Το περίεργο παύει να είναι τόσο περίεργο όταν μαθαίνουμε πως το θύμα είναι Αλβανός και ο δράστης Έλληνας
Πριν
από λίγες ημέρες στο καφενείο ενός χωριού της Κέρκυρας δύο άνθρωποι,
ένας 44χρονος και ένας 63χρονος, τσακώνονται και σύμφωνα με όλες τις
πληροφορίες ο τσακωμός τους έχει εθνικιστικά χαρακτηριστικά.
Λίγες ώρες μετά, ο 44χρονος πυροβολεί και σκοτώνει τον 63χρονο με μια κοντόκαννη καραμπίνα. Ο 44χρονος συλλαμβάνεται και περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Με δεδομένο ότι τα δελτία ειδήσεων, αλλά και κάποιες μεσημεριανές εκπομπές, γοητεύονται από τέτοιου είδους εγκλήματα και αν υπολογίσουμε ότι στο έγκλημα αυτό φαίνεται να υπάρχει και εθνικιστικό υπόβαθρο, είναι μάλλον περίεργη η απουσία της είδησης από τα περισσότερα (μπορεί και όλα, αλλά δεν τα έχω παρακολουθήσει όλα) δελτία ειδήσεων. Το περίεργο παύει να είναι τόσο περίεργο, όταν μαθαίνουμε πως το θύμα είναι Αλβανός και ο δράστης Έλληνας.
Τις περισσότερες φορές η εγκληματολαγνεία των δελτίων ειδήσεων μου φαίνεται απωθητική. Οι μόνες φορές που νομίζω πως ένα έγκλημα έχει θέση στα πρώτα θέματα ενός δελτίου ειδήσεων είναι όταν δεν πρόκειται για μια εκδήλωση μιας κοινωνικής ή ψυχικής διαταραχής του δράστη, αλλά για ένα σύμπτωμα μιας αρρώστιας από την οποία κινδυνεύει συνολικά η κοινωνία. Υπό αυτή την έννοια η μεγάλη προβολή της δολοφονίας της φοιτήτριας στη Ρόδο ορθώς έχει την προβολή που έχει καθώς είναι μια –πολύ ακραία– εκδήλωση της –πολύ συνηθισμένης– σεξουαλικής καταπίεσης που υφίστανται οι γυναίκες. Υπό την ίδια έννοια, το έγκλημα στην Κέρκυρα θα έπρεπε να τύχει αντίστοιχης προβολής καθώς είναι μια –πολύ ακραία– εκδήλωση του –πολύ συνηθισμένου– εθνικιστικού οίστρου που φαίνεται να κυριαρχεί σε όλο και περισσότερους συμπολίτες.
Μόνο που τα δελτία των ειδήσεων είναι κατ’ εξοχήν υπεύθυνα για τον εθνικιστικό αυτό οίστρο. Αυτά ήταν που, τις πρώτες μέρες του δράματος με τον Κατσίφα τον εμφάνιζαν ως εθνικό ήρωα. Αυτά είναι που βάζουν πρώτα το εθνικό και μετά το αληθές, όχι επειδή αγνοούν πως το μόνο πραγματικά εθνικό είναι το αληθές, αλλά επειδή η πρώτη τους δουλειά δεν είναι ούτε το εθνικό, ούτε το αληθές, αλλά η ικανοποίηση των πελατών-τηλεθεατών τους.
Αν οι πελάτες θέλουν ηρωικούς Έλληνες και μοχθηρούς ξένους, το δελτίο ειδήσεων θα προσφέρει ηρωικούς Έλληνες και μοχθηρούς ξένους και θα βάλει στην άκρη κάθε είδηση που αποδεικνύει το πόσο βλακώδης –αλλά εξαιρετικά εύκολος να παραχθεί και να καταναλωθεί– είναι και αυτός ο μανιχαϊσμός. Το ότι αργότερα οι ίδιοι δημοσιογράφοι που πουλούν αυτόν τον μανιχαϊσμό θα καταγγέλλουν προβληματισμένοι ή ακόμα και συγκλονισμένοι τα αποτελέσματά του, είναι απλώς μέρος της δουλειάς. Εκείνη την ώρα ο πελάτης θα θέλει προβληματισμό και καταγγελία του εθνικισμού, με τον ίδιο τρόπο που ο πελάτης ενός εστιατορίου θέλει κάτι με ανθρακικό για να ανακουφίσει το βαρύ από το γεύμα που χλαπάκιασε στομάχι του.
Δεν νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να μαντέψει κανείς ποια ακριβώς θα ήταν η κάλυψη από τα τηλεοπτικά δελτία και τις ενημερωτικές εκπομπές της ίδιας ιστορίας, αν εγκληματίας ήταν ο Αλβανός και θύμα ο Έλληνας. Όμως, το δράμα που παρουσιάζει η τηλεοπτική ενημέρωση είναι επιπέδου σαπουνόπερας και οι γραμμές ανάμεσα στους καλούς και τους κακούς έχουν τραβηχτεί. Τίποτα που να τις μπλέκει δεν μπορεί να περάσει και αν τύχει και περάσει θα περάσει στα μουλωχτά, ως άλλοθι για τα δελτία που παριστάνουν ότι πουλάνε ενημέρωση ενώ στην πραγματικότητα πουλάνε βεβαιότητες. Κι αυτόν το καιρό η βεβαιότητα που είναι πολύ της μόδας είναι ότι εμείς είμαστε οι καλοί και κακοί όλοι οι άλλοι. Και μπράβο μας.
