"Πολλοὶ
πανταχοῦ οἱ χειμῶνες, ἀσύγκριτα τὰ ναυάγια, ἐν χρῷ μᾶλλον αἱ συμφοραί,
ἐκύκλωσαν ἡμᾶς τὰ κακὰ ὡς αἱ μέλισσαι κηρίον· (...) Ἡ καταδρομὴ τῶν
φορολόγων ἀδυσώπητος, τὸ ὑπήκοον ἐπικαλεῖται τὸν θάνατον μᾶλλον ἢ τὸ
ζῆν. Οἱ δὲ τῆς ἡμετέρας δοκοῦντες εἶναι αὐλῆς χείρονες τῆς
ἀλλοτρίας·(...)"
Και σε... κάπως πιο "ελεύθερη απόδοση" κατανοητή στους πάντες:
Πολλά
από παντού τα δεινά, ασύγκριτες οι καταστροφές, μέχρι το πετσί μας
έφτασαν οι συμφορές, μάς περικύκλωσαν οι δυστυχίες όπως οι μέλισσες το
κερί· (...) Η επιδρομή των φοροεισπρακτόρων αμείλικτη, οι υπήκοοι
επιζητούν περισσότερο να πεθάνουν παρά να ζουν. Εκείνοι δε που νομίζουμε
ότι ανήκουν σε εμάς είναι χειρότεροι των ξένων·(...)
(Από μία παλιά επιστολή του Ευγένιου Γιαννούλη -ιδρυτή του Ελληνομουσείου Αγράφων- Ιούλιος 1677)
