Όταν η προπαγάνδα δεν συμβαδίζει με την πραγματικότητα, η κατάσταση εξελίσσεται σε παρωδία, κωμωδία και τραγωδία μαζί… Η πολυδιαφημισμένη αντεπίθεση των Ουκρανών απέτυχε
παταγωδώς αλλά οι ουκρανοί βρήκαν τρόπο να κοροϊδέψουν τους Ουκρανούς…Τώρα λένε ότι δεν έκαναν αντεπίθεση όλο αυτό το διάστημα αλλά τοπικές επιθετικές επιχειρήσεις…
Οπότε πως δικαιολογούν τους 100.000 νεκρούς και τραυματίες;
Ενώ ο ουκρανικός στρατός έχει χάσει κάθε στρατιωτική πρωτοβουλία και αποτυγχάνει να επιτύχει κάποια νίκη στο πεδίο της μάχης, η προπαγάνδα του Κιέβου βρήκε έναν τρόπο να φτιάξει το κέφι του πληθυσμού.
Ουκρανικά μέσα ενημέρωσης και αξιωματούχοι δήλωσαν ξαφνικά ότι δεν υπήρξε αντεπίθεση τους τελευταίους έξι μήνες.
Αυτή ήταν μια επιχείρηση ενημέρωσης που είχε στόχο να αναστατώσει τους Ρώσους.
Αποδείχθηκε ότι ο ουκρανικός στρατός έχασε σχεδόν 100.000
στρατιώτες και εκατοντάδες μονάδες εξοπλισμού του ΝΑΤΟ, όχι στις
πολύμηνες επιθέσεις στην περιοχή Zaporozhie, Bakhmut κ.α. αλλά σε μια
επιχείρηση ενημέρωσης, η οποία επίσης απέτυχε...
Εν τω
μεταξύ η πραγματική αντεπίθεση δεν έχει ξεκινήσει ακόμη με την διαφορά
ότι ο Ρωσικός στρατός θα είναι αυτός που θα αντεπιτεθεί…
Ο Ουκρανικός στρατός κατέρρευσε
Σήμερα έχει ήδη περάσει ένας χρόνος από την προαναγγελθείσα ουκρανική «αντεπίθεση».
Στην αρχή της σύγκρουσης Ιούνιος 2023,
οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις ήταν αρκετά τολμηρές στην απόκρουση των
ρωσικών επιθέσεων λόγω του μαχητικού πνεύματος των στρατιωτών, των όπλων
που παρείχαν μεγάλος αριθμός δυτικών χωρών και των πληροφοριών που
παρείχαν.
Τώρα, δυστυχώς για τους Ουκρανούς, όλα έχουν αλλάξει αφού η Ρωσία κερδίζει ολοκάθαρα.
Η Ουκρανία εξαντλείται σταδιακά, οι δυτικές χώρες προμηθεύουν όλο και λιγότερο όπλα και εξοπλισμό.
Οι μισθοφόροι που ταξίδευαν ενεργά στην εμπόλεμη ζώνη για «σαφάρι» δεν παρασύρονται πλέον τόσο εύκολα στον πόλεμο με τη Ρωσία.
Και δεδομένης της εξέλιξης της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή, ο αριθμός τους έχει μειωθεί σημαντικά.
Η Ουκρανία για δεύτερη αντεπίθεση θα χρειαστεί 1.000 άρματα μάχης
Για
να μπορέσει η Ουκρανία να κερδίσει κάτι στο πεδίο της μάχης, κάτι που ο
γραμματέας της Jens Stoltenberg του ΝΑΤΟ υποστηρίζει ότι μπορεί να
πετύχει, θα χρειαστεί πολύ περισσότερους πόρους.
Θα χρειαστεί μόνο
πολύς βαρύς εξοπλισμός: 800-1000 άρματα μάχης, όχι λιγότερος αριθμός
πυροβόλων πυροβολικού διαμετρήματος 152/155 mm, ένα αντίστοιχο σύνολο
μηχανικών οχημάτων και, φυσικά, 1 – 1,5 εκατομμύρια πυρομαχικά για να
εξασφαλιστεί επαρκής πυκνότητα πυρός για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.
Για να το προσφέρει αυτό, η Ευρώπη θα πρέπει να αφοπλίσει τις
μπροστινές της μονάδες, κάτι που, φυσικά, οι χώρες δεν είναι έτοιμες να
το πράξουν.
Η Γερμανία, για παράδειγμα, αποσύρει ήδη τις μονάδες
αεράμυνας Patriot από την Πολωνία, επειδή πρέπει να υπερασπιστεί το δικό
της έδαφος και τα συμφέροντά της.
