Μύλος από το παρελθόν, μύλος στο παρόν…

Μύλος από το παρελθόν, μύλος στο παρόν… - Media  Όταν ο «εκσυγχρονισμός» ήταν στις (σάπιες) δόξες του, ο υπογράφων σημείωνε στον «ναυτίλο» στην τότε «Ελευθεροτυπία» αυτό που ο καθένας θα μπορούσε να διαπιστώνει αν δεν εθελοτυφλούσε, ότι δηλαδή: «Αν ο κ. Σημίτης εγνώριζε, ήταν συνένοχος· αν δεν εγνώριζε ήταν βλάξ. Και με τις δυο ιδιότητες ο “αρχιερέας της Διαπλοκής” έβλαπτε τη χώρα το ίδιο».     
Ειρήσθω εν παρόδω ότι την εποχή εκείνη υπηρετούσαν στην αυλή Σημίτη πολλοί εκ των σημερινών υπουργών, στελεχών και φίλα προσκείμενων στον Τσίπρα.
     Επιπροσθέτως, πολλά από τα αηδόνια Σημίτη που απεδείχθησαν τρυγόνια (από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ προερχόμενα) όπως ο δυστυχής Άκης, έφθασαν, καταδικασμένοι πλέον, να υποστηρίζουν ότι «σήμερα δεν υπάρχει άλλη επιλογή απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ»! Όσο για τον Γιάννο, ακόμα και τώρα, έστω και υπόδικος «για τον σοσιαλισμό, σύντροφοι» κι αυτός αγωνίζεται.
     Θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για να περιγράψει κανείς πόσο συγκοινωνούντα δοχεία είναι (και σε προσωπική πέρα από την πραγματολογική βάση) τα κόμματα που εξέφρασαν την κάλπικη ευμάρεια (ΠΑΣΟΚ) με τα κόμματα που εκφράζουν τη μνημονιακή τυραννία (ΣΥΡΙΖΑ) με τη Ν.Δ. συνένοχη και στις δυο εποχές.
     Σήμερα ο Τσίπρας το παίζει Σημίτης, εις όσα αφορούν τον κ. Κοτζιά και τον κ. Καμμένο (διαλέχτε). Όμως ισχύει και για τον Τσίπρα ο αφορισμός που στιγμάτισε τον κ. Σημίτη: «αν γνωρίζει είναι συνένοχος, αν δεν γνωρίζει είναι βλαξ». Γνώριζε φερ’ ειπείν εκ των προτέρων ο Τσίπρας για τη ρουκέτα αέρος - αέρος περί τα 12 μίλια που επέπρωτο να αμολύσει αποχωρώντας ο Κοτζιάς; Κι αν γνώριζε, γιατί ουδείς άλλος πολιτικός σχηματισμός δεν είχε ενημερωθεί για ένα τόσο κρίσιμο θέμα;
     Κι αν ο κ. Κοτζιάς έκανε ένα βήμα μπρος (στο κενό), πώς ο Τσίπρας έκανε 12 μίλια πίσω με τη μία, μόλις τρεις μέρες μετά; (Το μόνον που μας λείπει είναι κάποιος νέος νόμος Κατρούγκαλου, αυτήν τη φορά για το Αιγαίο).
     Το ερώτημα τι ξέρει ή τι δεν ξέρει κάθε φορά ο Τσίπρας (λόγου χάριν για τις τακτικές Πολλάκη ή τα καραγκιοζιλίκια Γαβρόγλου) παρέλκει στην περίπτωση Καμμένου. Ο οποίος ευθέως κατηγόρησε (σύμφωνα με τα λεγόμενα Κοτζιά) μπροστά στον Τσίπρα την κυβέρνηση Τσίπρα ότι «τα παίρνει απ’ τον Σόρος για να εξαγοράζει τρίτους». Πρωτοφανή πράγματα, ούτε στις γιάφκες της Καμόρας δεν λέγονται τέτοια πράγματα χωρίς κόστος. Εν προκειμένω ο Τσίπρας, κατά τον τρόπο που συνήθως δρα, απομάκρυνε τον κ. Κοτζιά και προέγραψε τον κ. Καμμένο (διά των δηλώσεων Τζαννακόπουλου).
Όμως όλα αυτά τα επ’ εσχάτοις, είναι η αρχή του χορού της αποσύνθεσης για την κυβέρνηση Τσίπρα, στην οποία συνοικούν ο «εκσυγχρονισμός», το παλαιό ΠΑΣΟΚ, ο δεξιός νεοφιλελευθερισμός, ο ακροδεξιός εθνικισμός, ο εθνομηδενισμός και ο αριστερισμός – ένα αξιοθαύμαστα παράδοξο αμάλγαμα, χρήσιμο στους καιρούς την Μνημονιακής Τυραννίδας και της ανανεωμένης (ασφυκτικής) Αμερικανοκρατίας. Την εμφανή πλέον αποσύνθεση του κυβερνώντος μορφώματος, ο Τσίπρας προσπαθεί να αντιμετωπίσει με μια (εξ ίσου σάπια) ανασύνθεση μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας,      απολύτως ανακόλουθης ως προς τα κόμματα εκ των οποίων προέρχονται οι νεόκοποι πρόθυμοι και απολύτως αναντίστοιχης ως προς τη λαϊκή εντολή. Όλο αυτό συνιστά μια αντικοινοβουλευτική μόχλευση του κοινοβουλευτισμού, πολύ ταιριαστή σε ένα Προτεκτοράτο που δεν διαθέτει Σύνταγμα, αλλά Μνημόνιο, σε μιαν Αποικία Χρέους (όπου το χρέος αυξάνεται συνεχώς – επί παραδείγματι από 309 δισ. τον Ιούνιο του 2017 στα 323 δισ. τον Ιούνιο του 2018).
     Στο Κολονάτο του συνταγματάρχη Πάϊατ δεν έχει σημασία αν κυβερνά ο Τσίπρας ή ο Κυριάκος, σημασία έχει να γίνεται η βρώμικη δουλειά. Το ερώτημα ποιος θα την κάνει καλύτερα είναι το μόνο που ενδιαφέρει τους Τσίπρα - Μητσοτάκη κι μόνον επ’ αυτού διαγωνίζονται. Για παράδειγμα ουδείς εκ της Τρόικας ζήτησε την τελευταία περικοπή των συντάξεων, από μόνος του την πρόσφερε στους Δανειστές - Δυνάστες ο Τσίπρας. Βασιλικότερος του βασιλέως, όπως είθισται με τους υποτελείς και τους πρόθυμους. Αλλά και με ένα επιπλέον καρύκευμα που μόνον ο Τσίπρας θα μπορούσε να επιχειρήσει: να παρουσιάσει δηλαδή τυχόν αναστολή ή άρση του δολοφονικού αυτού μέτρου που ο ίδιος έλαβε ως εκδούλευση που ο ίδιος πάλι προσφέρει στον δυστυχισμένο λαό του, ακόμα και στους «ετερόκλητους όχλους».
     Στα προάστια της Νάπολης θαυμάζει και κάνει εντατικά μαθήματα να μας μοιάσει η andragathia, η κόζα νόστρα και οι Sopranos…



Πηγή: