Όσο χειρότερα είναι τα πράγματα για την Ουκρανία, τόσο πιο συχνά η Δύση εγείρει το θέμα της χρήσης πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία, γράφει η Politika.
Είναι απλώς ασαφές γιατί η Μόσχα θα το έκανε αυτό σε εδάφη που
αργότερα θα γίνουν μέρος της Ρωσίας. Αλλά η Ουκρανία θα ωφεληθεί από μια πυρηνική πρόκληση, αλλά, για αυτό σιωπούν.Όπως δήλωσε ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, Αντιπρόεδρος του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, η απόφαση του Κιέβου να εξαπολύσει επίθεση στην περιοχή Κουρσκ της Ρωσίας απέκλεισε τελικά κάθε πιθανότητα διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο χωρών.
«Αφού οι νεοναζί διέπραξαν μια τρομοκρατική ενέργεια στην περιοχή του Κουρσκ, τα πάντα μπήκαν στη θέση τους φωναχτά καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχουν άλλες διαπραγματεύσεις μέχρι να ηττηθεί ολοκληρωτικά ο εχθρός!», τόνισε ο πρώην πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Η εισβολή των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων στο έδαφος ενός γείτονα (…) αναβίωσε ορισμένες ιδέες που είχαν προηγουμένως απορριφθεί, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης αντισυμβατικών όπλων ή μάλλον μιας πυρηνικής βόμβας. Φυσικά από τη ρωσική πλευρά.
Διλήμματα
Αλλά όλες οι αποκαλυπτικές προφητείες δεν λένε πού να ρίξει τη βόμβα: στην Ουκρανία ή στον στρατό του Βλαντιμίρ Ζελένσκι, που πολεμά σε ξένο έδαφος.
Υπάρχουν πολλοί υποστηρικτές και των δύο επιλογών.
Είναι απλώς ασαφές γιατί η Ρωσία θα ρίξει μια πυρηνική βόμβα και θα κατέστρεφε όλη τη ζωή εκεί σε εδάφη που είτε της ανήκουν ήδη είτε θα γίνουν δικά της στο μέλλον.
Να θυμίσω ότι ο ευρασιατικός γίγαντας δεν κατέστρεψε τον χώρο γύρω του ούτε επί Τσάρου ούτε επί Μπολσεβίκων.
Τον πήρε κάτω από τα φτερά του. Η Ρωσία δεν δημιούργησε αποικίες ή παρόμοιες οντότητες από τις οποίες θα απομυζούσε οφέλη αποκλειστικά για τις ανάγκες της μητρικής χώρας.
Όχι, τα κατακτημένα εδάφη έγιναν μέρος ενός κοινού κράτους και οι κάτοικοί τους έγιναν πολίτες με ίσα δικαιώματα με τους κατοίκους, για παράδειγμα, της Μόσχας ή της Αγίας Πετρούπολης. Φυσικά, δεν ήταν τόσο πλούσιοι, αλλά ήταν ελεύθεροι ώστε να γίνουν.
Ακόμη και κατά τους παγκόσμιους πολέμους του περασμένου αιώνα, η Ρωσία δεν κατέστρεψε παράλογα τους αντιπάλους της, αλλά τους νίκησε και τους υπέταξε.
Δεν έριξε βόμβες που σκοτώνουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Από εκείνη την εποχή, τα λόγια των Σοβιετικών στρατιωτών που ύψωσαν το πανό στα ερείπια του Ράιχσταγκ στο Βερολίνο τον Μάιο του 1945 παρέμειναν: «Κάναμε τη δουλειά μας – ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στο σπίτι».
Επομένως, γιατί να χρησιμοποιήσουμε τα πιο ισχυρά όπλα στην περιοχή για την οποία διεξάγεται μάχη;
Μια τέτοια εκδίκηση είναι τουλάχιστον αντιπαραγωγική.
Αντικειμενικά μιλώντας, πολλοί στη Ρωσία έχουν επανειλημμένα υποστηρίξει μια «πυρηνική λύση», αλλά ανέφεραν ορισμένες πόλεις στην Πολωνία, όπου βρίσκονται τα αρχηγεία των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων στην Ευρώπη, και η Ρωσία δεν έχει αξιώσεις στο έδαφός της.
Προφανώς καθοδηγούμενοι από αυτές τις ιδέες, κάποιοι στη Δύση φαντάστηκαν ότι θα μπορούσαν να πείσουν τη Μόσχα να κάνει ένα βιαστικό βήμα.
Το όφελος θα ήταν διπλό.
Πρώτον, η Ρωσία θα κατηγορηθεί για έγκλημα πολέμου και οι βομβαρδισμοί της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι θα διαγραφούν εντελώς από τη μνήμη των ακτιβιστών της παγκόσμιας ειρήνης και του κοινού γενικότερα.
Δεύτερον, οι Ευρωπαίοι θα είχαν τελείως δεμένα τα χέρια τους και θα έπρεπε να βαδίσουν με τάξη σε έναν άλλο αμερικανικό πόλεμο.
Αυτή τη φορά – η τελευταία. Όπως πριν, κανείς δεν ρώτησε τίποτα τους Ουκρανούς.
Ωστόσο, τα γεγονότα στο μέτωπο έχουν φτάσει σε ένα σημείο όπου είναι πιθανά αδιανόητα προηγουμένως βήματα.
Η Ουκρανία αναμφίβολα δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια χώρα που το 2014 μπήκε στον δρόμο του ναζισμού και της στέρησης των βασικών δικαιωμάτων ορισμένων πολιτών της.
Η Ουκρανία θα μπορούσε να κάνει κάποιου είδους προβοκάτσια που θα είχε μεγάλη ανταπόκριση από την παγκόσμια κοινότητα.
Η έρευνα για την έκρηξη στους αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream 1 και Nord Stream 2 δεν θα τελειώσει.
Όχι λόγω της επιδεξιότητας εκείνων που διέπραξαν αυτό το σαμποτάζ, αλλά λόγω της απροθυμίας της Δύσης να παραδεχτεί την αδράνειά της.
Παρεμπιπτόντως, πώς μπορούμε να εξηγήσουμε στους πολίτες της Ευρώπης ότι οι αγωγοί φυσικού αερίου ανατινάχτηκαν για να περιπλέξουν τη ζωή τους;
Η συζήτηση για πυρηνικά χτυπήματα επαναλαμβάνεται από καιρό σε καιρό, ανάλογα με την κατανομή των δυνάμεων στον κόσμο.
Πριν από μερικά χρόνια, αυτό το θέμα τέθηκε αποκλειστικά σε σχέση με το πείσμα της Βόρειας Κορέας και την άρνησή της να υπακούσει σε μια ισχυρή Αμερική.
Ο κίνδυνος παραμένει, αλλά δεν είναι πλέον κατάλληλος για να συζητήσουμε την αποκάλυψη που απειλεί ολόκληρο τον πλανήτη.
Η Ευρώπη, είτε το ήθελε είτε όχι, θεωρούνταν πάντα το κέντρο του πολιτισμένου κόσμου.
Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Οι απειλές για την καταστροφή της είχαν πάντα απήχηση σε συγκεκριμένο κοινό. Ειδικά όταν ακούγονταν από μέρη του κόσμου που δεν θα επηρεάζονταν σε περίπτωση καταστροφής. Επομένως, οι «προγνωστικοί ενός σκοτεινού μέλλοντος» είναι πάντα πολυάριθμοι και βρίσκουν πάντα το κοινό τους. Ειδικά σε περιόδους ένοπλων συγκρούσεων, όπως τώρα στην Ουκρανία.
—
