Εάν
το κράτος δεν ξεκινήσει από την αρχή, προσπαθώντας μόνο να διορθώσει
ορισμένα λάθη ή παραλείψεις του προσχηματικά στους διαφόρους τομείς του,
είναι αδύνατο να τα καταφέρει – ένα θλιβερό γεγονός που βιώνουμε τα
τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, έχοντας εγκαταλείψει την τύχη της χώρας
μας στους δανειστές της.
Υπενθυμίζουμε πως για να καταφέρει να αναπτυχθεί σωστά ένα κράτος που βρίσκεται σε άσχημη οικονομική, πολιτική και κοινωνική κατάσταση, χρειάζεται να ξεκινήσει από την αρχή: με ένα εντελώς καινούργιο πολιτικό σύστημα που να ταιριάζει στους Πολίτες και στη δεδομένη κατάσταση του, καθώς επίσης με ένα οικονομικό που να είναι σε θέση να λύσει τα μεγάλα του προβλήματα – όπως είναι η ανεργία, η αποψίλωση του παραγωγικού του ιστού, η υπερχρέωση, η μη διενέργεια επενδύσεων, οι χρεοκοπημένες τράπεζες, το δημογραφικό, η μετανάστευση του εκπαιδευμένου εργατικού δυναμικού του κοκ.
Εάν το κράτος δεν ξεκινήσει από την αρχή, προσπαθώντας μόνο να διορθώσει ορισμένα λάθη ή παραλείψεις του «ευκαιριακά» στους διαφόρους τομείς του (Σύνταγμα, Θεσμοί, δημόσια διοίκηση κλπ.), είναι αδύνατο να τα καταφέρει – ένα θλιβερό γεγονός που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, έχοντας εγκαταλείψει την τύχη της χώρας μας στους δανειστές της.
Στα πλαίσια αυτά, οι προτάσεις των κομμάτων τόσο όσον αφορά την Οικονομία, όσο και τη Συνταγματική μεταρρύθμιση, δεν πρόκειται να έχουν καμία επιτυχία – ενώ η τελευταία είναι προσχηματική, με στόχο τη διαιώνιση του κομματικού-πελατειακού κράτους που είναι ο κύριος ένοχος της καταστροφής της πατρίδας μας. Έτσι δεν ανακτάται σε καμία περίπτωση η εμπιστοσύνη των Πολιτών προς την Πολιτεία – ενώ χωρίς την εμπιστοσύνη τους δεν υπάρχει καμία ελπίδα για το μέλλον.
Ειδικά όσον αφορά τώρα το Σύνταγμα που χρειάζεται η Ελλάδα για να κατακτήσει τη θέση που της αξίζει, μετά από τα μαρτύρια, στα οποία έχει υποβληθεί από τους Γερμανούς μέσω των κυβερνήσεων-υποχειρίων της, η σωστή μορφή του είναι η παρακάτω – η οποία έχει εκπονηθεί από το στέλεχος της Ελληνικής Λύσης, αριστούχο νομικό και δικηγόρο κ. Πέτρο Χασσάπη, σε συνεργασία με την ομάδα του:
Η τέταρτη ελληνική δημοκρατία
Το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, το οποίο ισχύει από το 1974 μέχρι σήμερα, ονομάζεται «Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία». Αυτό το πολιτικό σύστημα προπαγανδίζεται από τους παράγοντες του συστήματος ως η καλύτερη δημοκρατία που γνώρισε η Ελλάδα. Όμως, όπως όλοι γνωρίζουμε, αυτό το πολιτικό σύστημα, οδήγησε τη χώρα και το λαό στη χρεοκοπία, ή έστω, αν μη τι άλλο, δεν στάθηκε ικανό να την αποτρέψει. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουμε ήδη εισέλθει σε ένα ολισθηρό δρόμο εθνικών παραχωρήσεων.Πέρα όμως από την οδυνηρή πραγματικότητα που βιώνουμε, μια απλή και μόνο σύγκριση των θεσμών που περιέχονται στο Σύνταγμα της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, με αντίστοιχους άλλων ανεπτυγμένων ευρωπαϊκών κρατών, είναι ικανή να εξηγήσει την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και το πολιτικό αδιέξοδο που έχουμε εισέλθει.
Επομένως αυτό το πολιτικό σύστημα θα αλλάξει ή θα τροποποιηθεί ριζικά, ώστε αφενός να ανατραπεί η παρακμιακή πορεία της χώρας, αφετέρου να θωρακιστεί η Ελλάδα και ο Ελληνικός λαός από παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον, αλλά και από περιπτώσεις εθνικών περιπετειών.
