Είναι η ρήση του Richard Ortiz, εργάτης σε εργοστάσιο high-tech παραγωγής, όπου οι εργαζόμενοι εργάζονται σκληρά ατέλειωτες ώρες σε σημείο που να χάνουν τις αισθήσεις τους και να μεταφέρονται με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο. Και συμπληρώνει:
«Είναι σαν να πέθανες και να πήγες στον παράδεισο του αυτοματοποιημένου εργάτη»…
Γράφει η Ευαγγελία Τυμπλαλέξη.
Περί Μνημονίων… Ο όρος Μνημόνιο εμφανίζεται στο αρκτικόλεξο «Μνημόνιο Δράσης Εθνικής Ασφαλείας 303». Πρόκειται για την Επιτροπή 303, η οποία παίρνει σάρκα και οστά δια προεδρικής ντιρεκτίβας τον Ιούνιο του 1967, όταν ο Νίξον επιτυγχάνει ανάρρηση στον θώκο! Είναι ένας συντονιστικός μηχανισμός, ο οποίος μεταμφιέζεται υπό διαφορετικούς ονοματικούς μανδύες και έλκει τις ρίζες του στον Νόμο περί Εθνικής Ασφαλείας του 1947, το οποίο συνεπιφέρει τη σύσταση των NSA και CIA κι έχει σαν στόχο την «μεθοδευμένη ηρεμία» στο γήινο στερέωμα, με πρώτη εφαρμογή του σχεδίου «Ανοιχτοί Ουρανοί».
Η κατάστρωσή του έχει ήδη τεθεί επί τάπητος εν έτει 1959
από NATO-OHE-NSA-ΔΝΤ-ΕΕ με την πρώτη «επιστροφή» του Ανδρέα
Παπανδρέου στο ελληνικό έδαφος και ο οποίος προορίζεται να
εγκλωβίσει το πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας. Ανασφαλής
προσωπικότητα με ανεξόφλητες υποχρεώσεις στους Αμερικανούς και
ειδικότερα στην NSA, κονδύλια των οποίων τον σπούδασαν και
του εξασφάλισαν το πτυχίο προς άγραν συγκεκριμένων σαφώς
ανταλλαγμάτων. Ο Καραμανλής με εμμονή στις διεθνείς σχέσεις,
προς τεκμηρίωση της ιστορικής του θέσεως, και με καταστροφικό
ακρογωνιαίο λίθο το χαρακτηριστικό του εκούσιου πατερναλισμού. Ο
Μητσοτάκης, ο οποίος συμμετέχει με την ορκωμοσία του σαν
υπουργός στο κυβερνητικό εγχείρημα Νόβα το 1965.
Συνακόλουθα οι «συναλλαγματικές της αποστασίας» συμψηφίζονται με
την είσοδο της Ελλάδος στη Δικτατορία του ’67. Η κατάσταση
το ’74 εκτροχιάζεται εκ νέου, με τον Μακάριο να οδηγεί την
Κύπρο σε αποσκίρτηση, γεγονός αδιανόητο για τα Αμερικανικά
συμφέροντα. Ο κύριος Στριγάς αναφέρει: «Η εισβολή στην Κύπρο
είχε αποφασιστεί στη Σύνοδο Υπουργών Εξωτερικών των χωρών μελών
του ΝΑΤΟ στη Λισσαβώνα, στις 3-4 Ιουνίου 1971, όπου κάτω
από μεταβαλλόμενες στρατηγικές συνθήκες στη Μεσόγειο,
διαμορφώθηκε η φόρμουλα της Ελληνοτουρκικής συμφωνίας, που
προέβλεπε τον τερματισμό της Κυπριακής ανεξαρτησίας, με
διχοτόμηση του νησιού (από τα απόρρητα αρχεία του ΝΑΤΟ,
συζήτηση 3ης και 4ης Ιουνίου 1971, σελ. 36, παρ. 4, 5)». Τα ταχυδακτυλουργικά τερτίπια επιτάσσουν τον διορισμό του Σίσκο σε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδος, πράκτορας της CIA κι επιτετραμμένος να αντιμετωπίσει διπλωματικά κι αναίμακτα για τους πολιτικούς σε κόστος τη ζοφερότητα που θα επακολουθούσε με την απόβαση στη μεγαλόνησο. Μεθοδεύεται ταυτόχρονη λοιπόν επάνοδος των Καραμανλή-Παπανδρέου στην Ελλάδα, με τρόπο ώστε ο μεν πρώτος να αναλάβει την πρωθυπουργία και να κατοχυρώσει νομική θωράκιση στο ΚΚΕ, το οποίο δεν θα είχε πλέον ερείσματα αντιστράτευσης ένεκα του ανταλλάγματος, κι ο δε δεύτερος να προσφέρει τη σιωπή του σαν αρωγή στην εισβολή σε Κύπρο. Με παρόμοιο τρόπο επιτεύχθη το χρίσμα του Αντρεότι στην Ιταλία στη θέση του πρωθυπουργού και του Κοσίγκα στο έδρανο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η ίδια παρεούλα, ικανότατη στις αποσταθεροποιήσεις καθεστώτων προς όφελος των ΗΠΑ, οδήγησε στον θάνατο το 1973 τον Αλιέντε στη Χιλή.
