Το
ότι ζω στην Αθήνα δεν μου επέτρεψε να γελάσω τόσο όσο αξίζει στην
είδηση σύμφωνα με την οποία ο Δήμος Αθηναίων ανακηρύχθηκε Ευρωπαϊκή
Πρωτεύουσα Καινοτομίας για το 2018. Παρότι η πρώτη μου αντίδραση ήταν να
βάλω τα γέλια σκεφτόμενος ότι αυτού του είδους η είδηση θα ταίριαζε
περισσότερο με την πρώτη του Απριλίου, αμέσως μετά θυμήθηκα ότι οι λόγοι
για τους οποίους γέλαγα είναι οι ίδιοι για τους οποίους κλαίω
καθημερινά.
Θυμήθηκα ότι, παρότι φουλ στη γελοιότητα, η κατάντια του
δήμου της Αθήνας δεν είναι καθόλου αστεία.
Είμαι αρκετά μεγάλος
ώστε να ξέρω ότι οι μόνες διακρίσεις που έχουν βάση είναι οι αθλητικές
και ότι τα βραβεία είτε στις τέχνες, είτε στις επιστήμες, είτε στην
πολιτική, είτε στη δημοσιογραφία δεν είναι τίποτα περισσότερο από το
αποτέλεσμα ενός διαγωνισμού δημοσίων σχέσεων. Κατά συνέπεια δεν έχω
ιδαίτερες απαιτήσεις, ούτε προσδοκίες από καμία επιτροπή που βραβεύει,
εκτός από μία. Να μην κοροϊδεύει απροκάλυπτα.
Καταλαβαίνω ότι οι άνθρωποι που αποφάσισαν να πλουτίσουν το βιογραφικό του Καμίνη και να παίξουν με τον πόνο των Αθηναίων, δεν ζουν εδώ οπότε δεν έχουν ιδέα και ούτε τους ενδιαφέρει η παρακμή της πόλης. Αλλά το να την ανακηρύσσουν Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Καινοτομίας είναι τόσο ακραίο όσο το να βραβευτεί με Όσκαρ καλύτερης ταινίας το Μπάτσελορ 3 με τον Γιάννη τον Τσιμιτσέλη ή με Γκράμι η Νατάσσα η Μποφίλιου.
Είδα τη λίστα με τις «δράσεις» (όπως λέγονται στα σύγχρονα χιπστερογιάπικα οι εκστρατείες δημοσίων σχέσεων) χάρη στις οποίες βραβεύτηκε ο Δήμος Αθηναίων και, όπως ήταν αναμενόμενο, καμία δεν έχει σχέση με τη ζωή της πόλης συνολικά. Μια ανακαίνιση από δω, μια εκδήλωση από κει, κάτι εθελοντές πιο πέρα και πάρα πολλές πομπώδεις ιδέες με τη λέξη «ψηφιακή» ήταν αρκετές για την αστεία βράβευση. Η οποία θα μπορούσε να ήταν πολύ σοβαρή, αν βράβευε τις πραγματικές καινοτομίες που χάρη στο δήμο απολαμβάνουν στην καθημερινότητά τους όλοι όσοι κατοικούν στην πόλη.
Πιο συγκεκριμένα, χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες δημάρχου, αντιδημάρχων και δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων:
-Έχει καταργηθεί η χρήση των πεζοδρομίων από τους πεζούς. Τα πεζοδρόμια χρησιμοποιούνται για να εξυπηρετούν μπαρ, καφέ και εστιατόρια, για να απλώνουν την πραμάτεια και τα ψυγεία τους τα περίπτερα, για να σταθμεύουν αυτοκίνητα και μηχανάκια, για να τοποθετούνται διαφημιστικές ή άλλες πινακίδες, για την καλλιέργεια δέντρων και φυτών και για την εναπόθεση μπάζων και λοιπών απορριμμάτων.