Πρέπει λοιπόν να κάνουμε βήματα προς στο μέλλον – προς την ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Για να γίνει όμως αυτό, για να αλλάξει δηλαδή το πολιτικό σύστημα, είναι απαραίτητο να γίνουν σημαντικές επεμβάσεις στον Καταστατικό Χάρτη της χώρας, ο οποίος και ρυθμίζει την οργάνωση και λειτουργία του Κράτους και ιδιαίτερα τον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις εκείνες που καθορίζουν την πορεία της Ελλάδας, την ευημερία του Ελληνικού Λαού και την επιβίωση Ελληνικού Έθνους.
Οι προτεινόμενες επεμβάσεις λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τη σύγχρονη πραγματικότητα, την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα και ιδίως τις πιέσεις που δέχεται η Ελλάδα ως Εθνικό Κράτος από τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης (μέρος και εικόνα της οποίας είναι και η Ευρωζώνη). Λαμβάνουν επίσης σοβαρά υπόψη ότι η διεθνείς θεσμοί, στις ράγες των οποίων κινείται η παγκοσμιοποίηση, είναι δημιουργήματα των αντιπροσωπευτικών πολιτικών συστημάτων ερήμην των λαών.
Για του λόγους αυτούς, ο Καταστατικός Χάρτης της χώρας δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του πολιτικού προσωπικού και οφείλει να επιδιωχθεί η συμμετοχή του Ελληνικού Λαού στη διαμόρφωσή του.
Η παγκοσμιοποίηση, η οποία επί της ουσίας στοχεύει την κατάργηση κυρίαρχων εθνικών κρατών και τη δημιουργία μιας ενιαίας παγκόσμιας αγοράς εργασίας, κεφαλαίων και εμπορευμάτων χωρίς σύνορα, με ελεύθερη μετακίνηση οικονομικών μεταναστών, δημιουργήθηκε και γιγαντώθηκε βασιζόμενη και στηριζόμενη πάνω στο αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα, αυτό δηλαδή που λέμε κοινοβουλευτική δημοκρατία. Εδώ λοιπόν είναι το κρίσιμο σημείο. Απλές αλλαγές διαχειριστικού τύπου στο αντιπροσωπευτικό πολίτευμα, όπως αυτές που προτείνουν τα υπόλοιπα κόμματα, οι οποίες δεν αναιρούν το βασικό του μειονέκτημα, δηλαδή του να μπορεί η διεθνής οικονομική εξουσία να ελέγχει τις αντιπροσωπευτικές κυβερνήσεις και μέσω αυτού του ελέγχου να μένουν οι λαοί απροστάτευτοι και στην ουσία και εκτεθειμένοι, δεν έχουν νόημα.
Πρέπει επομένως να εισαχθούν νέοι θεσμοί οργάνωσης της Πολιτείας, που θα απεξαρτούν την πολιτική εξουσία από τον έλεγχο της οικονομικής εξουσίας.
Η πρόταση αυτή δεν αφορά μόνο τα εσωτερικά μας πράγματα. Στην ουσία ξαναβάζει την Ελλάδα στην πρωτοπορία των παγκόσμιων εξελίξεων και είναι η απάντηση των Ελλήνων στην παγκοσμιοποίηση.
Προτείνεται λοιπόν η εγκαθίδρυση δυναμικής δημοκρατίας έναντι της στατικής που ισχύει σήμερα.
Είναι η δυνατότητα που εξασφαλίζει την πρόοδο απέναντι στη συντήρηση, είναι ακόμα η δυνατότητα λαϊκών μειοψηφιών να θέτουν με πρωτοβουλία τους ανά πάσα στιγμή στη λαϊκή κρίση, θέματα που απασχολούν τμήματα της κοινωνίας και απαιτούν επανεξέταση κάτω από τις νέες κοινωνικές και τεχνολογικές συνθήκες. Είναι η δυνατότητα που εξασφαλίζει την κοινωνική ειρήνη, αφού παρέχονται νόμιμοι διέξοδοι εκδήλωσης της λαϊκής δυσφορίας και επιβολής της λαϊκής βούλησης.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
(1) ΜΟΡΦΗ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣΤο χρεοκοπημένο πρωθυπουργοκεντρικό υπερσυγκεντρωτικό πολίτευμα που έχουμε τώρα θα αλλάξει και αρμόδιος για να το κάνει αυτό είναι το ανώτατο κυρίαρχο όργανο του Κράτους, δηλαδή ο ίδιος ο λαός.