Εν συνεχεία, με την ανάληψη των καθηκόντων του εξουσίας, ο Παπανδρέου επιφορτίζεται να φέρει εις πέρας τα πλάνα RED I και RED II. Ο Μόντιγκλ Στερνς αναλαμβάνει πρέσβης των ΗΠΑ το 1981 με την διττής δικαιοδοσίας αποστολή: αστυνόμευση της κυβέρνησης Καραμανλή και του βουλευτικού του σχήματος-λείανση εδάφους προς άνοδο του Παπανδρέου. Τα πρακτικά της συζήτησης μεταξύ των ειδημόνων συγκεκριμενοποιούσαν συνθήματα κατά της Δεξιάς-των Αμερικανών-των Βάσεων-του ΝΑΤΟ, προς ψηφοθηρία αριστερού φρονήματος οπαδών-πυροδότηση χαμηλής εντάσεως έριδας ανάμεσα σε καπιταλιστικά συμφέροντα Δεξιάς-Αριστεράς, Αμερικανών ωστόσο-υποστολή απαιτήσεων του ΚΚΕ μέσα στο συμφωνηθέν πλαίσιο με τους ομολόγους της KGB-απλή αντικατάσταση των παλαιών πυρηνικών με νέα!!!-ποδηγέτηση του Κυπριακού ζητήματος και αποφυγή εύρεσης καταληκτικής λύσης όσον αφορά τους Ελληνοτουρκικούς διαξιφισμούς-παρασκηνιακό κι αδιαφανές προσπάθεια εξ αμερικανισμού της ελληνικής βάσης σε πολιτιστικά, γλωσσικά θέματα-ανοχή στην τρομοκρατία προς εκφοβισμό της μαζικής συνείδησης-συγκράτηση της Ελληνικής Βιομηχανίας όπλων σε εμβρυϊκή μορφή, ώστε να τρέχουν τα προγράμματα προμήθειας εξοπλιστικού υλικού απ’ το ΝΑΤΟ.
Ο λαός πανηγύρισε με την επιστροφή του Καραμανλή, ο οποίος διατεινόταν το ευτράπελο «…ήρθα επειδή με καλέσατε», ευφραινόταν και με την επιστροφή του Παπανδρέου…
Η εξουσία που μας αξίζει…
Κάθε τετραετία, τελευταίως συχνότερα-πυκνότερα, ο «κυρίαρχος λαός» προσέρχεται στις κάλπες. Οι επιτήδειοι, ενδυόμενοι τον μανδύα του «κόμματος», επιστρατεύουν κακόβουλη πονηριά, ώστε να εμπλέξουν την «ελεύθερη βούληση» των ψηφοφόρων στα γρανάζια μιας αισχρής διαδικασίας, η οποία ονομάζεται «εκλογές».
