Σχολιάζει ο Κλεισθένης.Επετειακή η σημερινή 'μέρα. Πότε κιόλας πέρασαν τόσα πολλά χρόνια.
Σκάλισα την μνήμη μου και επανέφερα μνήμες της τότε εποχής.
Μην περιμένετε ύμνους και θριάμβους.
Μόνο μνήμες και την δική μου, καταδική μου αλήθεια.
Είχε προηγηθεί το δημοψήφισμα της χούντας και το ΟΧΙ του γέρου Καραμανλή. Η τύχη της χούντας ήταν προδιαγεγραμμένη. Η πτώση της ήταν θέμα χρόνου και για τους πραγματικούς εξουσιαστές θέμα καλής συγκυρίας.
Μετά τα γεγονότα της νομικής συγκεντρώθηκε ένα πλήθος ανθρώπων μέσα στο πολυτεχνείο.
Φυσικά στο πλήθος υπήρχαν φοιτητές αλλά όχι μόνο. Έχουν γραφτεί και χιλιοειπωθεί τα γεγονότα.
Εκείνο που θέλω να επισημάνω είναι. Μέσα στο πολυτεχνείο υπήρχαν και εκπρόσωποι των τοτινών κομμάτων. Ναι, κι ας φαίνεται απίστευτο. Υπήρχαν εκπρόσωποι του ΚΚΕ, της Ένωσης Κέντρου, της ΕΡΕ, του μετέπειτα ΠΑΣΟΚ και πολλοί μα πολλοί ασφαλίτες. Άλλοι απροκάλυπτα και άλλοι συγκαλυμμένα. Καθένας απ' αυτούς εργαζόταν για το κόμμα του και οι ασφαλίτες για την χούντα του Παπαδόπουλου.
Η εξέγερση του πολυτεχνείου δεν είχε πίσω της ένα οργανωμένο λαϊκό κίνημα γιαυτό και καπελώθηκε απ' τους οργανωμένους των κομμάτων και την χούντα.
Η αλήθεια είναι ότι η εξέγερση του πολυτεχνείου δεν έριξε την χούντα απλά αντικαταστάθηκε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος από τον σκληροπυρηνικό Ιωαννίδη.
Η χούντα έπεσε από το Κυπριακό, την Κυπριακή τραγωδία. Η χούντα είχε ερείσματα σε μερικούς πολίτες, μειοψηφία μεν αλλά ερείσματα δε. Η λεγόμενη αντίσταση κατά της χούντας πολύ μικρή συμμετοχή είχε στην πτώση της. Η χούντα έπεσε επειδή ο στρατός δεν στήριζε πλέον την χούντα του Ιωαννίδη που τον θεώρησε υπεύθυνο για την Κυπριακή τραγωδία. Οι χουντικοί φοβούμενοι τυχόν λαϊκές αντιδράσεις που θα μπορούσαν να έχουν σαν αποτέλεσμα την σύλληψή τους και πιθανόν την παραδειγματική τιμωρία τους, κρύφτηκαν. Μετά έγινε η επιστράτευση παρωδία για να γίνει μπορετή η συγκράτηση της λαϊκής οργής.
Αυτά και άλλα πολλά ίσως εμφανιστούν όταν ανοίξει (δλδ ποτέ) ο λεγόμενος φάκελος της Κύπρου.
Αυτά εγώ θυμάμαι και αυτά τα συμπεράσματα είχα βγάλει. Τα επερχόμενα γεγονότα μέχρι σήμερα μάλλον επιβεβαιώνουν τα συμπεράσματά μου. Ειδικότερα αν θυμηθούμε τα πρόσωπα που κυριάρχησαν στην πολιτική σκηνή.
Οι κρίσεις και τυχούσες επικρίσεις δικές σας.