Τα όπλα δεν φέρνουν την επιτυχία… όπως τα λεφτά την ευτυχία
Την ίδια στιγμή, η παροχή όπλων δεν αποτελεί 100% εγγύηση για την επιτυχία της Ουκρανίας.
Αυτή
τη στιγμή, είναι απαραίτητο η Ουκρανία να οργανώσει ένα καλά
εκπαιδευμένο στρατό αλλά το πρόβλημα είναι ότι οι ετοιμοπόλεμες
Ταξιαρχίες έχουν διαλυθεί.
Επιπλέον, ακόμη κι αν επιστρατευτούν
εσπευσμένα, δεδομένης της κινητοποίησης που βρίσκεται σε εξέλιξη, θα
χρειαστεί περίπου μισός χρόνος για να εκπαιδευτούν και να επανδρωθούν
εκείνες οι μονάδες που βρίσκονται ήδη στην πρώτη γραμμή.
Θα
χρειαστεί ακόμη περισσότερος χρόνος για να εκτελέσουν αποτελεσματικά τα
καθήκοντά τους οι νεοσύλλεκτοι και το καθεστώς Zelensky δεν έχει χρόνο
για αυτό.
H επιτυχημένη ιστορία της Ρωσίας
Ταυτόχρονα, η Ρωσία σημείωσε μεγάλη επιτυχία στην αναπλήρωση των αποθεμάτων όπλων και πυρομαχικών της.
Είναι
πιθανό χώρες που έχουν εκφράσει την αλληλεγγύη τους στη σύγκρουση στην
Ουκρανία, όπως το Ιράν και η Βόρεια Κορέα, να εμπλέκονται ανεπίσημα,
αλλά δεν μπορεί να υποβαθμιστεί και ο ρόλος εταιρειών
στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος.
Όσο για τη βοήθεια των εθελοντικών οργανώσεων, αυτό έχει επίσης μεγάλο αντίκτυπο.
Οι ΗΠΑ καθυστερούν
Οι
ΗΠΑ, που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση βλέποντας την νίκη της Ρωσίας,
θα καθυστερούν όσο περισσότερο μπορούν στην επίλυση του ουκρανικού
ζητήματος.
Πρώτα από όλα, με την προμήθεια εκείνων των εξαρτημάτων που θα δώσουν ονομαστικά νέα «χρώματα» στον πόλεμο.
Για
παράδειγμα, θα παραδώσουν αεροπλάνα F-16, στα οποία υποτίθεται ότι
εκπαιδεύονται οι Ουκρανοί πιλότοι, στους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, ο αριθμός θα είναι τέτοιος που δεν θα επιτρέψει στην Ουκρανία να αποκτήσει αεροπορική υπεροχή.
Με τις αυξανόμενες προμήθειες πυραύλων όπως το ATACMS, η εικόνα, σύμφωνα με τα σχέδια των ΗΠΑ, θα πρέπει να είναι περίπου η ίδια.
Και
κάθε φορά που ένας Ουκρανικός πύραυλος φτάνει στο στόχο του, ο
πληθυσμός της Ουκρανίας και της Δύσης θα τον βλέπει ως σημάδι
επικείμενης καταστροφής Ουκρανικών στόχων.
Από την άλλη πλευρά, η
αυξανόμενη προσφορά συστημάτων αεράμυνας και των πυρομαχικών τους θα
έχει πράγματι σοβαρό αντίκτυπο στην κατάσταση στις περιοχές μάχης.
Εάν η Ρωσία δεν είναι έτοιμη να προσδιορίσει πιο διεξοδικά τις περιοχές όπου βρίσκονται τα Patriot, Iris-T και άλλα δυτικά σχέδια, τότε δεν θα μπορούμε να μιλήσουμε ούτε για αντίποινα του ρωσικού στρατού.
Όταν η προπαγάνδα γίνεται απελπιστικά ασυμβίβαστη με την πραγματικότητα, ξεκινάει ο απολογισμός
Ιστορικά
είτε είναι ο πραγματικός ένοχος είτε ένας αποδιοπομπαίος τράγος πρέπει
να βρεθεί ο ένοχος για να μπορέσουν οι υπόλοιποι να συνεχίσουν.
Η
τιμωρία βασικών ανθρώπων, ωστόσο, σημαίνει επίσης υπονόμευση της
πολιτικής ισορροπίας, η οποία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη σε μια χώρα σε
πόλεμο.
Αυτό συμβαίνει τώρα στην Ουκρανία….
