Η
τηλεθέαση της συνέντευξης του πρωθυπουργού στον σταθμό Open TV την
περασμένη Τετάρτη κυμάνθηκε από 12,4% έως 16,2%, εάν συμπεριλάβουμε την
καλύτερη εκτίμηση στο υψηλότερο τέταρτο. Οπως και να έχει, τα ποσοστά
είναι χαμηλά όχι μόνο για τηλεοπτική συνέντευξη πρωθυπουργού, αλλά και
για την κρισιμότητα της στιγμής. Προφανώς, ούτε το... Κούγκι της συγκυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου, ούτε η συμφωνία των Πρεσπών, ούτε η τροπολογία για τα αντισταθμιστικά οφέλη, ούτε το σκάνδαλο Novartis, ούτε ένα σωρό άλλα «καυτά» θέματα καίνε την κοινή γνώμη και τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού.
Οσο και να τρίζουν τα θεμέλια της πολιτικής εξουσίας, να παραμένουν
ανοιχτά τα ενδεχόμενα των εκλογών, να πολιορκείται ο δημόσιος βίος από
ψεύδη διόλου ζωτικά και τεχνητές εντάσεις, καμία ένεση ενδιαφέροντος δεν
είναι αποτελεσματική για τους πολίτες της χώρας. Ο πληθυσμός τελεί εν
αποσύρσει. Εξαντλημένος, απογοητευμένος, πολλάκις διαψευσμένος.
Ενημερώνεται στοιχειωδώς (και αν), ενδιαφέρεται πολύ περιορισμένα για τα
εκτός του οίκου του. Αρκείται στην επανάληψη στερεοτύπων και trash
σχολιασμών (τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βρίθουν), δηλώνει με την πρώτη
δυσκολία ότι «όλοι ίδιοι είναι», θα οδηγηθεί στις κάλπες με γυρισμένη
την πλάτη στην πολιτική. Οι συνεχείς πρωθυπουργικές κωλοτούμπες
τραυμάτισαν, εκτός από τον ίδιο τον κ. Αλέξη Τσίπρα, και το αξίωμά του.
Ολα αυτά τα χρόνια της κρίσης μιλήσαμε πολύ για πόλωση, διχασμό, τοξικότητα, εμφυλίους, παρακμή. Το άθροισμα όλων αυτών βιώνουμε τώρα. Το άθροισμα που εκκινεί και καταλήγει στον ευτελισμό της πολιτικής.
Η χιλιοτραγουδισμένη –μην την είδατε– «κανονικότητα», πώς θα επιστρέψει χωρίς αποκατάσταση μιας στοιχειώδους πολιτικής αξιοπιστίας; Διότι ο ευτελισμός όχι μόνο δεν υπόσχεται ανάκαμψη, αλλά ούτε την ελάχιστη ελπίδα δεν επιτρέπει ότι θα υπάρξουν στο εγγύς μέλλον συνθήκες πολιτικής σταθερότητας. Κακοφορμισμένες σχέσεις ανάμεσα σε αυτούς που κυβερνούν (χθες, πρώην σταρ υπουργός αποκάλεσε «ρατσιστή, σεξιστή και ανισόρροπο» νυν κυβερνητικό εταίρο), νοσηρή εξάρτηση από την «καρέκλα» (πέρα από το ευτράπελο ή γελοίο), διαλύουν την άσκηση πολιτικής σε έναν πολτό πανικού και συμφερόντων.
Η ανησυχητικά χαμηλή τηλεθέαση της πρωθυπουργικής συνέντευξης δεν δηλώνει μόνον κακοπιστία ή αδιαφορία για τις εξελίξεις. Ανεβάζει τον πήχυ δυσκολίας και για την επόμενη κυβέρνηση: πώς θα μετατρέψει την κυρίαρχη δυσπιστία σε ψήφο εμπιστοσύνης.
Ολα αυτά τα χρόνια της κρίσης μιλήσαμε πολύ για πόλωση, διχασμό, τοξικότητα, εμφυλίους, παρακμή. Το άθροισμα όλων αυτών βιώνουμε τώρα. Το άθροισμα που εκκινεί και καταλήγει στον ευτελισμό της πολιτικής.
Η χιλιοτραγουδισμένη –μην την είδατε– «κανονικότητα», πώς θα επιστρέψει χωρίς αποκατάσταση μιας στοιχειώδους πολιτικής αξιοπιστίας; Διότι ο ευτελισμός όχι μόνο δεν υπόσχεται ανάκαμψη, αλλά ούτε την ελάχιστη ελπίδα δεν επιτρέπει ότι θα υπάρξουν στο εγγύς μέλλον συνθήκες πολιτικής σταθερότητας. Κακοφορμισμένες σχέσεις ανάμεσα σε αυτούς που κυβερνούν (χθες, πρώην σταρ υπουργός αποκάλεσε «ρατσιστή, σεξιστή και ανισόρροπο» νυν κυβερνητικό εταίρο), νοσηρή εξάρτηση από την «καρέκλα» (πέρα από το ευτράπελο ή γελοίο), διαλύουν την άσκηση πολιτικής σε έναν πολτό πανικού και συμφερόντων.
Η ανησυχητικά χαμηλή τηλεθέαση της πρωθυπουργικής συνέντευξης δεν δηλώνει μόνον κακοπιστία ή αδιαφορία για τις εξελίξεις. Ανεβάζει τον πήχυ δυσκολίας και για την επόμενη κυβέρνηση: πώς θα μετατρέψει την κυρίαρχη δυσπιστία σε ψήφο εμπιστοσύνης.
της Μαρίας Κατσουνάκη
Πηγή:
