Τις τελευταίες δεκαετίες κινούμαστε στην εξωτερική πολιτική
υπακούοντας τυφλά σε δύο δόγματα.
Το πρώτο του Κωνσταντίνου Καραμανλή "ανήκομεν εις την δύσιν" και το δεύτερο και χειρότερο το "δεν παραχωρούμε τίποτε, δεν διεκδικούμε τίποτε".
Όσον αφορά το πρώτο. Τι σημαίνει "ανήκομεν εις την δύσιν";
Ο θεωρητικός του νεοοθωμανισμού δρ Αχμέτ Νταβούτογλου, έχει προσδιορίσει την Τουρκική εξ. πολιτική με το σκεπτικό "ανήκουμε σε διεθνείς συμμαχίες και ενώσεις, προτάσσοντας το Τουρκικό εθνικό συμφέρον έναντι των συμφερόντων των συμμαχιών και ενώσεων".
Είναι "βλάκας" λοιπόν ο δρ Νταβούτογλου; Είμαστε "έξυπνοι" εμείς με το "ανήκομεν εις την δύσιν";
Ας το ξανασκεφτούμε.
Όσον αφορά το δεύτερο δόγμα.
Τι σημαίνει δεν διεκδικούμε τίποτε;
Η Τουρκία των συνεχών διεκδικήσεων πάντα βγαίνει κερδισμένη. Είναι λοιπόν "ηλίθιοι" οι Τούρκοι κι εμείς είμαστε "φωστήρες";
Δυστυχώς, με την ανοχή και κάλυψη των δυτικών, όλοι σχεδόν οι γείτονές μας κάτι διεκδικούν απ' τον Ελλαδικό χώρο.
Εμείς παραιτηθήκαμε απ' την διεκδίκηση των εθνικών δικαίων;
Ας το ξανασκεφτούμε.
Φυσικά το κείμενο δεν είναι προτροπή για εθνικιστικές εξάρσεις και φιλοπόλεμες κινήσεις. Στην εξωτερική πολιτική δεν αποφέρουν πάντα θετικά οφέλη ο υπερεθνικισμός και οι πόλεμοι. Πολλές φορές μάλιστα έχουν καταστροφικά αποτελέσματα.
Η Τουρκία απειλεί κοντά συχνά με πόλεμο. Είδε κανείς καμιά πολεμική επιχείρηση εναντίον μας; Ούτε πρόκειται να δει.
Προσωπικά πιστεύω ότι η πολεμική εμπλοκή της στο χάος που ονομάζεται Συρία και όχι μόνο, θα της προξενήσει μεγάλη ζημιά. Αυτό θα γίνει γιατί ξέφυγε απ' την λογική του απειλώ αλλά δεν πράττω και ενεπλάκη στον πόλεμο. Ίσως γιαυτό ο δρ Νταβούτογλου έχει περιθωριοποιηθεί.
Οι Τούρκοι όποτε "έπαιξαν" έξυπνα στην εξωτερική τους πολιτική το "χαρτί" των απειλών, βγήκαν σχεδόν πάντα κερδισμένοι. Εμείς;
Επειδή, συμπερασματικά, δόγματα έχουν μόνο οι θρησκείες, πιστεύω ότι πρέπει να απαλλαγούμε απ' αυτά στην εξωτερική μας πολιτική.
Ας το ξανασκεφτούμε.
Ίδωμεν.
