Στο “Unherd”, η γνωστή δημοσιογράφος Mary Harrington έγραψε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Αντιγράφω ένα απόσπασμα :
«Εδώ και πολύ καιρό, αποτελεί πάγια οικονομική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών να διαφυλάσσουν το καθεστώς του δολαρίου
ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος — μια αξία που, μετά την εγκατάλειψη του κανόνα του χρυσού, δεν συνδέεται με τίποτα υλικό. Αυτό το δολάριο με την κυμαινόμενη συναλλαγματική ισοτιμία και η εξουσία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας (Federal Reserve) να τυπώνει χρήμα κατά βούληση, έχουν επιτρέψει στη Χώρα της Ελευθερίας να διατηρεί διογκούμενα εμπορικά ελλείμματα επί δεκαετίες, προς τεράστιο όφελος της Wall Street.Παράλληλα, υπάρχει μια μακρά παράδοση αντίστασης σε αυτό το καθεστώς από την αμερικάνικη Δεξιά. Από τότε που ο Ρούζβελτ εγκατέλειψε τον κανόνα του χρυσού το 1933, οι συντηρητικοί ζητούν την επαναφορά του — από τον Μάρεϊ Ρόθμπαρντ και τον Άλαν Γκρίνσπαν τη δεκαετία του ’60, μέχρι τον Στιβ Μπάνον σήμερα. Στο πλαίσιο αυτής της σύγχρονης Νέας Δεξιάς, αναπτύσσεται εδώ και καιρό μια συναίνεση που υποστηρίζει ότι η Αμερική του “κυμαινόμενου” νομίσματος έχει δομικά αντικρουόμενα συμφέροντα με την Αμερική ως τόπο και ως πολιτεία. Σύμφωνα με αυτό το επιχείρημα, ο ξεχωριστός ρόλος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας στην παγκόσμια οικονομία έχει επιτρέψει στην Αμερική να διατηρεί τεχνητά υψηλή την αξία του δολαρίου — κάτι που ωφελεί τον χρηματοπιστωτικό τομέα αλλά βλάπτει όσους παράγουν υλικά αγαθά και πληρώνουν μισθούς σε δολάρια. Το αποτέλεσμα αυτού, στη διάρκεια των δεκαετιών κυριαρχίας του δολαρίου, ήταν η αργή αποψίλωση της Main Street προς όφελος της Wall Street.
Στην εκδοχή της Νέας Δεξιάς για τη σύγχρονη ιστορία, αυτή η απόλυτη χρηματοοικονομική επικράτηση έχει στηριχτεί από μια “διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες”, της οποίας η τελική εγγύηση είναι η αμερικανική στρατιωτική ισχύς. Αυτή η τάξη θεωρείται παρασιτική ως προς την αμερικανική ευημερία και τη θυσία των Αμερικανών στρατιωτών, ενώ οι ευεργετούμενοι από αυτήν προέρχονται όλο και περισσότερο από μια αποκομμένη, διεθνοποιημένη ελίτ που δείχνει ολοένα μικρότερο ενδιαφέρον, έως και περιφρόνηση, για τον μέσο Αμερικανό πολίτη. Αυτό είναι, εν συντομία, το αγανακτισμένο αφήγημα του κινήματος MAGA. Ένα βασικό κομμάτι της εκλογικής βάσης του Τραμπ αποτελείται από όσους εκτοπίστηκαν από αυτή την αποψίλωση της αμερικανικής μεταποίησης και της ευημερίας των μικρών πόλεων και είδαν τις περιοχές τους να βυθίζονται στην εξάρτηση από τα οπιοειδή και την απελπισία, την ώρα που οι παράκτιες ελίτ ευημερούσαν και τους χλεύαζαν». ( unherd.com/…/04/trump-w… )
Σχόλιο : αν αυτό το αφήγημα της Νέας Δεξιάς είναι σωστό (και πιστεύω ότι είναι), τότε τα εμπορικά ελλείμματα και η αποβιομηχάνιση των ΗΠΑ δεν οφείλονται στο ελεύθερο εμπόριο αλλά στην κρατική παρέμβαση στο νομισματικό σύστημα μέσω του fiat money και του τυπώματος χρήματος από την FED. Και, τελικά, η ουσιαστική και πραγματικά ριζική λύση στο πρόβλημα δεν θα έρθει με τους δασμούς αλλά με μια επιστροφή στον Κανόνα του Χρυσού. TX
Στο "Unherd", η γνωστή δημοσιογράφος Mary Harrington έγραψε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Αντιγράφω ένα απόσπασμα :
«Εδώ και πολύ καιρό, αποτελεί πάγια οικονομική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών να διαφυλάσσουν το καθεστώς του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος — μια… pic.twitter.com/1gXPhnEX2o
— ΜπλεΜήλο (@blemilo) April 9, 2025