-Δεν υπάρχει επιφάνεια που να μην έχει βανδαλιστεί από κάποιον ψυχοπροβληματικό συμπολίτη ο οποίος πίστεψε τους παπατζήδες που του έχουν πει ότι το να καταστρέφεις τοίχους είναι τέχνη και θεώρησε ότι με κάποιο τρόπο πρέπει να αδειάσει τα κόπρανα που καταλαμβάνουν τον χώρο του μυαλού του πάνω σε όλους τους υπόλοιπους. Γκράφιτι, ταγκ, πολιτικά και γηπεδικά συνθήματα και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστείς κυριαρχούν όχι σε μια περιοχή, όχι σε μια γειτονιά, αλλά ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΟΙΧΟ της πόλης.
-Δεν υπάρχει υποδομή που να καταστρέφεται, είτε από βανδαλισμό είτε από τη χρήση και το πέρασμα του χρόνου, που να επισκευάζεται σε λογικό χρονικό διάστημα. Τσουλήθρες, μπασκέτες, παγκάκια διαλύονται και αφήνονται στην μοίρα τους ή κλείνουν εντελώς οι εγκαταστάσεις που τα φιλοξενούν. Και πολύ σωστά. Είναι πολύ πιο εύκολο να κλείσεις μια παιδική χαρά ή ένα γήπεδο μπάσκετ παρά να το επισκευάσεις.
-Ο Δήμος εφαρμόζει ένα νέο καινοτόμο σύστημα εργασίας για τα συνεργεία του. Σύμφωνα με το σύστημα αυτό, αν ένα συνεργείο έχει π.χ. 6 εργαζόμενους και οι 6 κάθονται όσο το δυνατόν περισσότερη ώρα. Όταν κάποιος πιαστεί από το καθισιό ή θέλει να χωνέψει τα σάντουιτς και την τυρόπιτα που κατανάλωσε, σηκώνεται και δουλεύει μέχρι να ξεπιαστεί ή να ρευτεί. Η δουλειά μπορεί να αργεί να γίνει αλλά στο Δήμο Αθηναίων κανείς δεν βιάζεται.
-Ο δήμαρχος δεν είναι κάτοικος του Δήμου στον οποίο προΐσταται. Πράγμα πολύ βολικό, καθώς τον απαλλάσσει από τις περισσότερες συνέπειες της δημαρχίας του.
Προφανώς όλες αυτές οι καινοτομίες δεν είναι αποκλειστικότητα του δήμου της Αθήνας και τις πιο πολλές τις συναντάμε στους περισσότερους δήμους που έχουν έλληνες δημότες. Παρόλα αυτά η Αθήνα είναι πρωτεύουσα. Και ως πρωτεύουσα και χάρη στον δήμαρχό της, ηγείται των καινοτομιών αυτών. Και μπράβο της.
Καταλαβαίνω ότι οι άνθρωποι που αποφάσισαν να πλουτίσουν το βιογραφικό του Καμίνη και να παίξουν με τον πόνο των Αθηναίων, δεν ζουν εδώ οπότε δεν έχουν ιδέα και ούτε τους ενδιαφέρει η παρακμή της πόλης. Αλλά το να την ανακηρύσσουν Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Καινοτομίας είναι τόσο ακραίο όσο το να βραβευτεί με Όσκαρ καλύτερης ταινίας το Μπάτσελορ 3 με τον Γιάννη τον Τσιμιτσέλη ή με Γκράμι η Νατάσσα η Μποφίλιου.
Είδα τη λίστα με τις «δράσεις» (όπως λέγονται στα σύγχρονα χιπστερογιάπικα οι εκστρατείες δημοσίων σχέσεων) χάρη στις οποίες βραβεύτηκε ο Δήμος Αθηναίων και, όπως ήταν αναμενόμενο, καμία δεν έχει σχέση με τη ζωή της πόλης συνολικά. Μια ανακαίνιση από δω, μια εκδήλωση από κει, κάτι εθελοντές πιο πέρα και πάρα πολλές πομπώδεις ιδέες με τη λέξη «ψηφιακή» ήταν αρκετές για την αστεία βράβευση. Η οποία θα μπορούσε να ήταν πολύ σοβαρή, αν βράβευε τις πραγματικές καινοτομίες που χάρη στο δήμο απολαμβάνουν στην καθημερινότητά τους όλοι όσοι κατοικούν στην πόλη.