Όταν αναφερόμαστε σε πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, ειλικρινέστερο θα ήταν να αντικαταστήσουμε τον όρο «πολιτικό» με τον όρο «πελατειακό». Ο ψηφοφόρος δεν διέπεται από οραματισμούς αλλά συνιστά άθυρμα στα χέρια του κάθε πάτρωνα-κομματάρχη. Τα πολιτικά τζάκια, που συστήθηκαν μετά την Επανάσταση του ’21, εμφανίζονται προσωποπαγή και ετεροκίνητα. Στην ουσία αναβιώνουμε το ίδιο παραμύθι με διαφορετικά σκηνικά: Οι Μπαρλαίοι οι αγγλοκίνητοι-οι Μοσχομαγγίτες οι γαλλοκίνητοι-οι Ναππαίοι οι ρωσοκίνητοι. Κατ’ εφαπτομένη κι εφόσον όλοι ξενοκίνητοι με απώτερο στόχο τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, για ποιους λόγους ταλανίζουν την αδαημοσύνη σε ψευτοδιλήμματα του τύπου «πείνα ή συσσίτιο»-«μνημόνιο ή χρεωκοπία»;
Στο διάβα των περίπου 200 ετών τα χαρακτηριστικά των κομμάτων παραμένουν αναλλοίωτα και αμιγώς ρουσφετολογικά. Δόκιμο σε αυτό το σημείο να αναφερθεί πως σε όλες τις «Δυτικού τύπου Δημοκρατίες» καμμία Διοίκηση δεν λειτουργεί αυτόνομα αλλά υπό την καθοδήγηση συνασπισμών εξουσίας και παραλλαγές λαϊκισμών προς επηρεασμό του όχλου. Οι κομματικοί μηχανισμοί δεν διακονούν υψηλά ιδανικά. Στον αντίποδα επιδιώκουν να πραγματώσουν ιδιοτελείς σκοπούς. Ας θυμηθούμε τον διαχρονικό διαχωρισμό των Ελλήνων, στον οποίο προέβη ο ευφυής Εμμανουήλ Ροΐδης παλαιότερα: «α) εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσιν εις την χύτρα του προϋπολογισμού β) εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντες κοχλιάριον και ζητούντας παντί τρόπω να λάβωσι τοιούτον γ) εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχοντας κοχλιάριον ούτε ζητούντας αλλ’ επιφορτισμένους να γεμίζωσι την χύτραν δια του ιδρώτος αυτών».
Τα κόμματα δεν υπόκεινται σε νομική υπόσταση-δεν διέπονται από καμμία νομοθεσία-δεν λογοδοτούν-στέκονται υπεράνω του νομικού πλαισίου. Ποιος υποστηρίζει οικονομικά τις ψηφοθηρικές τους εξορμήσεις; Με ποιες φαύλες μεθόδους διασπαθίζεται δημόσιο χρήμα για προεκλογικές καμπάνιες, γεγονός που συγκαλύπτουν όλες ανεξαιρέτως οι παρατάξεις και δεν πρόκειται για διόλου ευκαταφρόνητο ποσόν, (1.498.000.000 το 1991); Τα πετρελαϊκά καρτέλ χρηματοδότησαν με 50.000.000 δολάρια την επάνοδο του Καραμανλή το ’74, οι ίδιοι κολοσσοί στήριξαν την εμφάνιση Παπανδρέου με πανομοιότυπο ποσόν. Λίγο σκληρότεροι παρουσιάζονται οι «μπάσταρδοι» της Γουώλ Στρητ, οι οποίοι συνήθως επιχορηγούν αφού «δέσουν τον γάιδαρό τους», τουτέστιν αφού σιγουρευτούν για την ενθρόνιση του εκάστοτε υποψηφίου στην εξουσία. Αδόκιμο θα ήταν να ξεχάσουμε να αναφέρουμε τις παρεμβάσεις του Δημόσιου Λογιστικού γραφείου των ΗΠΑ, το οποίο δεν είναι τίποτ’ άλλο από μία γραφειακή παραφυάδα του Αμερικανικού Πενταγώνου και επιλαμβάνεται των εξοπλισμών όλων ανεξαιρέτως των χωρών. Άλλως ειπείν συνιστά τον επίσημο παραγγελιοδόχο των εταιρειών όπλων.
Για τη χρηματοδότηση αναδεικνύεται η αφορμή της δημοκρατικής αρχής της ανεξαρτησίας. Ισοκατανομή ωστόσο δεν υφίσταται, αφού οι επιχορηγήσεις προσφέρονται σύμφωνα με την κοινοβουλευτική δύναμη της φατρίας…
Δεκτό το χρήμα από κάθε πηγή…
Τα ποσά ωστόσο που απαιτούνται προς κάλυψη όλων των εξόδων,
δεν ισοσταθμίζονται μόνο απ’ τις κρατικές επιχορηγήσεις.