(2) ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ
Έλληνες πολίτες είναι εκείνοι που ο ένας τουλάχιστον γονέας τους είναι Έλληνας, καθώς και εκείνοι που θα διαμένουν αδιαλείπτως νόμιμα στην Ελλάδα επί δεκαετία, επιτυγχάνουν σε εξέταση για την ελληνική γλώσσα, την ελληνική ιστορία και το ελληνικό Σύνταγμα και δηλώνουν πίστη και αφοσίωση στη νέα τους πατρίδα. Θα επιτρέπεται να αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια σε περίπτωση που κάποιος απέκτησε εκούσια άλλη ιθαγένεια ή που ανέλαβε σε ξένη χώρα υπηρεσία αντίθετη προς τα εθνικά συμφέροντα.
(3). ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ
Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τα καθαρά τους εισοδήματα.
(4) ΠΑΙΔΕΙΑ – ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΑΕΙ
H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση, καθώς όμως και από ιδιωτικά πανεπιστημιακά ή πολυτεχνικά ιδρύματα και ιδρύματα ιδιοκτησίας οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης. Τα ιδρύματα αυτά θα τελούν υπό την εποπτεία του Κράτους, αλλά μόνο τα κρατικά ιδρύματα θα έχουν δικαίωμα να ενισχύονται οικονομικά από το κράτος.
(5) ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Το φαινόμενο του κομματικού συνδικαλισμού που πλήττει τα συμφέροντα των εργαζομένων πρέπει να εκλείψει. Προέχει το πραγματικό συμφέρον των εργαζομένων, μέσα από έναν ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό και όχι το κομματικό τους καπέλωμα.
Έτσι, οι εκλεγέντες συνδικαλιστές δεν θα μπορούν να είναι ταυτόχρονα στελέχη πολιτικού κόμματος και δεν θα μπορούν να καταλάβουν αιρετό ή κατόπιν διορισμού πολιτικό αξίωμα ή πολιτική θέση, πριν παρέλθουν τέσσερα χρόνια από την λήξη της συνδικαλιστικής θητείας τους.
(6) ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
α. Το κράτος θα πάψει να είναι δυνάστης της κοινωνίας και μέσο εξυπηρέτησης της κομματικής πελατείας και θα μετατραπεί σε όργανο στα χέρια της κοινωνίας για την εξυπηρέτηση του κοινωνικού συμφέροντος, δηλαδή θα διασφαλίζει την ελευθερία, την κοινωνική ασφάλεια, την κοινωνική ειρήνη, την οικονομική ανάπτυξη, την κοινωνική δικαιοσύνη, την δίκαιη κατανομή του εθνικού εισοδήματος μέσω της δίκαιης φορολογίας και εξασφάλισης της ελεύθερης επιχειρηματικότητας για όλους.
β. Οι μισθοί κάθε είδους αξιωματούχων του δημοσίου θα είναι συνάρτηση του βασικού μισθού του ιδιωτικού τομέα.
(7) ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
α. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εκλέγεται απευθείας από το λαό και η διάρκεια της θητείας του θα είναι τετραετής και για δύο μόνο τετραετίες.
β. Υποψήφιος Πρόεδρος θα είναι το πρόσωπο εκείνο που θα προτείνεται από κοινοβουλευτικά κόμματα ή δέκα βουλευτές ή από είκοσι χιλιάδες πολίτες.
γ. Πρόεδρος θα εκλέγεται μόνον γεννημένος Έλληνας πολίτης και θα έχει από πατέρα ή μητέρα ελληνική καταγωγή, θα διαθέτει μόνο ελληνική υπηκοότητα και θα έχει συμπληρώσει το τεσσαρακοστό έτος της ηλικίας του.
δ. Θα επανέλθουν στον εκλεγόμενο από το λαό Πρόεδρο τουλάχιστον οι αρμοδιότητες που είχε σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1975.
(8) ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ
Πέραν των άλλων, θα διεξάγονται δημοψηφίσματα επί παντός θέματος, όταν το ζητήσουν 100.000 πολίτες.
(9) ΒΟΥΛΗ
α. Ο αριθμός των βουλευτών θα είναι 300. Αντίθετα, όσο μικρότερος γίνει ο αριθμός των βουλευτών τόσο πιο πολύ θα κατανεμηθούν μεταξύ κάποιων πολιτικών οικογενειών και τόσο πιο εύκολα θα μπορούν να ελεγχθούν από την οικονομική εξουσία.