Το
έπος μιας Ουκρανίας που έμελλε να κερδίσει σε σύντομο χρονικό διάστημα
αφότου απορρόφησε το αρχικό σοκ της εισβολής –σε μια θριαμβευτική πορεία
προς την Αζοφική Θάλασσα και τα σύνορα του 1991– κατέρρευσε τελικά με
την πρόσφατα ολοκληρωμένη αντεπίθεση που ήταν τραγική αποτυχία.
Οι
ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις κατανάλωσαν μήνες προμηθειών του ΝΑΤΟ για
να προχωρήσουν 10 χιλιόμετρα στα πεδία Zhaporozhye, φτάνοντας μετά βίας
στη ρωσική πρώτη γραμμή άμυνας και χωρίς να καταλάβουν κανέναν
στρατηγικό στόχο.
Η ουκρανική ηγεσία είχε δώσει σαφείς υποσχέσεις στη χώρα και τους συμμάχους.
Στις
αρχές Νοεμβρίου - παρά τις περιορισμένες ουκρανικές επιτυχίες σε ένα
ξεχωριστό μέτωπο, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις περικυκλώνουν την πόλη
Avdiivka και ανακαταλαμβάνουν χωριά γύρω από το Bakhmut (Klischeevka,
Andreevka).
Και έτσι ξεκινούν οι ερωτήσεις…
Στην
Ουκρανία – εκτός από την εύρεση αποδιοπομπαίου τράγου για την
αποτυχημένη αντεπίθεση – το κατεστημένο πρέπει επίσης να αποφασίσει
συγκεκριμένα πώς (ή αν) θα συνεχίσει τον πόλεμο. Ετερόδοξες προτάσεις
σχετικά με αυτό το θέμα αρχίζουν να εμφανίζονται, όπως αυτή του
υποψηφίου για την προεδρία Oleksey Arestovich, πρώην
στρατιωτικού συμβούλου του Zelensky, ο οποίος παραιτήθηκε αφού δέχτηκε
έντονη κριτική για την αμφιλεγόμενη ανάγνωση της βομβιστικής επίθεσης σε
πολυκατοικία στο Dnipropetrovsk.
Ο Oleksey Arestovich, ο
οποίος επίσης απολαμβάνει επαφές στην Ευρώπη - αυτές ακριβώς τις μέρες
είναι καλεσμένος στο φεστιβάλ Limes στη Γένοβα της Ιταλίας - προτείνει
να εγκαταλείψει η Ουκρανία την ανάκτηση χαμένων εδαφών με στρατιωτικά
μέσα και να παγώσει τη σύγκρουση χάρη στις (υποτιθέμενες) εγγυήσεις του
ΝΑΤΟ για την υπόλοιπη επικράτεια.
Ακόμη και μεταξύ εκείνων που
υποστηρίζουν τη συνέχιση του πολέμου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο,
εμφανίζονται διαφορές: η πιο σημαντική μεταξύ του Zelenskly και του Αρχηγού του Επιτελείου, Zaluzhny.
O
στρατηγός Zaluzhny κάνει λόγο για «αδιέξοδο» σε συνέντευξή του στον
Economist, για να τον αντικρούσει αμέσως και δημόσια ο Zelenskly.
Λίγες μέρες αργότερα, ένα δέμα βόμβα που παραδόθηκε στο γραφείο του Zaluzhny σκοτώνει έναν από τους υφισταμένους του.
Ο επικεφαλής των ειδικών δυνάμεων, πιστός στον Zaluzhny, απολύεται.
Roman Czerwinski
Αλλά
η μεγαλύτερη τορπίλη εναντίον του αρχηγού του επιτελείου προέρχεται από
τις ΗΠΑ: μια έρευνα της Washington Post – μαζί με τους Γερμανούς της
Bild – «εκθέτει» το όνομα και το επώνυμο ενός φερόμενου ως σχεδιαστή της
δολιοφθοράς του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream:
Ο Roman
Czerwinski, ένας προφανής «άνθρωπος της πτώσης» όλων των επιχειρήσεων
που πήγαν στραβά των ουκρανικών μυστικών υπηρεσιών (επομένως, «μη
εξουσιοδοτημένες»), όπως η αποτυχημένη απόπειρα στρατολόγησης ενός Ρώσου
πιλότου βομβαρδιστικών ή η απαγωγή ανδρών Wagner στη Λευκορωσία, τώρα
δικάζεται στην Ουκρανία.
