Από κάτω μια μικρή φωτογραφία του υποψήφιου.
Βλέπω την εφημερίδα και διερωτώμαι αν υποστηρίζει πραγματικά τον Μακρόν ή θέλει να στρέψει τους αριστερούς ψηφοφόρους στο Εθνικό Μέτωπο ή την αποχή. Γιατί το μόνο που καταφέρνουν οι ιδιοκτήτες της είναι να τους εξαγριώσουν.
Την παραμονή των εκλογών η προεκλογική εκστρατεία απαγορεύεται από τις τηλεοράσεις. Όχι όμως οι ιστορικές ταινίες.
Σάββατο, παραμονή του δεύτερου γύρου το πολύ ποιοτικό κανάλι Arte δείχνει μια πολύ συγκινητική ταινία για τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Αναδεικνύεται όλη η φρίκη της πρώτης μεγάλης ανθρωποσφαγής του Εικοστού Αιώνα, που ήταν βέβαια και ένας γερμανο-γαλλικός πόλεμος. Δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει με το μήνυμα.
Μετά, πάλι ιστορική ταινία. Η άνοδος του Χίτλερ στον μεσοπόλεμο, πως δεν τον πήρανε χαμπάρι, πως διασπασμένοι οι Αριστεροί άργησαν να συγκροτήσουν το Λαϊκό Μέτωπο εναντίον του φασισμού. Δεν μπορεί φυσικά κανείς να προσάψει τίποτα στο κανάλι ή την ταινία, αλλά μοιάζει σαν ο ύμνος της Κομμουνιστικής Διεθνούς που ακούγεται τώρα από την τηλεόραση να παίζεται μάλλον για να στηρίξει την υποψηφιότητα του κ. Μακρόν απέναντι στην Κυρία Λεπέν!
Στο ενδιάμεσο, το Arte αναγγέλλει μια τρίτη ιστορική ταινία για το βράδυ. Όπως εξηγεί το τρέιλερ ο Ναπολέων την πάτησε άσχημα σχεδιάζοντας τη μάχη του Βατερλώ. Περίμενε θρίαμβο, αλλά τελικά κατέληξε στο χάος και τη σφαγή, σε ένα Βατερλώ δηλαδή! Να τι παθαίνουν οι εθνικιστές!
Περιμένω όλος αδημονία το επόμενο ντοκιμαντέρ, ελπίζοντας ενδόμυχα να λύσω τις απορίες μου γύρω από τη θρυλούμενη υποστήριξη της οικογένειας Ρότσιλντ (πρώην εργοδοτών του κ. Μακρόν!) προς τους Βασιλείς της Ευρώπης που νίκησαν τον Ναπολέοντα. Φαίνεται όμως ότι δεν χώραγαν άλλες ιστορικές ταινίες στο πρόγραμμα.
Πλας ντε λα Ρεπουμπλίκ, οι γιγαντοοθόνες των οπαδών του Μακρόν προβάλλουν, μεταξύ άλλων, ντοκιμαντέρ από την περίοδο της ανόδου του Χίτλερ στη Γερμανία. Τα κοιτάνε σιωπηλοί ο περαστικοί, αλλά ελάχιστοι ενθουσιάζονται από την έκκληση της κοπέλας στη σκηνή να ψηφίσουνε Μακρόν.
Όλα αυτά βέβαια έχουν ένα πλεονέκτημα. Θυμίζουν την τραγική ιστορία της Ευρώπης του Εικοστού Αιώνα και είναι κρίσιμης σημασίας η υπενθύμιση αυτή τώρα. Μόνο που κάθε μισή αλήθεια κρύβει ένα ολόκληρο ψέμα.
Είναι αλήθεια ότι ο προσεκτικός αναλυτής μπορεί ίσως να επιβεβαιώσει την ύπαρξη βαθύτερων αναλογιών, παρά τις μεγάλες διαφορές, ανάμεσα στον ιστορικό ρόλο του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού και τον ρόλο που ήρθαν για να παίξουν, τηρουμένων των αναλογιών, ρεύματα όπως αυτό του Τραμπ στην Αμερική και της Λεπέν στη Γαλλία.
Όμως, αν μια τέτοια αναλογία είναι σωστή, τότε αναπόφευκτα κι άλλες έρχονται στο νου. Ο γερμανικός ναζισμός είναι γνήσιο τέκνο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου κι αυτός εξίσου γνήσιο της προηγούμενης περιόδου “ευτυχούς παγκοσμιοποίησης”, του φιλελεύθερου 19ου αιώνα. Όσο για τον Χίτλερ, ήρθε στην εξουσία λόγω της βαθειάς κρίσης της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.
Βάζοντας την Μαρίν Λεπέν στη θέση του Χίτλερ, οι ηγέτες της σημερινής Ευρώπης βάζουν έτσι άθελά τους τον εαυτό τους στη θέση των ηγετών της Βαϊμάρης, που τους σάρωσε τελικά η ιστορία!
Παρίσι – του απεσταλμένου του ΑΠΕ-ΜΠΕ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου. konstantakopoulos.gr