Λίγες ώρες μετά, ο 44χρονος πυροβολεί και σκοτώνει τον 63χρονο με μια κοντόκαννη καραμπίνα. Ο 44χρονος συλλαμβάνεται και περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Με δεδομένο ότι τα δελτία ειδήσεων, αλλά και κάποιες μεσημεριανές εκπομπές, γοητεύονται από τέτοιου είδους εγκλήματα και αν υπολογίσουμε ότι στο έγκλημα αυτό φαίνεται να υπάρχει και εθνικιστικό υπόβαθρο, είναι μάλλον περίεργη η απουσία της είδησης από τα περισσότερα (μπορεί και όλα, αλλά δεν τα έχω παρακολουθήσει όλα) δελτία ειδήσεων. Το περίεργο παύει να είναι τόσο περίεργο, όταν μαθαίνουμε πως το θύμα είναι Αλβανός και ο δράστης Έλληνας.
Τις περισσότερες φορές η εγκληματολαγνεία των δελτίων ειδήσεων μου φαίνεται απωθητική. Οι μόνες φορές που νομίζω πως ένα έγκλημα έχει θέση στα πρώτα θέματα ενός δελτίου ειδήσεων είναι όταν δεν πρόκειται για μια εκδήλωση μιας κοινωνικής ή ψυχικής διαταραχής του δράστη, αλλά για ένα σύμπτωμα μιας αρρώστιας από την οποία κινδυνεύει συνολικά η κοινωνία. Υπό αυτή την έννοια η μεγάλη προβολή της δολοφονίας της φοιτήτριας στη Ρόδο ορθώς έχει την προβολή που έχει καθώς είναι μια –πολύ ακραία– εκδήλωση της –πολύ συνηθισμένης– σεξουαλικής καταπίεσης που υφίστανται οι γυναίκες. Υπό την ίδια έννοια, το έγκλημα στην Κέρκυρα θα έπρεπε να τύχει αντίστοιχης προβολής καθώς είναι μια –πολύ ακραία– εκδήλωση του –πολύ συνηθισμένου– εθνικιστικού οίστρου που φαίνεται να κυριαρχεί σε όλο και περισσότερους συμπολίτες.
Μόνο που τα δελτία των ειδήσεων είναι κατ’ εξοχήν υπεύθυνα για τον εθνικιστικό αυτό οίστρο. Αυτά ήταν που, τις πρώτες μέρες του δράματος με τον Κατσίφα τον εμφάνιζαν ως εθνικό ήρωα. Αυτά είναι που βάζουν πρώτα το εθνικό και μετά το αληθές, όχι επειδή αγνοούν πως το μόνο πραγματικά εθνικό είναι το αληθές, αλλά επειδή η πρώτη τους δουλειά δεν είναι ούτε το εθνικό, ούτε το αληθές, αλλά η ικανοποίηση των πελατών-τηλεθεατών τους.
Αν οι πελάτες θέλουν ηρωικούς Έλληνες και μοχθηρούς ξένους, το δελτίο ειδήσεων θα προσφέρει ηρωικούς Έλληνες και μοχθηρούς ξένους και θα βάλει στην άκρη κάθε είδηση που αποδεικνύει το πόσο βλακώδης –αλλά εξαιρετικά εύκολος να παραχθεί και να καταναλωθεί– είναι και αυτός ο μανιχαϊσμός. Το ότι αργότερα οι ίδιοι δημοσιογράφοι που πουλούν αυτόν τον μανιχαϊσμό θα καταγγέλλουν προβληματισμένοι ή ακόμα και συγκλονισμένοι τα αποτελέσματά του, είναι απλώς μέρος της δουλειάς. Εκείνη την ώρα ο πελάτης θα θέλει προβληματισμό και καταγγελία του εθνικισμού, με τον ίδιο τρόπο που ο πελάτης ενός εστιατορίου θέλει κάτι με ανθρακικό για να ανακουφίσει το βαρύ από το γεύμα που χλαπάκιασε στομάχι του.
Δεν νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να μαντέψει κανείς ποια ακριβώς θα ήταν η κάλυψη από τα τηλεοπτικά δελτία και τις ενημερωτικές εκπομπές της ίδιας ιστορίας, αν εγκληματίας ήταν ο Αλβανός και θύμα ο Έλληνας. Όμως, το δράμα που παρουσιάζει η τηλεοπτική ενημέρωση είναι επιπέδου σαπουνόπερας και οι γραμμές ανάμεσα στους καλούς και τους κακούς έχουν τραβηχτεί. Τίποτα που να τις μπλέκει δεν μπορεί να περάσει και αν τύχει και περάσει θα περάσει στα μουλωχτά, ως άλλοθι για τα δελτία που παριστάνουν ότι πουλάνε ενημέρωση ενώ στην πραγματικότητα πουλάνε βεβαιότητες. Κι αυτόν το καιρό η βεβαιότητα που είναι πολύ της μόδας είναι ότι εμείς είμαστε οι καλοί και κακοί όλοι οι άλλοι. Και μπράβο μας.
Πηγή:
