Στην τελευταία
30-ετία ο δείκτης γονιμότητας (αριθ.
παιδιών/γυναίκα) της Ελλάδας έφτασε στο
0.9. H κύρια αιτία του αφανισμού αυτού
είναι οι αμβλώσεις.
Η άμβλωση είναι ο
εν ψυχρώ φόνος ενός εμβρύου. Η χώρα μας
μάλιστα είναι πρώτη στην Ευρώπη με τον
μικρότερο δείκτη γονιμότητας και
περίπου τρίτη στον κόσμο. Τόσο καλά!!
Οι αμβλώσεις
είναι ένα συλλογικό έγκλημα. Ξεκινά από
το ζευγάρι που συγκατατίθεται και
υπογράφει την άμβλωση και φυσικά οι
Γιατροί οι οποίοι εκτελούν το έγκλημα.
Όμως εμπλέκεται και η Βουλή η οποία έχει
νομοθετήσει όπως επίσης και Δικαιοσύνη
η οποία στο τέλος αποδέχεται τα γεγονότα.
Η κατάληξη είναι η Ελλάδα σταδιακά να
αργοσβήνει και μια παγερή αδιαφορία
κυριαρχεί.
Συχνά έχουμε
την αίσθηση ότι το οικονομικό πρόβλημα
είναι το πλέον σημαντικό της χώρας. Όμως
δεν είναι έτσι τα πράγματα – ακόμη και
αν πτωχεύσουμε. Τα οικονομικά θέματα
σχεδόν πάντοτε έχουν αναστροφή. Το
δημογραφικό πρόβλημα όμως προκαλεί μη
αναστρέψιμες καταστάσεις. Προκαλεί
αφανισμό φυλής και πολιτισμού.
Η σοβαρότερη
όμως πλευρά των αμβλώσεων είναι ότι
είναι μια βαριά παραβίαση του θεϊκού
νόμου. Άλλωστε βασικό γνώρισμα των
νεοελλήνων είναι η ολιγοπιστία για να
μην πω σε πολλές περιπτώσεις η αποτοίχιση
τους από την θρησκεία. Γι’ αυτό το
έγκλημα δεν ήρθε κανένα μνημόνιο να το
επιβάλει. Αυτό εκτελείται από την
ανευθυνότητά μας και την απερισκεψία
μας.
Όταν όμως
παραβιάζονται πνευματικοί νόμοι τότε
έρχεται πάντοτε η τιμωρία. H έκτρωση
είναι ένα ειδεχθές έγκλημα, γιατί
στρέφεται σ’ ένα ανίσχυρο και
‘φιλοξενούμενο’ άτομο στο σώμα της
μητέρας.
Στην Ελλάδα
όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη απαγορεύεται
η κακοποίηση ζώων, όμως η κακοποίηση
και η δολοφονία ανθρώπων εμβρυακής
ηλικίας επιβραβεύεται και πολλές φορές
πληρώνεται από το δημόσιο ταμείο. Είναι
παραλογισμός της εξουσίας να κάνει από
την μια μεριά αυστηρή τη νομοθεσία πού
προστατεύει τα ζώα και ταυτόχρονα να
χαλαρώνει την προστασία πού αφορά την
ανθρώπινη ύπαρξη στην ποιο ευάλωτη φάση
της κυοφορίας. Αυτό είναι όχι μόνο
υποκριτικό αλλά και ανήθικο.
Το να σκοτώσεις
ένα παιδί έξω από την μήτρα της μητέρας
του θεωρείται ως ένα αυτονόητο κακούργημα.
Όταν όμως το σκοτώνεις μέσα σέ αυτήν,
αυτό δεν είναι έγκλημα; Αυτό είναι πράξη
προόδου και πολιτισμού;
Ένας τέτοιος
λαός μπορεί να περιμένει καλύτερες
ημέρες; Είναι ολοφάνερο ότι ζούμε μέρες
διαφθοράς, μέρες παρακμής!
A Leoni
Το έλαβα στο e-mail μου.
