Η διαφορετικότητα είναι που μας προβληματίζει, γιατί πως θα την εντάξουμε στην συνηθισμένη 'κανονική' ζωή μας.
Δυσχέρεια στην ανάγνωση, στην ορθογραφία, στη γραφή, στον προφορικό λόγο και μερικές φορές στην ακουστική ικανότητα από την μία και δημιουργικότητα, ευρηματικότητα, χάρισμα, παθολογία της ανωτερότητας από την άλλη.
Γιατί δεν είναι λίγοι οι διάσημοι με δυσλεξία: Άλμπερτ Άινσταϊν, Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Τόμας Έντισον, Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, Γουίνστον Τσόρτσιλ, Τζον Λένον, Πάμπλο Πικάσο, Άγκαθα Κρίστι, Γουόλτ Ντίσνεϋ, Στίβεν Σπίλμπεργκ κ.ά.
• Ο Τόμας Έντισον θεωρείται ο πιο παραγωγικός εφευρέτης της σύγχρονης εποχής. Δυσλεκτικός. Όταν ήταν έξι χρονών, ο δάσκαλός του έστειλε το ακόλουθο σημείωμα στο σπίτι του:
« Είναι πάρα πολύ ηλίθιος για να μάθει ». Αυτό το παιδί ήταν ο Thomas A. Edison. O ηλίθιος που κατασκεύασε το μικρόφωνο, τον φωνογράφο και τον ηλεκτρικό λαμπτήρα. Δημιούργησε το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που τροφοδότησε με ηλεκτρισμό τη Νέα Υόρκη και εξελίχθηκε στη γνωστή γιγαντιαία εταιρία General Electric.
Ο ίδιος ο Τόμας Έντισον αναφέρει: οι δάσκαλοι μου με θεωρούσαν ηλίθιο, ο πατέρας μου βλάκα, οπότε και εγώ αποφάσισα ότι πρέπει να είμαι χαζός..............Ευτυχώς, η μητέρα μου, αντίθετα ήταν τόσο αληθινή, τόσο σίγουρη για μένα, οπότε ένιωθα ότι είχα λόγο να ζήσω για κάποιον και λόγο να μην απογοητεύσω.
Επιπλέον θεωρούσε ότι η ιδιοφυία είναι ένα τοις εκατό έμπνευση και ενενήντα εννέα τοις εκατό ιδρώτας."
• Ο πιο σπουδαίος Βρετανός όλων των εποχών, ο Τσόρτσιλ, στρατιωτικός, πολιτικός και τελικά πρωθυπουργός, τιμώμενος με Νόμπελ το 1953, δυσλεκτικός.
«Οι σχολικές ημέρες μου ήταν αποθαρρυντικές. Δεν ήταν καθόλου ευχάριστο ένα παιδί να αισθάνεται τον εαυτό του εντελώς ξεπερασμένο και πάντα πίσω στην αρχή κάθε αγώνα. "
• Η Αγκάθα Κρίστι, η Αγγλίδα συγγραφέας των αστυνομικών μυθιστορημάτων, η Βασίλισσα του Εγκλήματος, δυσλεκτική. Η ίδια αναφέρει: Πάντα ήμουν η αργή στην οικογένεια. Ήταν σε κάποιο βαθμό αλήθεια, το ήξερα και το είχα αποδεχτεί. Το γράψιμο και το διάβασμα ήταν πάντα δύσκολα για μένα. Ήμουν τρομερά κακή στο συλλαβισμό και παραμένω ακόμη και τώρα.
• Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, δυσλεκτικός. Ο πατέρας του αναφέρει ότι ο δάσκαλος του γιου του, του είχε πει ότι ο μικρός Αϊνστάιν ήταν διανοητικά αργός, ακοινώνητος, και παράπαιε πάντα σε ανόητα όνειρά. Ο δημιουργός της θεωρίας της σχετικότητας θεωρούσε ότι η λογική μας πηγαίνει από το Α στο Β αντίθετα η φαντασία παντού.
•Ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες κλασικής μουσικής, μια μουσική ιδιοφυία, δυσλεκτικός. Οι περισσότεροι δάσκαλοι του τον θεωρούσαν χαζό, ο ίδιος δεν έδινε καμία σημασία στις επαινέσεις ούτε και στις κατηγόριες κανενός, απλά ακολουθούσε τα συναισθήματα του.
•Ο Πάμπλο Πικάσο, ο ζωγράφος της Γκουέρνικα,ο συνιδρυτής του κυβισμού, ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της τέχνης του 20ου αιώνα, δυσλεκτικός. Δυσκολευόταν να διαβάσει, το σχολείο ήταν πολύ δύσκολο για εκείνον, του έλειπε η πειθαρχία. Ανακάλυψε όμως έναν τρόπο μέσα από την τέχνη για να ξεπεράσει τις μαθησιακές δυσκολίες του, ευτυχώς για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
•Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Ιταλός αρχιτέκτονας, ζωγράφος, γλύπτης, μουσικός, εφευρέτης, μηχανικός, ανατόμος, γεωμέτρης και επιστήμονας που έζησε την περίοδο της Αναγέννησης. Ο δημιουργός της Μόνα Λίζα και του Μυστικού Δείπνου, δυσλεκτικός. Μπορεί να έγραφε τις σημειώσεις του ανάποδα, από τα δεξιά προς τα αριστερά, ήταν όμως κάτι περισσότερο από ένα προικισμένο παιδί. Μια μεγαλοφυΐα.
•Ο Στήβεν Τζομπς, ένας εκ των δύο συνιδρυτών, πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλός της Apple και πρώην πρόεδρος της Pixar , δυσλεκτικός.
Ο Ρόμπερτ Μπέντον, ο βραβευμένος σκηνοθέτης με Όσκαρ για την ταινία 'Κράμερ εναντίον Κράμερ, δυσλεκτικός. "Ήμουν δυσλεκτικός , χωρίς εκείνη την εποχή κανένας να γνωρίζει τι είναι η δυσλεξία. Με αποκαλούσανε «αργό». Είναι φοβερό συναίσθημα να θεωρείς τον εαυτό σου «αργό» - είναι φρικτό ».
Η λίστα είναι ατελείωτη από χαρισματικά παιδιά, ιδιοφυίες ενήλικες με δυσλεξία.
Ναι, αλλά το δικό μας το παιδί που βρίσκεται ?
Το ζήτημα επομένως δεν είναι η δυσκολία, αλλά η αξιοποίηση της διαφορετικότητας. Μια διαφορετικότητα, η οποία αν αξιοποιηθεί, ξεπερνάει όχι μόνο τη δυσκολία, αλλά είναι δυνατόν να οδηγήσει και σε άλλους δρόμους, δημιουργικούς, ευφάνταστους, ευρηματικούς και πάνω από όλα ευτυχισμένους, και ποιος ξέρει? Μπορεί το δικός μας το παιδί να βρεθεί τελικά κάπου εκεί ανάμεσα...
Γράφτηκε από την Αικατερίνη Σταμνά
Βοηθήστε την "Ιδεοπηγή", γράψτε ένα σχόλιο, διαδώστε τις αναρτήσεις...
