Είναι χρέος μας. Είναι τα παιδιά μας!

του Γιάννη Αθανασιάδη
 Ευθύνη μας είναι να τους πούμε εμπράκτως, πως οι λαοί ευημερούν και σπάνε την σκλαβιά τους, όταν μένουν και δίνουν την μάχη κι όχι όταν ανταλλάσσουν την σκλαβιά τους με μια νέα "καλύτερη" σκλαβιά!
 
"Έρευνα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας έδειξε ότι το 76% των μαθητών θέλει να φύγει στο εξωτερικό, με το 44% εξ αυτών να δηλώνει ισχυρή πρόθεση για μόνιμο εκπατρισμό!!!

Στη μελέτη συμμετείχαν μαθητές ηλικίας 15-18 ετών από τη Θεσσαλονίκη".

Αναρωτιέμαι τι εμπειρία και πληροφόρηση από την ζωή στο εξωτερικό λέτε να έχει η συντριπτική πλειοψηφία από τα 15χρονα και τα 18χρονα της χώρας μας και από που?

Να τολμήσω σας πω εγώ?

Εκτός από τις ταινίες, τα σήριαλ και τα ψωνισμένα σταρλετάκια της τηλεόρασης, από πουθενά αλλού!

Κάποια (ελάχιστα) έχουν την οικονομική στήριξη ή δεσμούς από την οικογένεια και μπορεί να προσαρμοστούν.

Τα περισσότερα θα φύγουν με όνειρα για τον καπιταλιστικό παράδεισο και ένα μεγάλο μέρος από αυτά θα έχει την τύχη των εισαγόμενων από την πρώην ανατολική Ευρώπη τις παλιότερες εποχές.

Καταθλιπτικοί εμιγκρέδες με χιλιάδες μη συμβατές κοινωνικές αγκυλώσεις. Υπηρετικό και κατώτατο προσωπικό καθώς και λουμπεναριά της "εσπερίας". Περιφερόμενοι σκλάβοι, υποχείρια του κεφαλαίου, απεργοσπάστες στις διεκδικήσεις των εργαζόμενων της κάθε χώρας, συμμορίτες που θα σφάζονται για λίγα μάρκα. Αυτό θα είναι το μέλλον για τα δύστυχα αυτά Ελληνόπουλα.

Και μη γυρίσει κανείς να μου πει πως επειδή (συγκυριακά) πρόκοψε αυτός, το ίδιο θα ισχύσει για όλους.Έχω προσωπικές εμπειρίες και μαρτυρίες γι αυτό.

Ποιός είναι όμως ο υπεύθυνος για αυτήν την πλάνη που έχει ενδημήσει στις καρδούλες των νέων μας?

Πρώτα από όλους ΕΓΩ και κάθε εγώ, με το παράδειγμα μου!

Που όλα αυτά τα χρόνια κοιτούσα την δουλειά μου και θεωρούσα ότι είναι αυτονόητη η πρόοδος και η ευημερία, χωρίς την συμμετοχή μου στα κοινά.

Δούλευα για τα φράγκα και δεν έδινα σημασία στην κοινωνική και ηθική παιδεία του παιδιού μου.

Θεωρούσα δεδομένη την πατρίδα μου, οπότε μπορούσα να την βρίζω και να την κατηγορώ. Να φλερτάρω με την αλλοδαπή εκ του ασφαλούς και να την εκθειάζω.

Έβλεπα τους τουρίστες γελαστούς και φιλικούς (πως αλλιώς θα είναι άλλωστε ένας άνθρωπος που κάνει διακοπές στον παράδεισο Ελλάδα), και νόμιζα ότι καλοπερνούν στην χώρα τους και στις δουλειές τους.

Γενικά άφησα να γεμίζει με τηλεοπτική σαβούρα και σκουπίδια το μυαλό του παιδιού μου, που έμμεσα ο ίδιος το "έσπρωξα" να βλέπει, χωρίς να αντιδρώ!

Πρότυπα Τζούλιας, Καλομοίρας, Κωστόπουλου, Μύκονου και πολιτικών νεολαιών σε σκυλάδικα, κλπ, περνούσαν στο ντούκου.

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς αυτή η γενιά έχει κάθε δικαίωμα να μας φτύσει.

Τώρα όμως τι γίνεται?

Μια ύστατη προσπάθεια να διορθώσουμε την πατρίδα μας όπως την καταντήσαμε είναι να δώσουμε πρώτοι εμείς οι παλιότεροι τον αγώνα για ένα νέο ξεκίνημα. Είναι χρέος μας να γκρεμίσουμε ότι παλιό και σάπιο χτίζαμε τόσα χρόνια.

Και μόνο αν είμαστε ειλικρινείς θα γίνει με την βοήθεια των νέων αφού ουσιαστικά είναι δικό τους το μέλλον.

Η κλεψύδρα αδειάζει.