Καλούνται λοιπόν να μετέχουν μεγιστάνες του πλούτου με εισφορές,
οι οποίες είναι ανταποδοτικές, δηλαδή θα επανεισπραχτούν δια
μέσω ψηφισμάτων-νομοθετημάτων υπό τη μορφή χαριστικών
παραχωρήσεων με τη ζυγαριά να γέρνει πάντα προς όφελος της
«υψηλής τάξης». Πρόκειται για μία ανερυθρίαστη θεσμοποιημένη
πρακτική, η οποία έχει παγιωθεί σε ολόκληρο τον
πολιτικό-κομματικό ιστό της Δύσης. Μετά από χρόνια βγαίνουν στο
φως συνεχώς νέα στοιχεία.
Επί χούντας η ΚΥΠ χρηματοδότησε την προεκλογική εκστρατεία των
Νίξον-Άγκνιου με 549.000 δολάρια διαμέσου ελληνοαμερικανού
επιχειρηματία. Το 1991 το κόμμα των Συντηρητικών έλαβε δωρεά 2
εκατομμυρίων λιρών Αγγλίας από Έλληνα εφοπλιστή. Οι Άγγλοι
Συντηρητικοί ευνοήθηκαν επίσης από επιχειρηματία του
Χονγκ-Κονγκ και τον Τούρκο απατεώνα Αζίλ Ναντίρ. Η ίδια η
Θάτσερ ευχαρίστησε με δημόσια επιστολή της, η οποία
δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Le Monde στις 12 Οκτώβρη 1991,
τονίζοντας πως η αποφασιστική νίκη είναι αποτέλεσμα των ως άνω
επιχορηγήσεων.
Στην προσφιλή;;; μας Γερμανία, η οποία καυχιέται για διαφάνεια,
σκάνδαλα κομματικών επιχορηγήσεων έχουν πολλάκις απασχολήσει τον
Τύπο, ο οποίος έχει αποκαλέσει τους βουλευτές «ληστο-ιππότες
της Δημοκρατίας» και το καθεστώς «γομάρι φορτωμένο με χρυσάφι
για τα κόμματα». Σύμφωνα με τον κύριο Σιμόπουλο «Οι δυνατότητες εισροής πολιτικού χρήματος στα κομματικά θησαυροφυλάκια, προϊόντος δηλαδή διαφθοράς, είναι απέραντες σε περιόδους εξοπλιστικών προγραμμάτων. Εκεί, ο ανταγωνισμός των ξένων εταιρειών, τα αστρονομικά ποσά των αγορών, οι ευχέρειες επιλογής από ανθρώπους της εξουσίας του άλφα ή του βήτα συστήματος, οι παρεμβάσεις ξένων κυβερνήσεων και κυρίως η απουσία κατά βάθος ελέγχου, ανοίγουν τους κρουνούς των υψηλών προμηθειών για να ξεχειλίσουν τα κομματικά χρηματοκιβώτια και όχι μόνο αυτά». Ας θυμηθούμε ως αντιπαραβολή τον Άκη που έκρωζε πως «…δεν θα πληρώσει μόνος του τη νύφη». Τον λαό ωστόσο τον ενδιαφέρει η μονομερής όσο και πολυμερής ευθύνη απασών υπευθύνων.
Ας αποκαθηλώσουμε, και όχι με ύφος υπερβεβαιότητας ημιμαθούς
αλλά ερειδόμενοι στις πηγές, την Κίνηση των 6. Εγχείρημα
σοσιαλιστικής καμπάνιας για την «Ειρήνη». Σύμφωνα με τον κύριο
Στριγά «…Την κίνηση των έξι θα διοργανώσει η κόρη του
Βαρώνου Ρότσιλντ και ερωμένη του Ούλοφ Πάλμε. Οι έξι
σοσιαλιστές θα λάβουν από πέντε εκατομμύρια δολάρια έκαστος
απ’ το Γραφείο Δημόσιου Λογιστικού για τη δημιουργία και
στήριξη του κινήματος. Ο Ρότσιλντ ενδιαφέρεται για την
κανονική ροή των όπλων στο Ισραήλ και την αγορά της
Εκκλησιαστικής περιουσίας στην Ελλάδα. Στις πρεσβείες των ΗΠΑ
και της Σοβιετικής Ένωσης συντελούνται οι πραγματικές αλλαγές».
