Τον
τελευταίο καιρό η ΕΡΤ παρουσιάζει σειρά ντοκιμαντέρ, σχεδόν κάθε
εβδομάδα τουλάχιστον από ένα, για τις σημερινές μεγάλες «πληγές» της
ανθρωπότητας ανά τον πλανήτη.
Έτσι είδαμε μέχρι στιγμής τι γίνεται με την φαρμακοβιομηχανία, με τη βιομηχανία καλλυντικών, με την αρπαγή της γης, με την παιδική εκμετάλλευση στα κακαόδεντρα και πολλά άλλα.
Τα ντοκιμαντέρ αυτά φέρνουν ανάμεικτα συναισθήματα. Δεν ξέρεις αν πρέπει να χαρείς που επιτέλους βλέπεις κάτι που πραγματικά αξίζει και δεν είναι χαζοσίριαλ ή χιλιοπαιγμένες ταινίες, συζητήσεις με τον παντογνώστη και αλαζόνα Θέμο, τα τρας της Πάνια ή το όπιο του λαού.
Δεν ξέρεις αν πρέπει να λυπηθείς γιατί το γεγονός ότι γνωρίζεις σε κάνει ακόμα πιο οργισμένο για τον τρόπο που μερικές μεγάλες «αξιοσέβαστες» στα χρηματιστήρια εταιρίες εκμεταλλεύονται τις ανισότητες, παρουσιάζοντας μάλιστα ως έργο στην εταιρική κοινωνική τους ευθύνη το γεγονός ότι αρπάζουν τη γη από τον τοπικό πληθυσμό παρέχοντας μια αποζημίωση, που ούτε μακροπρόθεσμα λύνει το πρόβλημα επιβίωσης των ανθρώπων, ούτε η τόσο γιγάντια παραγωγή στην οποία στοχεύουν για να τους βγει η επένδυση βοηθά τελικά το έδαφος να αποδώσει τα αναμενόμενα και έτσι οδεύουμε προς την εδαφική ερήμωση.
Δεν ξέρεις αν, στην τελική, αυτές οι παραγωγές μας κάνουν να νιώθουμε ακόμα πιο μικροί απέναντι στο πώς έχει δομηθεί η κοινωνία μας σήμερα, ακόμα πιο ανήμποροι στην απέλπιδη προσπάθειά μας να αλλάξουμε κάτι.
Η πληροφορία οδηγεί στη γνώση και η γνώση βοηθά στην αύξηση της ευαισθησίας και στην κατανόηση της αλληλεπίδρασης που έχουν με τη ζωή μας τα θέματα που ξεφεύγουν της πόρτας του σπιτιού μας. Σε καμία περίπτωση δεν αρκεί ένα ντοκιμαντέρ για να αλλάξουμε τον κόσμο.
Συνεισφέρει όμως στο χτίσιμο αυτής της παγκόσμιας συνείδησης.
Το κίνημα των διαρροών πληροφορίας και οι πρωταγωνιστές του (Ασάνζ, Στόουντεν, Σβαρτς, κλπ) γνωρίζουν πολύ καλά την αξία της πληροφορίας όταν φτάνει ευρέως στους υπολογιστές μας.
Οι ολοένα αυξανόμενες πρωτοβουλίες σε τοπικό επίπεδο για εναλλακτικές οικονομίες, καλλιέργειες, εμπόριο, νόμισμα, διατροφή και επανάκτηση των κοινών αγαθών δείχνουν ότι η γενική κατεύθυνση είναι προς μια άλλη πρόταση που δεν θα δημιουργηθεί σίγουρα μόνο μέσα στους 4 τοίχους ενός σπιτιού ή στο στενό όριο μιας καλύβας.
Το 1ο think tank νέων έφτασε και η νέα γενιά δείχνει το δρόμο μιλώντας για δράση.
Το κίνημα των 15Μ μας κάλεσε να μαγειρέψουμε μια μη βίαιη επανάσταση.
Ο Gene Sharp παρουσίασε όχι έναν ούτε δύο αλλά εκατόν ενενήντα οχτώ τρόπους ενεργής μη βίαιης δράσης που επηρέασαν ήδη μεγάλα κινήματα αλλαγής, όπως η αραβική άνοιξη, η πορτοκαλί επανάσταση, κα.
Μέσα στην ακατανόητη ανισότητα φαίνεται να ζούμε την αρχή μιας νέας εποχής ανατροπής του σάπιου και επανα-προτεραιοποίησης αξιών και αναγκών σε παγκόσμιο επίπεδο.
Είναι η στιγμή που το σλόγκαν είμαστε το 99% αρχίζει και συνενώνει τα πρώτα του ενεργά κύταρρα προς τη δημιουργία ζωντανού οργανισμού.
