Δυστυχώς η Ελλάδα “πάτωσε” σε αγοραστική δύναμη σε
ολόκληρη πλέον την Ευρώπη! Γιατί μέχρι πρότινος είμαστε τελευταίοι σε
αγοραστική δύναμη στην Ευρωζώνη και προτελευταίοι σε αγοραστική δύναμη
σε ολόκληρη την
Σύμφωνα όμως με τα νεότερα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας έχουμε πέσει πλέον και κάτω από τη Βουλγαρία , δηλαδή φτάσαμε στον πάτο του βαρελιού!
Κατόπιν όλων αυτών , πρέπει δικαίως να αντιλαμβανόμαστε ως μεγάλη κοροϊδία εκ μέρους της Κυβέρνησης την ρητορική των Υπουργών της , που διαφημίζουν τις ονομαστικές αυξήσεις μισθών που έχει δώσει ο Μητσοτάκης. Όταν την ίδια στιγμή η εκτίναξη της ακρίβειας έχει δεκαπλασιάσει τις τιμές όλων των βασικών ειδών διατροφής και πρώτης ανάγκης που χρειάζεται η Ελληνική οικογένεια για να επιβιώσει.
Πιο αναλυτικά τώρα τα νεότερα στοιχεία έχουν ως εξής: Κάποτε, για να παρηγορηθούμε, στρέφαμε το βλέμμα στη Βουλγαρία λέγοντας με σαρκασμό «Υπάρχουν και χειρότερα». Όχι πια. Οι γείτονες μας έχουν αφήσει πίσω, και η Ελλάδα, με αγοραστική δύναμη στο 70% του ευρωπαϊκού μέσου όρου, κρατά πλέον τα «σκήπτρα» της φτώχειας στην ΕΕ. Πριν από την οικονομική κρίση, βρισκόμασταν στο 80-85% — σήμερα, κοιτάμε το 2010 με νοσταλγία, σαν να ήταν εποχή ευημερίας. Για να φτάσουμε ξανά τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, θα χρειαστούν πολλά χρόνια ουσιαστικής ανάπτυξης. Και αυτό φαντάζει σχεδόν ουτοπικό, όταν η καθημερινότητα θυμίζει αγώνα επιβίωσης.
Η «αγοραστική δύναμη» πλέον ηχεί σαν ειρωνεία. Δεν έχει σημασία μόνο το εισόδημα, αλλά τι μπορείς να αγοράσεις με αυτό. Με τις τιμές να ανεβαίνουν διαρκώς, οι μισθοί εξανεμίζονται και ο μέσος πολίτης μετρά το κάθε ευρώ για να φτάσει στο τέλος του μήνα. Το κόστος ζωής ξεπερνά κάθε όριο, τα νοικοκυριά στενάζουν και η ζωή μετατρέπεται σε καθημερινό μαραθώνιο.
Ενώ η κυβέρνηση επιμένει ότι «όλα βαίνουν καλώς», οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια άλλη πραγματικότητα: οι πολίτες πιέζονται οικονομικά, αλλά πολιτικά δεν υπάρχει αντίβαρο. Τα στοιχεία της Eurostat είναι αμείλικτα — η Ελλάδα παραμένει ο «φτωχός συγγενής» της Ευρώπης, με την αγοραστική δύναμη να βυθίζεται και την κοινωνία να βράζει σιωπηλά.
Η κρίση μάς γύρισε δεκαετίες πίσω και η ανάκαμψη παραμένει μακρινός στόχος. Καθώς άλλες χώρες προχωρούν μπροστά, η Ελλάδα συνεχίζει να χάνει έδαφος, εγκλωβισμένη σε στασιμότητα και αδράνεια. Κι όταν ο πάτος έχει γίνει μόνιμη κατοικία, η έξοδος φαντάζει πιο δύσκολη από ποτέ.