Τη στιγμή, αν θα ήθελα να προσθέσω, που οι λαοί
κλασαυχενίζονται για την επιρροή τους.
Εν μέσω Σκύλλας και Χάρυβδης να προσπαθούμε να δούμε φως στο
τούνελ. Η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση διαπνέεται από
σύνδρομο ήττας. Συνακόλουθα και κάποιο νομοσχέδιο να έχει
ωφέλιμη ισχύ για το σύνολο του έθνους, η αντιπολίτευση δεν
διάκειται ποτέ ευμενώς προβάλλοντας μνησίκακη αντίδραση και
αδιαλλαξία, επειδή απώλεσε ή δεν είναι στεφανωμένη στον
Παράδεισο. Επί πρωθυπουργίας Παπανδρέου προ-μοιράστηκε και η
τούρτα στο Αιγαίο, ώστε στις ημέρες μας να περάσουν ανώδυνα
τα ληξιπρόθεσμα γραμμάτιά μας στα καρτέλ πετρελαίου. Όσον αφορά
στα εργασιακά, συντονισμένα επιλύθηκε και το θέμα του
συνδικαλισμού. Οι εντεταλμένοι συνδικαλιστές κάθε φορά υπάκουαν
σε επιταγές, οι οποίες επιβάλλονταν απ΄ την συνεργασία του
υπευθύνου στην πρεσβεία των ΗΠΑ και του Εργατικού Ακολούθου
της Σοβιετικής πρεσβείας. Το «διαίρει και βασίλευε» οσμίζονται
σαν κοράκια οι ετεροκίνητοι μεγαλοκόρακες και σπεύδουν αναλόγως,
κι εμείς αιθεροβατούμε πως «ψηφίζουμε»...Η ταφόπλακα…
Εν έτει 1998, 3-6 Μαΐου, συνήλθε η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ με την Τριμερής Επιτροπή, Ιδιωτικός Οργανισμός συνεργασίας ΗΠΑ-ΕΕ-Ιαπωνίας. Στην ατζέντα των ζητημάτων προς τακτοποίηση περιλαμβάνονταν μεταξύ άλλων: Εφαρμογή της Παγκοσμιοποίησης-ανοδική πορεία δολαρίου και πετρελαίου-τελεσίδικος διαμελισμός Βαλκανίων-ανεπίστρεπτος διαμελισμός ρωσικών δημοκρατιών-Επιβολή ελεγκτικών μηχανισμών σε Ευρωπαϊκή Ένωση-Οικονομική ενεργοποίηση Ασίας και Λατινικής Αμερικής προς κάμψη αντιδράσεων-Διασφάλιση πηγών ενέργειας, οι οποίες θα περιέλθουν στους Ισχυρούς του Παγκόσμιου Οικονομικού Συμπλέγματος-Χειραγώγηση λαών δια μέσω ώθησης σε άκρατο καταναλωτισμό-Διακίνηση πληθυσμών και αλλαγή υφισταμένων συνόρων.
Στο τελευταίο ας σταθούμε περισσότερο διότι δεν αφορά μόνο τους ετερόχθονες επήλυδες αλλά και την εσωτερική μετανάστευση, η οποία επιτεύχθη με τη δημιουργία της ανεργίας. Ακόπως τεκμαίρεται πως τα φώτα των αστικών κέντρων φάνταξαν στα μάτια των απλών χωρικών, οι οποίοι προσήλθαν για εξεύρεση εργασίας έχοντας κατά νου ένα καλύτερο μέλλον. Επί πρωθυπουργίας μεταπολιτευτικών Κυβερνήσεων οι επαρχιώτες επιδαψίλευσαν τιμές μέχρι το χώμα στα πολιτικά γραφεία και στις κομματικές οργανώσεις. Οι διορισμοί στο Δημόσιο εκτινάχθηκαν στα ύψη. Είναι οι σημερινοί σκλάβοι που οφείλουν τη ζωούλα τους στο σερβιρισμένο όνειρο κι αρνούνται ν’ αλλάξουν στρατόπεδο, διότι για τον ιδιωτικό τομέα δεν μπορούμε να ομιλούμε εφόσον είναι παντελώς κατεστραμμένος.