Είναι πρακτικά αδύνατον, μεταξύ τόσων πολλών επιλογών δράσης, να μην βρούμε έστω έναν τρόπο να συμμετέχουμε και τελικά να το χαρούμε.
pressenza.com
Έτσι είδαμε μέχρι στιγμής τι γίνεται με την φαρμακοβιομηχανία, με τη βιομηχανία καλλυντικών, με την αρπαγή της γης, με την παιδική εκμετάλλευση στα κακαόδεντρα και πολλά άλλα.
Τα ντοκιμαντέρ αυτά φέρνουν ανάμεικτα συναισθήματα. Δεν ξέρεις αν πρέπει να χαρείς που επιτέλους βλέπεις κάτι που πραγματικά αξίζει και δεν είναι χαζοσίριαλ ή χιλιοπαιγμένες ταινίες, συζητήσεις με τον παντογνώστη και αλαζόνα Θέμο, τα τρας της Πάνια ή το όπιο του λαού.
Δεν ξέρεις αν πρέπει να λυπηθείς γιατί το γεγονός ότι γνωρίζεις σε κάνει ακόμα πιο οργισμένο για τον τρόπο που μερικές μεγάλες «αξιοσέβαστες» στα χρηματιστήρια εταιρίες εκμεταλλεύονται τις ανισότητες, παρουσιάζοντας μάλιστα ως έργο στην εταιρική κοινωνική τους ευθύνη το γεγονός ότι αρπάζουν τη γη από τον τοπικό πληθυσμό παρέχοντας μια αποζημίωση, που ούτε μακροπρόθεσμα λύνει το πρόβλημα επιβίωσης των ανθρώπων, ούτε η τόσο γιγάντια παραγωγή στην οποία στοχεύουν για να τους βγει η επένδυση βοηθά τελικά το έδαφος να αποδώσει τα αναμενόμενα και έτσι οδεύουμε προς την εδαφική ερήμωση.
Δεν ξέρεις αν, στην τελική, αυτές οι παραγωγές μας κάνουν να νιώθουμε ακόμα πιο μικροί απέναντι στο πώς έχει δομηθεί η κοινωνία μας σήμερα, ακόμα πιο ανήμποροι στην απέλπιδη προσπάθειά μας να αλλάξουμε κάτι.
Η πληροφορία οδηγεί στη γνώση και η γνώση βοηθά στην αύξηση της ευαισθησίας και στην κατανόηση της αλληλεπίδρασης που έχουν με τη ζωή μας τα θέματα που ξεφεύγουν της πόρτας του σπιτιού μας. Σε καμία περίπτωση δεν αρκεί ένα ντοκιμαντέρ για να αλλάξουμε τον κόσμο.
Συνεισφέρει όμως στο χτίσιμο αυτής της παγκόσμιας συνείδησης.
Το κίνημα των διαρροών πληροφορίας και οι πρωταγωνιστές του (Ασάνζ, Στόουντεν, Σβαρτς, κλπ) γνωρίζουν πολύ καλά την αξία της πληροφορίας όταν φτάνει ευρέως στους υπολογιστές μας.
Οι ολοένα αυξανόμενες πρωτοβουλίες σε τοπικό επίπεδο για εναλλακτικές οικονομίες, καλλιέργειες, εμπόριο, νόμισμα, διατροφή και επανάκτηση των κοινών αγαθών δείχνουν ότι η γενική κατεύθυνση είναι προς μια άλλη πρόταση που δεν θα δημιουργηθεί σίγουρα μόνο μέσα στους 4 τοίχους ενός σπιτιού ή στο στενό όριο μιας καλύβας.
Το 1ο think tank νέων έφτασε και η νέα γενιά δείχνει το δρόμο μιλώντας για δράση.
Το κίνημα των 15Μ μας κάλεσε να μαγειρέψουμε μια μη βίαιη επανάσταση.
Ο Gene Sharp παρουσίασε όχι έναν ούτε δύο αλλά εκατόν ενενήντα οχτώ τρόπους ενεργής μη βίαιης δράσης που επηρέασαν ήδη μεγάλα κινήματα αλλαγής, όπως η αραβική άνοιξη, η πορτοκαλί επανάσταση, κα.
Μέσα στην ακατανόητη ανισότητα φαίνεται να ζούμε την αρχή μιας νέας εποχής ανατροπής του σάπιου και επανα-προτεραιοποίησης αξιών και αναγκών σε παγκόσμιο επίπεδο.
Είναι η στιγμή που το σλόγκαν είμαστε το 99% αρχίζει και συνενώνει τα πρώτα του ενεργά κύταρρα προς τη δημιουργία ζωντανού οργανισμού.
Είναι πρακτικά αδύνατον, μεταξύ τόσων πολλών επιλογών δράσης, να μην βρούμε έστω έναν τρόπο να συμμετέχουμε και τελικά να το χαρούμε.
pressenza.com
Βοηθήστε την "Ιδεοπηγή", γράψτε ένα σχόλιο, διαδώστε τις αναρτήσεις...
