Οι βασικές αυτές ανάγκες προκαλούν στον άνθρωπο το αίσθημα του φόβου όταν διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να τις καλύψει επαρκώς. Φοβόμαστε ότι δε θα έχουμε τα απαραίτητα για την επιβίωσή μας, ανησυχούμε ότι δε θα μπορούμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα το οποίο διαχρονικά και σε όλες τις ιστορικές περιόδους συναντάται στον άνθρωπο , όταν νοιώθει ότι έρχεται αντιμέτωπος με έναν υπαρκτό ή πλασματικό κίνδυνο.
Στην εποχή μας που χαρακτηρίζεται από έντονη τεχνολογική ανάπτυξη,
βομβαρδιζόμαστε καθημερινά με καινούργια μοντέλα κινητών, υπολογιστών,
με καινούργια είδη τεχνολογίας τα οποία υποτίθεται ότι στοχεύουν στη
βελτίωση των συνθηκών ζωής μας και προάγουν την ευτυχία μας. Αν δει
κάποιος το πόσο εύκολα εξαφανίζεται ένα κινητό και πόσες ουρές σπεύδουν
έξω από ένα μαγαζί για να προμηθευτούν το νέο τεχνολογικό προϊόν ,
διαπιστώνουμε το πόσο έντονα έχει πιστέψει ο κόσμος ότι το συγκεκριμένο
κινητό το έχει ανάγκη στην πραγματικότητα.
Οι ανάγκες του ανθρώπου χωρίζονται στις υπαρκτές (αυτές που είναι απαραίτητες για την επιβίωση ενός οργανισμού) και τις πλασματικές (ο άνθρωπος νομίζει ότι έχει ανάγκη πράγματα τα οποία στην πραγματικότητα δε συντελούν αλλά ούτε και προάγουν την ευτυχία του). Το ερώτημα που τίθεται είναι: ποιος μας ωθεί να πιστεύουμε ότι οι πλασματικές ανάγκες μας είναι αναγκαίες και γιατί;
Αυτοί που δημιουργούν τις πλαστές ανάγκες δεν επιθυμούν να βελτιώσουν στην πραγματικότητα τις ζωές των ανθρώπων, δεν το κάνουν από αληθινό ενδιαφέρον ή αλληλεγγύη. Το κάνουν επειδή γνωρίζουν ότι έτσι ο άνθρωπος θα γίνει άβουλος, θα χάσει την ταυτότητα και το αίσθημα του σκοπού.
Ας αναρωτηθούμε για μία στιγμή: έχουμε στα αλήθεια τόσο μεγάλη ανάγκη το καινούργιο iphone και συνωστιζόμαστε ουρές έξω από τα καταστήματα για να το αποκτήσουμε; Και όμως, υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούσαν να έχουν στερηθεί και τις βασικές τους ανάγκες προκειμένου να το αποκτήσουν. Όχι γιατί αυτό φέρνει την ευτυχία, αλλά γιατί τον έχουν πείσει για το ότι είναι απαραίτητο για τον άνθρωπο. Του έχουν εμφυσήσει μέσα του το φόβο ότι θα είναι δυστυχισμένος αν δεν το αποκτήσει. Γιατί εκείνοι που το πράττουν αυτό , γνωρίζουν ότι όσο περισσότερο φοβάται ένας άνθρωπος , τόσο πιο πολύ σκλαβώνεται και χάνει την κριτική του σκέψη.
Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να διαχωρίσει τις αληθινές από τις πλασματικές ανάγκες;
Η απάντηση είναι μία: μέσω της παιδείας. Την οποία φοβούνται και για αυτό την πολεμούν. Επειδή γνωρίζουν ότι προάγει την ελευθερία και την κρίση στον άνθρωπο και αυτό δεν το επιθυμούν επειδή επιδιώκουν τη χειραγώγηση. Ο άνθρωπος θα ξεπεράσει ένα μεγάλο κομμάτι του φόβου, όταν διαχωρίσει τις αληθινές από τις πλασματικές ανάγκες και δεν αφήνει κανένα να τον δεσμεύει με τις αλυσίδες της χειραγώγησης.
Μαρία Σκαμπαρδώνη logiosermis.net