Πασχίσαμε οι λαοί να κατακτήσουμε το θεμελιώδες δημοκρατικό βάθρο της αρχής της Πλειοψηφίας. Οι πολλοί αποκρυσταλλώνουν την άποψη-οι λίγοι εναρμονίζονται. Κατά πόσον όμως διασφαλίζεται εν μέσω πλειοψηφικών καθεστώτων και η προσωπική ελευθερία; Κι όταν η γνώμη των πολλών εγκαθιδρύει μία μορφή ανελέητης τυραννίδας, η οποία ευκόλως ποδηγετεί την ανεξαρτησία σκέψεως; Η ιστορική μνήμη μας οδηγεί στο Βενιζέλο, ο οποίος δεν δίστασε να προκαλέσει αγγλογαλλική επέμβαση με αιματηρά αποτελέσματα το 1916, πράξη την οποία επαίνεσε ευθαρσώς σαν «υποχρέωσιν ηθικήν». Εξυφαίνεται ένα εγκόλπιο διαφθοράς, το οποίο τυφλώνει τους οπαδούς, κι εκείνοι πεπεισμένοι για το ορθόν κι ανενδοίαστον της παντοδυναμίας της παρατάξεως, την οποία ακολουθούν, πορώνονται-αξιώνουν τερατώδεις παρανομίες-τις επικαλύπτουν με ψευδεπίγραφες επιφάσεις.
Μιλάμε για την εφαρμογή του θεωρήματος του Black ή αλλιώς
«το θεώρημα του ενδιάμεσου ψηφοφόρου». Σύμφωνα με τον κύριο
Σταύρο Ξιάρχο «…το πρόβλημα της κοινωνικής επιλογής είναι
μονοδιάστατο και οι ταξινομήσεις των εναλλακτικών πολιτικών
προτάσεων, ενός εκάστου των ψηφοφόρων είναι μονοκόρυφες. Το
πρόβλημα της λήψης μιας συλλογικής απόφασης είναι επίσης
μονοδιάστατο, αν, κατά τη διαδικασία της ψηφοφορίας, οι
προτιμήσεις των ψηφοφόρων, έστω για τα διάφορα επίπεδα
δημοσίων δαπανών, μπορούν να διαταχθούν κατά μήκος μίας ευθείας
γραμμής». Ο μονοδιάστατος χαρακτήρας των ταξινομήσεων είναι
πολύ πιθανός, όταν οι εναλλακτικές προτάσεις αναφέρονται σε
διάφορες ποσότητες ενός και μόνο δημόσιου αγαθού ή όταν αφορούν
σε πολιτικά κόμματα, τα οποία καλύπτουν ευρείες ιδεολογικές
παρατάξεις.
Οι Πρόεδρος Τριμερούς Ροκφέλλερ-Εκπρόσωποι Πολυεθνικών εταιρειών
πετρελαίου-Αρχηγοί της CIA, NSA και MI-6-Αρμόδιοι της γερμανικής
BND-Υπόχρεοι της ρωσικής και γαλλικής KGB έχουν από πολύ
καιρό αποφασίσει την αναγωγή των εθνικών ζητημάτων σε πλαίσιο
διεθνούς σφαίρας, ώστε να αναθέτεται η ομαλοποιημένη ρύθμισή
τους από ΝΑΤΟ-ΟΗΕ. Τα Διεθνή Ιδρύματα και Ινστιτούτα, στα οποία
πολλοί γνωστοί-διάσημοι και μη εξαιρετέοι φέρουν τον τίτλο
του Πρέσβη-πρέσβειρα Καλής Θελήσεως, έχουν εξουσιοδοτηθεί για την
διεκπεραίωση χειραγώγησης. Εμπλεκόμενα εμφανίζονται πολλά
Πανεπιστημιακά Ιδρύματα κι ας μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε το
Μεμόριαλ Χόσπιταλ της Νέας Υόρκης, ένα απ’ τα καλύτερα και
μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αμερικής, το 40% των μετοχών του
οποίου ανήκει στη CIA.Οι αγροί του Κεραμέως…
Κι άλλος πύργος στο Λονδίνο έγινε παρανάλωμα του πυρός. Να
ήταν αντίποινα; Να ήταν του ISIS υπενθύμιση; Το σίγουρο
είναι πως στο εν λόγω κτήριο τελούταν το Ραμαζάνι από πένητες
μουσουλμάνους.