β. Πάγιο εκλογικό σύστημα θα είναι η απλή αναλογική με ταυτόχρονη κατάργηση του ορίου εισόδου 3%. Θα υπάρχει φυσικά πρόβλεψη για την μη συμμετοχή στις εκλογές ή την αποβολή από τη Βουλή κόμματος που δεν θα αποτελείται από Έλληνες πολίτες ή θα εκφράζει απόψεις που θίγουν την ιστορία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας ή τάσσεται υπέρ των συμφερόντων ξένου κράτους.
γ. Ο βουλευτές θα εκλέγονται το ανώτερο για τρεις τετραετείς θητείες.
δ. Σε κάθε περίπτωση θα υπάρχει σταθερή τετραετία.
ε. Ο μισός αριθμός των βουλευτών θα εκλέγονται στο μέσον κάθε τετραετίας.
στ. Οι βουλευτές θα έχουν το δικαίωμα της ψήφου κατά συνείδηση.. ‘Όμως, εισάγεται ο θεσμός της ανάκλησης από τους ίδιους πολίτες της εκλογικής περιφέρειας του εκλεγέντος βουλευτή. Στη θέση του ανακαλούμενου θα υπεισέρχεται ο πρώτος επιλαχών. Ο θεσμός της ανάκλησης θα ισχύσει έπειτα από απόφαση του ίδιου του λαού με δημοψήφισμα.
ζ. Ο βουλευτής δεν μπορεί να έχει ασυλία για ποινικά αδικήματα. Δεν θα διώκεται μόνο για ψήφο που έδωσε στη Βουλή καθώς και για τις αγορεύσεις του εντός της Βουλής, εκτός αν αυτές θίγουν συγκεκριμένα πρόσωπα με συκοφαντική δυσφήμιση.
θ. Οι προτάσεις νόμων θα γίνονται από τη Βουλή, από την κυβέρνηση (νομοσχέδια), αλλά και από 30.000 πολίτες.
ι. Φόρος ή οποιοδήποτε άλλο οικονομικό βάρος δεν θα μπορεί να επιβληθεί με νόμο αναδρομικής ισχύος.
ια. Οι μεγάλες εκλογικές περιφέρειες θα «σπάσουν» σε μικρότερες. Όμως όχι σε μονοεδρικές ή τόσο μικρές ώστε στο τέλος να πεταχτούν έξω τα μικρά κόμματα και να δημιουργηθεί δικομματισμός.
(10) ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
α. Η ιδιότητα του βουλευτή είναι ασυμβίβαστη με εκείνη του υπουργού. Εκείνος που εκλέχθηκε βουλευτής δεν θα μπορεί να γίνει υπουργός, ούτε με παραίτηση του από το βουλευτικό αξίωμα, για όλη την περίοδο που έχει εκλεγεί.
β. Κανένας δεν θα διορίζεται μέλος της Κυβέρνησης, αν προηγουμένως δεν έχει ασκήσει επάγγελμα στην Ελλάδα τουλάχιστον για μια πενταετία και δεν διαθέτει και σχετική επαγγελματική ασφάλιση. Επίσης δεν θα έχει οφειλές προς το Δημόσιο, ούτε θα έχει καταδικαστεί για φοροδιαφυγή ή για ατιμωτικό αδίκημα.
(11) ΕΥΘΥΝΗ ΥΠΟΥΡΓΩΝ
Πλήρης κατάργηση του άρθρου 86 του Συντάγματος. Οι υπουργοί θα έχουν την ίδια ευθύνη και θα αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο όπως οι απλοί πολίτες.
(12) ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
α. Έπειτα από απόφαση του λαού με δημοψήφισμα θα θεσπιστεί η εκλογή από τους αντίστοιχους ψηφοφόρους, ενός τοπικού πολίτη που ασκεί νομικό επάγγελμα επί εικοσαετία, ως επικεφαλής της εισαγγελίας κάθε νομού για μια τετραετία. Οι δε υπόλοιποι υφιστάμενοι εισαγγελείς θα είναι κανονικά επαγγελματίες δικαστικοί λειτουργοί, όπως είναι σήμερα.
β. Οι δικαστικοί λειτουργοί (δικαστές και εισαγγελείς) θα προάγονται και θα μετατίθενται με προεδρικό διάταγμα, έπειτα από πρόταση ειδικού προς τούτο δικαστικού συμβουλίου και όχι της κυβέρνησης ή της κυβερνητικής πλειοψηφίας της βουλής.
γ. Αγωγές κακοδικίας εναντίον δικαστών θα δικάζονται από ειδικό δικαστήριο που θα συγκροτείται από άλλους νομικούς στο επάγγελμα, εκτός της έδρας που υπηρετεί ο εναγόμενος δικαστής.