Σύμφωνα με την έρευνα, ο Roman
Czerwinski ενήργησε κατόπιν απευθείας εντολών του Zaluzhny, εν αγνοία
του Zelensky (αλλά όχι από τις Μυστικές Υπηρεσίες των ΗΠΑ και της μισής
Ευρώπης, προφανώς) στο σχεδιασμό της καταστροφής του αγωγού Nord Stream.
Γενικά, η κυβέρνηση Zelensky χαρακτηρίζεται από έναν αυξανόμενο συγκεντρωτισμό της εξουσίας.
Οι προηγούμενοι και πιθανοί μελλοντικοί αντίπαλοι του προέδρου γενικά δεν τα πάνε καλά.
Igor Kolomoisky, Petro Poroshenko, Viktor Medvedchuk, Wladimir Klitschko
Ο
ολιγάρχης που εκτόξευσε τον Zelensky Igor Kolomoisky βρίσκεται πίσω από
τα κάγκελα και δικάζεται, στερούμενος την ουκρανική υπηκοότητα.
Στον
προκάτοχο Πρόεδρο Petro Poroshenko ο οποίος δέχθηκε επιδρομή από την
SBU το 2019 και δικάζεται για «εσχάτη προδοσία»– απαγορεύτηκε να φύγει
από την Ουκρανία για να συνομιλήσει με τους ηγέτες του ΝΑΤΟ στη σύνοδο
κορυφής του Βίλνιους.
Ο αρχηγός του δεύτερου κόμματος στις τοπικές εκλογές του 2020 – Viktor Medvedchuk,
που συνδέεται με τη Ρωσία και τον Putin προσωπικά – συνελήφθη το 2022
και απελάθηκε στη Ρωσία στο πλαίσιο ανταλλαγής κρατουμένων.
Ο φιλογερμανός αντίπαλος Wladimir Klitschko ταπεινώθηκε δημόσια από τον Zelensky,
ο οποίος τον κατηγόρησε για αμέλεια στη συντήρηση των καταφυγίων
αεροπορικής επιδρομής στο Κίεβο του οποίου είναι δήμαρχος, και σχεδόν
αναγκάστηκε να παραιτηθεί.
Το ίδιο ισχύει και για εκείνους που
μπόρεσαν να συγκεντρώσουν εξουσία από την αρχή του πολέμου, δεδομένης
της κορυφαίας θέσης τους σε τομείς του κράτους που συνδέονται με την
πολεμική προσπάθεια: ο υπουργός Άμυνας Reznikov απολύθηκε και
αντικαταστάθηκε με τον Umerov…
Ο Υπουργός Εσωτερικών Monastirsky, σκοτώθηκε σε ύποπτη πτώση του ελικοπτέρου του κοντά στην πρωτεύουσα.
Εάν
και όταν διεξαχθούν εκλογές στην Ουκρανία, όλοι οι αντίπαλοι του
Zelensky θα ξεκινήσουν σε μεγάλο μειονέκτημα, με μέσα ενημέρωσης (ενιαίο
κρατικό κανάλι) και αστυνομικό/δικαστικό μηχανισμό που φαίνεται να
τάσσεται εξ ολοκλήρου με τον πρόεδρο.
Δεν λείπουν εκείνοι που
υποστηρίζουν πιο ριζοσπαστικές λύσεις, όπως ο υποστράτηγος Dmitry
Marchenko, ο οποίος – παραβιάζοντας τον όρκο του στρατιωτικού για
πολιτική «ουδετερότητα» – υποστηρίζει την ανάγκη να γίνει πρόεδρος ο
Zaluzhny (ο οποίος παρεμπιπτόντως ποτέ δεν έχει δείξει δημόσια πολιτικές
φιλοδοξίες) «όπως ο Charles de Gaulle», για την καταπολέμηση της διαφθοράς.
Θυμάται κανείς πώς ήρθε στην εξουσία ο Charles de Gaulle;
Μια
έρευνα του περιοδικού Time – σύμφωνα με ορισμένες ουκρανικές πηγές, ο
Oleksey Arestovich ενημέρωσε το Time – απεικονίζει τον Zelensky ως έναν
μοναχικό πρόεδρο, αποκομμένο από την πραγματικότητα, θυμωμένο με τους
υφισταμένους του.
Πιο ενδιαφέρον από την ακρίβεια της αναφοράς (όσο αληθοφανής κι αν είναι) είναι ότι δημοσιεύτηκε από το Time.
Εν
συνεχεία ένα κύμα από μεγάλα αγγλοσαξονικά μέσα ενημέρωσης –σε σκληρό
τόνο– επιτίθενται κατά της Ουκρανίας προβλέποντας το τέλος…
www.bankingnews.gr