Οι Αστυνομικοί θέλησαν να παγιώσουν το συνδικαλισμό τους στα
Εξάρχεια έχοντας στη φαρέτρα τους ως αφετήριον έρμα την
«ελεύθερη διακίνηση ιδεών και αξιών». Εκτός του άτοπου της
επιλογής χώρου, πως θυμάμαι, όταν άλλες μερίδες πολιτών, δες
Συνταξιούχοι-ΑΜΕΑ-Φοιτητές-Εργαζόμενοι-Μαθητές, επιθυμούν να
εκφράσουν ακριβώς τα ίδια ιδανικά, δέχονται ανελέητους
ξυλοδαρμούς με γκλομπ κι επιθέσεις με χημικά; Πως θυμάμαι,
τις καταγγελίες περί βιασμών σε αστυνομικά τμήματα από θύματα
προσαγωγών από στέκια διακίνησης μεταναστών-στέκια εμπορίου
λευκής σαρκός-στέκια διακίνησης ναρκωτικών; Το σίγουρο είναι πως
η μνήμη, παρά την ηλικία της, παραμένει να έχει χαρακτηριστικά
ελέφαντα. Ρομά και μετανάστες αντιπαλεύουν στον βωμό της επιβίωσης αλλά και της υπερτέρησης. Το σίγουρο είναι πως κυκλώματα εκτεταμένης διαφθοράς, υπό την ανοχή των όπλων, λαδώνουν και λίγο το πιάτο των δικηγόρων-Δικαστών, που στέγνωσε κι αυτό απ΄ την κρίση.
Η συμμαχία Ρωσίας-Ιράν-Τουρκίας κρέμεται, λέει, από μία κλωστή! Αν ανατρέξουμε στα προ-ειρημένα, θα διεισδύσουμε στα άδυτα του «Εφιάλτη του Ορνιθοτροφείου». Ο Παγκόσμιος Πλούτος απορρέει απ’ την παραγωγικότητα του ανθρώπου, το 93,5% της οποίας κανοναρχείται από Συγκεκριμένο Οικονομικό Σύμπλεγμα, το οποίο εκχωρεί και σ’ εμάς τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς το 6,5%. Στο Ορνιθοτροφείο ωστόσο βλέπουν όλο και περισσότερο το φως περισσότερες κότες, που σημαίνει πως το καλαμπόκι στην κλίμακα του 6,5% δεν επαρκεί να μας ταΐσει. «Η ποσότητα του καλαμποκιού είναι προκαθορισμένη. Αν εμείς δηλώνουμε τριπλάσιες κότες, αυτό δεν είναι ένα πρόβλημα, που θα πρέπει να αφορά και το καλαμπόκι», όπως αναλύει σε παρομοίωσή του εύστοχα ο κύριος Στριγάς. Είναι το «Άπόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ», σύμφωνα με το Ματθ. 22.21!!! Είναι το «…Τα πάντα στη ζωή συνιστούν επιλογές μας», σύμφωνα με την Επιστήμη της Ψυχολογίας!!! Ίσως να είναι το «Η φαντασία στην εξουσία», σύνθημα του Μαΐου του ’68, μία απ’ τις μεγαλύτερες απεργιακές κινητοποιήσεις στην Ιστορία. Η τραγική αδυναμία των συνδικάτων επαμφοτέριζε μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, για προδοθεί από αμφοτέρους!!!
Οι Κούρδοι κερδίζουν επικίνδυνα έδαφος. Το σίγουρο είναι πως τρέμει ο Ερντογάν τα προ συμφωνηθέντα…
Όπου πονάει κανείς, εκεί φέρνει το χέρι του…
Ξαφνικά μ’ έπιασε πονοκέφαλος βαρύς!
Το Eurogroup να αποτιμήσω;
Για την αξιολόγηση να διαλογιστώ;
Είναι κι αυτή η γραβάτα με τις δελεαστικές φιγούρες της να συνδαυλίζουν την ηδονή, που κανείς δεν μου απάντησε ποιανού είναι:
Του Τσίπρα, Του Καμμένου, Του γιου του Καμμένου ή Του παππού του προπάππου του παππού μου…
logiosermis.net
