Ησωματεμπορία
γυναικών είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη σεξουαλική εκμετάλλευση τους. Ο
όρος που έχει επικρατήσει είναι η αγγλική λέξη τράφικινγκ και περιλαμβάνει εκτός από τις γυναίκες και τα παιδιά.
Διαβάζουμε ότι ο τζίρος από το τράφικινγκ στην Ευρώπη αγγίζει τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ ενώ διεθνώς τα 25,7 δισεκατομμύρια δολάρια. Στην Ελλάδα, το διεθνικό τράφικινγκ συνδέεται με τη διακίνηση και αναγκαστική εκπόρνευση αλλοδαπών γυναικών.
Πρόκειται λοιπόν για μία άκρως επικερδή «επιχειρηματική δραστηριότητα» από την οποία δεν επωφελούνται όμως μόνο οι ιδιώτες αλλά και ολόκληρα κράτη.
Λόγω
της παγκοσμιοποίησης και των διαρκώς αυξανόμενων κρατικών χρεών (η
Ελλάδα εντάσσεται στις άκρως χρεωμένες χώρες), τα χρεωμένα κράτη
εξαναγκάζονται από τους δανειστές να ακολουθήσουν πολιτικές που προάγουν
την «ανάπτυξη» και να αυξήσουν τα έσοδα από συνάλλαγμα για να
αποπληρώσουν τους δυσβάσταχτους τόκους και δάνεια. Ενώ δεν τίθεται ρητά
ως πολιτική, ερευνητές από τη Νότια και Νοτιοανατολική Ασία,
υποστηρίζουν ότι τα κράτη που βρίσκονται
σε αυτή τη θέση εμμέσως πλην σαφώς στηρίζουν την αύξηση της πορνείας και
συνεπώς και του τράφικινγκ γυναικών γιατί αυξάνονται τα έσοδα από
συνάλλαγμα που προέρχονται από γυναίκες οι οποίες έχουν εξαναγκασθεί να
εργάζονται στη βιομηχανία του σεξ στην αλλοδαπή.
Σε
περιοχές όπως είναι η Μανίλα η εσωτερική μετανάστευση των γυναικών από
τις αγροτικές στις αστικές περιοχές για εύρεση εργασίας τις οδηγεί στο
τράφικινγκ. Η εστίαση της κυβέρνησης στην
ανάπτυξη του τουρισμού ενθαρρύνει και τον επονομαζόμενο «ψυχαγωγικό»
τουρισμό και συχνά αποτελεί και κρατική προώθηση της βιομηχανίας του σεξ
στις περιοχές αυτές. Το Διαδίκτυο έχει παίξει σημαντικό
ρόλο στην προώθηση του τράφικινγκ γυναικών στο εξωτερικό. Η έμμεση
κρατική πολιτική και ενθάρρυνση από την πλευρά του κράτους των
Φιλιππινών στη μετανάστευση των γυναικών αποτέλεσε και σημαντική
διευκόλυνση του τράφικινγκ.
Μία παρόμοια κατάσταση περιγράφεται και για το Νεπάλ όπου εκεί το
τράφικινγκ γυναικών συνδέεται και με το χαμηλό εκπαιδευτικό επίπεδο του
γυναικείου πληθυσμού, τη φτώχεια, τον έντονο σεξισμό εναντίον των
γυναικών, την περιθωριοποίηση κοινωνικών ομάδων και την έλλειψη
οικονομικών ευκαιριών στους αγροτικούς πληθυσμούς.
Ηπαγκοσμιοποίηση έδωσε την ευκαιρία σε αρκετές γυναίκες να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό. Ωστόσο,
οι θέσεις εργασίας δεν είναι αρκετές και δεν μπορούν να καλύψουν τη
ζήτηση. Οι σωματέμποροι έχουν αδράξει την ευκαιρία και παρασύρουν τις
γυναίκες στη βιομηχανία του σεξ υποσχόμενοι εργασιακές ευκαιρίες (που
δεν υπάρχουν) ενώ αυτοί επωφελούνται από τη σεξουαλική εκμετάλλευση των
γυναικών. Αυτή είναι άλλη μία σκοτεινή πλευρά της παγκοσμιοποίησης.
ΗΕλλάδα
φαίνεται ότι ακολουθεί έναν παρόμοιο δρόμο με τις χώρες αυτές. Βαθύτατα
χρεωμένη χωρίς καμία ελπίδα ευημερίας για τους κατοίκους της, με μία
οικονομική στρατηγική που υπαγορεύεται από τους δανειστές, με υπερβολική
έμφαση στον τουρισμό και κατ’επέκταση στη βιομηχανία του σεξ (βρίθουν
οι περιγραφές για τα κυκλώματα πορνείας και μαφίας σε τουριστικά νησιά
όπως είναι η Μύκονος), με έμμεση προτροπή των κατοίκων για μετανάστευση
στο εξωτερικό λόγω έλλειψης επαγγελματικών ευκαιριών (μάλιστα
χρησιμοποιείται εύσχημα η φράση «τα καλύτερα μυαλά πάνε στο εξωτερικό»
ως προτροπή για τη μετανάστευση, υπονοώντας ότι μόνο οι βλάκες ή έστω τα
«μυαλά» που δεν είναι τόσο καλά παραμένουν στη χώρα), έχοντας ως απώτερο στόχο τη συλλογή συναλλάγματος για την αποπληρωμή ενός αμφισβητούμενου χρέους.
 |
| Φωτεινή Μαστρογιάννη |
