Το ότι η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε σύγχυση δεν είναι τωρινό.
Μερικά παραδείγματα ίσως αποδεικνύουν το αληθές.
Δηλώνουμε ένθερμα την καταδίκη μας για τον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό και ταυτόχρονα επιτρέπουμε στον Πάιατ να αλωνίζει την χώρα, σαν να πρόκειται για τα χωράφια του, δίνοντας παντού εντολές.
Είμαστε αντιφασίστες αλλά έχουμε το φασιστικό μόρφωμα στην βουλή με προοπτική πιθανά να είναι τρίτο κόμμα.
Υποστηρίζουμε τον αντιγερμανισμό αλλά αποδεχόμαστε την Γερμανική επικυριαρχία στην χώρα. Ούτε τόλμησαν να ψελλίσουν οι κυβερνόντες κάτι για το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις.
Είμαστε αντιρατσιστές αλλά όχι τα παιδιά μας να πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο με τα μεταναστόπουλα.
Απ' την άλλη πολλοί δεν θέλουν τους μετανάστες και πρόσφυγες, τους ονομάζουν λαθρομετανάστες ή λαθροεποίκους αλλά στις δουλειές τους παίρνουν μετανάστες με μισό μεροκάματο και ανασφάλιστους.
Φυσικά! τα ρατσιστικά μας τα ξεχνάμε αν πρόκειται για κάποιον Εγγλέζο, Γάλλο ή έγχρωμο με καλές αποδόσεις στα αθλητικά.
Οι περισσότεροι είμαστε αντιμνημονιακοί αλλά αποδεχτήκαμε με χλιαρές αντιδράσεις τα 3+1 μνημόνια. Ψηφίσαμε όχι στο δημοψήφισμα αλλά αποδεχτήκαμε την μετατροπή του σε ναι.
Θέλουμε την αλήθεια αλλά όχι αυτήν που δεν μας εξυπηρετεί.
Περιγελούμε τις ηλίθιες εκπομπές σκουπίδια της τηλεόρασης αλλά τις παρακολουθούμε με πάθος.
Βρίζουμε τους πολιτικούς μας αλλά τους ξαναψηφίζουμε για να τους ξαναβρίζουμε μετά τις εκλογές.
Μπορώ να βρω άπειρα παραδείγματα, ίσως ο καθένας μας έχει και δικά του.
Γενικά είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα όπως είχε πει σε παλιά ελληνική ταινία ο αξέχαστος Ηλιόπουλος.
Με τις υγείες μας...
