Περί αξιολόγησης.




Η ιστοριούλα είναι αληθινή.
Τα παιδιά μου, σημειωτέο είναι δίδυμα αγόρια, είχαν έφεση, μπορείς να το πεις και ταλέντο, στην ζωγραφική.
Επισκέφτηκαν, σε σχολική εκδρομή, ένα σπήλαιο. Όταν επέστρεψαν στο σπίτι, άρχισαν να ζωγραφίζουν. Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία γιατί ήταν κάτι που έκαναν συχνά.
Όταν τελείωσαν τις ζωγραφιές, τα πήραμε με την συμβία και επισκεφτήκαμε την γιαγιά τους, την οποία σημειωτέο υπεραγαπούσαν.
Όταν φτάσαμε στο σπίτι της γιαγιάς έτρεξαν και οι δύο στην αγκαλιά της και θέλησαν να της δείξουν τις ζωγραφιές.
Ο πρώτος, περισσότερο θετικιστής, είχε κάνει όντως μια υπέροχη ζωγραφιά του σπηλαίου, την είχε χρωματίσει κατάλληλα και το σχέδιό του ήταν περίφημο.
Ο δεύτερος, περισσότερο υπερβατικός, είχε ζωγραφίσει σε πολύ σκούρο φόντο, με αδρές και οξείες γραμμές το σπήλαιο και το είχε χρωματίσει με βαριά και σκοτεινά χρώματα.
Η γιαγιά τους, μια υπέροχη και άγια γυναίκα, όταν είδε την ζωγραφιά του πρώτου είπε, μπράβο, πολύ όμορφη ζωγραφιά, σαν αληθινή. Ο πρώτος μικρός ζωγράφος καμάρωνε.
Όταν η γιαγιά είδε την δεύτερη ζωγραφιά, αυθόρμητα είπε, “τι είναι αυτό παιδάκι μου, ανατρίχιασα, αυτό είναι κατάμαυρο, φοβιστικό”. Ο δεύτερος μικρός ζωγράφος στενοχωρημένος θέλησε να σκίσει το “έργο” του. Μόλις που τον πρόλαβα.
Επειδή ήξερα τους χαρακτήρες των παιδιών μου, άφησα να περάσουν λίγες μέρες και ζήτησα απ' τους μικρούς ζωγράφους να μου μιλήσουν για την ζωγραφιά τους.
Μετά από επίμονες προσπάθειες δέχτηκαν.
Ο πρώτος μου εξήγησε τι θέλησε να περιγράψει απ' τις εντυπώσεις που του είχε προξενήσει η επίσκεψή του στο σπήλαιο. Μου ανέφερε ότι ήταν πολύ όμορφα, είχε περίεργα αλλά όμορφα σχήματα βράχων που ο φωτισμός του χώρου τα έκανε να φαίνονται στα μάτια του μαγικά.
Παρατηρώντας την ζωγραφιά του όντως διαπίστωσα ότι είχε τονίσει την ομορφιά του σπηλαίου και με ζεστά χρώματα είχε φωτίσει την κάθε γωνιά.
Ο δεύτερος μου είπε ότι όταν βρέθηκε μέσα στο σπήλαιο, λόγω του χαμηλού φωτισμού και του κρύου αισθάνθηκε φόβο, αυτό θέλησε να το αποτυπώσει στην ζωγραφιά του χρωματίζοντάς την με σκούρα χρώματα και σχεδιάζοντάς την με “σκληρές” γραμμές.
Παρατηρώντας την ζωγραφιά του όντως δέχτηκα το συναίσθημα του φόβου και του κρύου. Η ζωγραφιά δεν είχε κανένα είδος ρεαλιστικής απεικόνισης, πράγμα δύσκολο για παιδί της ηλικίας του. Εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ που για λίγο έμεινα άφωνος.
Παρόλες τις εκκλήσεις τους να κρίνω ποια ζωγραφιά ήταν καλύτερη, το απέφυγα. Είπα ότι και οι δύο ήταν πολύ καλές και δεν μπορούσα να ξεχωρίσω κάποια σαν καλύτερη. Όμως η αλήθεια ήταν ότι η δεύτερη ζωγραφιά με εντυπωσίασε περισσότερο.
Στη συνέχεια οι δύο μικροί ζωγράφοι συνέχισαν να ζωγραφίζουν μέχρι που ενηλικιώθηκαν χωρίς φυσικά να γίνουν ζωγράφοι με την έννοια που δίνουμε στον όρο.
Ανέκαθεν ήμουν κατά της αξιολόγησης και της βαθμολόγησης των εργασιών. Όταν κάποιος προσπαθεί και παρουσιάζει μία εργασία, αποτέλεσμα του κόπου του, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αξιολογήσει ή να βαθμολογήσει την εργασία, το μόνο που οφείλει να κάνει, είναι να επαινέσει και να παροτρύνει για καινούριες εργασίες.
Ο τελικός κριτής είναι η κοινωνία που θα αποδεχτεί ή θα αδιαφορήσει για τις εργασίες όλων μας.