Πιο συγκεκριμένα, χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες δημάρχου, αντιδημάρχων και δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων:
-Έχει καταργηθεί η χρήση των πεζοδρομίων από τους πεζούς. Τα πεζοδρόμια χρησιμοποιούνται για να εξυπηρετούν μπαρ, καφέ και εστιατόρια, για να απλώνουν την πραμάτεια και τα ψυγεία τους τα περίπτερα, για να σταθμεύουν αυτοκίνητα και μηχανάκια, για να τοποθετούνται διαφημιστικές ή άλλες πινακίδες, για την καλλιέργεια δέντρων και φυτών και για την εναπόθεση μπάζων και λοιπών απορριμμάτων.
-Δεν υπάρχει επιφάνεια που να μην έχει βανδαλιστεί από κάποιον ψυχοπροβληματικό συμπολίτη ο οποίος πίστεψε τους παπατζήδες που του έχουν πει ότι το να καταστρέφεις τοίχους είναι τέχνη και θεώρησε ότι με κάποιο τρόπο πρέπει να αδειάσει τα κόπρανα που καταλαμβάνουν τον χώρο του μυαλού του πάνω σε όλους τους υπόλοιπους. Γκράφιτι, ταγκ, πολιτικά και γηπεδικά συνθήματα και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστείς κυριαρχούν όχι σε μια περιοχή, όχι σε μια γειτονιά, αλλά ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΟΙΧΟ της πόλης.
-Δεν υπάρχει υποδομή που να καταστρέφεται, είτε από βανδαλισμό είτε από τη χρήση και το πέρασμα του χρόνου, που να επισκευάζεται σε λογικό χρονικό διάστημα. Τσουλήθρες, μπασκέτες, παγκάκια διαλύονται και αφήνονται στην μοίρα τους ή κλείνουν εντελώς οι εγκαταστάσεις που τα φιλοξενούν. Και πολύ σωστά. Είναι πολύ πιο εύκολο να κλείσεις μια παιδική χαρά ή ένα γήπεδο μπάσκετ παρά να το επισκευάσεις.
-Ο Δήμος εφαρμόζει ένα νέο καινοτόμο σύστημα εργασίας για τα συνεργεία του. Σύμφωνα με το σύστημα αυτό, αν ένα συνεργείο έχει π.χ. 6 εργαζόμενους και οι 6 κάθονται όσο το δυνατόν περισσότερη ώρα. Όταν κάποιος πιαστεί από το καθισιό ή θέλει να χωνέψει τα σάντουιτς και την τυρόπιτα που κατανάλωσε, σηκώνεται και δουλεύει μέχρι να ξεπιαστεί ή να ρευτεί. Η δουλειά μπορεί να αργεί να γίνει αλλά στο Δήμο Αθηναίων κανείς δεν βιάζεται.
-Ο δήμαρχος δεν είναι κάτοικος του Δήμου στον οποίο προΐσταται. Πράγμα πολύ βολικό, καθώς τον απαλλάσσει από τις περισσότερες συνέπειες της δημαρχίας του.
Προφανώς όλες αυτές οι καινοτομίες δεν είναι αποκλειστικότητα του δήμου της Αθήνας και τις πιο πολλές τις συναντάμε στους περισσότερους δήμους που έχουν έλληνες δημότες. Παρόλα αυτά η Αθήνα είναι πρωτεύουσα. Και ως πρωτεύουσα και χάρη στον δήμαρχό της, ηγείται των καινοτομιών αυτών. Και μπράβο της.
Πηγή:
