Σχολιάζει ο Κλεισθένης.Παρακολουθούμε εμβρόντητοι τις εξελίξεις στην Γαλλία. Παρά την τρομοκρατία, τις συλλήψεις, τις προσαγωγές, τα χημικά, τις πλαστικές σφαίρες και την στρατοκρατία το κίνημα των κίτρινων γιλέκων δεν πτοείται. Αντιθέτως εξαπλώνεται και σε άλλα κράτη της Ε.Ε. Για την Ελλάδα ούτε λόγος. Εμείς το μόνα κίτρινα που γνωρίζουμε είναι της ΑΕΚ και του Άρη.
Εδώ προκύπτει ένα βασικό ερώτημα. Γιατί τόση βία;
Μπορούσε κάλλιστα η Γαλλική κυβέρνηση να πάρει πίσω τα μέτρα. Το διακύβευμα δεν ήταν τόσο μεγάλο. Μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει.
Ας το εξετάσουμε.
Πολιτικά η αριστερά στην Ε.Ε είναι κατ΄ουσίαν απούσα. Η σοσιαλδημοκρατία ανίσχυρη να εκπονήσει κάποιο σχέδιο για το μέλλον της Ευρώπης.
Πολιτικά απ' την άλλη πανίσχυρη είναι η ευρωπαϊκή ελίτ. Με την τοποθέτηση του αχυράνθρωπου Μακρόν στην προεδρία, η τραπεζοκρατία προσπαθεί να πάρει τα ηνία της Ε.Ε.
Απ' την άλλη ισχυροποιείται η ακροδεξιά. Τα κόμματα της ακροδεξιάς ζητούν να αναλάβουν κυβερνητικές εξουσίες. Η Ευρωπαϊκή ελίτ χρησιμοποιεί την ακροδεξιά σαν φόβητρο για να περάσει τις πολιτικές λιτότητας και να συρρικνώσει την δημοκρατία. Η ακροδεξιά το ξέρει και ζητά περαιτέρω εξουσία.
Ο Μακρόν στην Γαλλία δεν ηγείται ακροδεξιού κόμματος απλά είναι υπηρέτης των τραπεζιτών.
Το κίνημα των κίτρινων γιλέκων δεν έχει σχέση με την ακροδεξιά. Όπως φαίνεται δεν ποδηγετείται από κανένα κόμμα στην Γαλλία. Φυσικά τα κόμματα προσπαθούν να σφετεριστούν το κίνημα, κάτι τέτοιο όμως μέχρι σήμερα δεν κατέστη δυνατόν.
Τώρα γιατί χαλάει η σούπα που γράφω στον τίτλο.
Η ευρωπαϊκή ελίτ αν έκρινε ότι η άνοδος της ακροδεξιάς στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, θα της εξυπηρετούσε καλύτερα τα συμφέροντα, ευχαρίστως θα την προωθούσε. Δεν είναι εξ άλλου πρώτη φορά. Ας δούμε τι γίνεται και τι γινόταν στην Ιταλία, στην Αυστρία και αλλού.
Η ευρωπαϊκή ελίτ έχει σχεδόν ταυτόσημα συμφέροντα με τους τραπεζίτες.
Αν το κίνημα των κίτρινων γιλέκων αντέξει και καταφέρει τη πτώση Μακρόν στην Γαλλία, η ελίτ χάνει έναν σίγουρο εξυπηρετητή.
Γιαυτό πιστεύω ότι οι διαδηλωτές αντιμετωπίζονται απ' την αστυνομία με τόση έντονη βία και βαρβαρότητα. Το μόνο "ευχάριστο" είναι ότι δεν έχουμε νεκρό στις διαδηλώσεις. Αν τυχόν υπάρξουν θύματα, τα πάντα θα αλλάξουν άρδην.
Παρόλο που ο Μακρόν πήρε πίσω κάποια μέτρα, το κίνημα αντί να υποχωρεί, επιτίθεται σφοδρότερα.
Το ποια τελικά θα είναι η έκβαση της ρήξης κινήματος-Μακρόν, δεν το γνωρίζω.
Θα το δούμε τις επόμενες εβδομάδες.
Φυσικά εμείς στην Ελλάδα κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. Θα κληθούμε σε λίγο καιρό να ψηφίσουμε αν θα μας καταστρέφει ο Τσίπρας με το προσωπείο της αριστεράς ή θα αναλάβει ο Κυριάκος να μας καταστρέφει νεοφιλελεύθερα.
Αν υπήρχε κόμμα του καναπέ, σίγουρα θα ήταν πρώτο και με διαφορά...
