταυτόχρονα να αποστεί απ' τις λεγόμενες γυναικείες υποχρεώσεις. Αυτή μαγειρεύει, αυτή σκουπίζοσφουγγαρίζει, αυτή θα ασχοληθεί με τα παιδιά.
Ο άντρας μετά την δουλειά θα αράξει στην πολυθρόνα για την καθημερινή ενημέρωση ή θα είναι στα τζογαδόρικα.
Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα, τα θολοκουλτουριάρικα είναι για να περνάει η ώρα.
Όποιος άντρας δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του μηδεμού εξαιρεμένου στα ανωτέρω παραδείγματα, απλά ψεύδεται.
Όποια γυναίκα δεν αναγνωρίζει τον εαυτό της, ομοίως αυτοεξαπατάται.
Αυτά τα ολίγα.
Παρόλα αυτά εύχομαι ότι καλύτερο σε όλες τις γυναίκες. Χρόνια τους πολλά.-