δ. Θα υιοθετηθεί δικονομικός τρόπος ώστε η υπόθεση που άγεται ενώπιον των δικαστηρίων, να αποτελεί ενότητα τόσο ως προς το ποινικό όσο και ως προς το αστικό της μέρος, για την έκδοση ενιαίας απόφασης.
ε. Στην πολιτική δικονομία θα υιοθετηθεί διαδικασία προδικασίας με την εμπλοκή και την ευθύνη του δικαστή και όχι μόνο των ιδιωτών διαδίκων. Ο δικαστής θα είναι απόλυτα υπεύθυνος να ζητήσει τα κατά τη γνώμη του αποδεικτικά μέσα και κυρίως διευκρίνιση επί αόριστων σημείων, πριν η υπόθεση κριθεί ώριμη για έκδοση απόφασης.
στ. Θα υπάρξει απλοποίηση και κωδικοποίηση της πολυδαίδαλης νομοθεσίας, την οποία κανείς δεν γνωρίζει.
ζ. Θα θεσμοθετηθεί Συνταγματικό Δικαστήριο. Κάθε διάταξη νόμου, που θα κηρύσσεται αντισυνταγματική από το Συνταγματικό Δικαστήριο, θα είναι ανίσχυρη για όλο το λαό, από τη δημοσίευση της σχετικής απόφασης ή από το χρόνο που ορίζεται με την απόφαση. Το δικαστήριο αυτό θα συγκροτείται με κλήρωση από πέντε ανώτατους δικαστές, πέντε καθηγητές νομικής και πέντε δικηγόρους στον Άρειο Πάγο με εννεαετή θητεία και με ανανέωση του ενός τρίτου των μελών του ανά τριετία.
(13) ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ
Εισάγουμε πραγματική αποκέντρωση της άσκησης της εξουσίας και εγκαθίδρυση της δημοκρατίας του δήμου και όχι απλά τυπική γραφειοκρατική αποκέντρωση.
α. Θα θεσπιστεί το τεκμήριο αρμοδιότητας υπέρ της τοπικής αυτοδιοίκησης. Όποια αρμοδιότητα δεν προβλέπεται ρητά ότι ανήκει στην Κεντρική Κυβέρνηση, αυτή εκ του συντάγματος θα ανήκει στην ΤΑ.
γ. Η συλλογή των φόρων θα ανατεθεί στην τοπική αυτοδιοίκηση και από τα χρήματα που θα συλλέγει, θα παρακρατεί το ποσοστό που της αναλογεί βάση νόμου, το δε υπόλοιπο θα το αποδίδει στην Κεντρική Κυβέρνηση.
δ. Οι αρχές των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης θα εκλέγονται με καθολική και μυστική ψηφοφορία, από τους Έλληνες πολίτες, με δύο ξεχωριστά ψηφοδέλτια, ένα για τον Δήμαρχο ή Περιφερειάρχη κατά περίπτωση, οι οποίοι θα εκλέγονται με απόλυτη πλειοψηφία και ένα για τα αντίστοιχα συμβούλια για τα οποία θα ισχύει η εκλογή τους με το σύστημα της απλής αναλογικής. Σε περίπτωση που υποψήφιος δήμαρχος ή περιφερειάρχης αντίστοιχα, δεν συγκέντρωσε απόλυτη πλειοψηφία, η εκλογή θα επαναλαμβάνεται την επόμενη Κυριακή μεταξύ των δύο σχετικώς πλειοψηφισάντων.
ε. Με πρόταση πολιτών που εκπροσωπούν το 5% του εκλογικού σώματος, θα προκηρύσσεται υποχρεωτικά δεσμευτικό τοπικό δημοψήφισμα για οποιοδήποτε τοπικό θέμα.
στ. Έπειτα από απόφαση του λαού με δημοψήφισμα, θα θεσπιστεί η εκλογή ενός τοπικού πολίτη ως επικεφαλής της αστυνομίας κάθε νομού.
ζ. Τα αιρετά όργανα τοπικής αυτοδιοίκησης θα λογοδοτούν δημόσια ενώπιον συνέλευσης των πολιτών και θα εκπίπτουν αυτοδικαίως του αξιώματός των σε περίπτωση ποινικής καταδίκης τους για τα αδικήματα που θα προβλέπει σχετικός νόμος περί λογοδοσίας.
η. Οποιοδήποτε περιουσιακό αντικείμενο υπάρχει μέσα στην επικράτεια ενός ΟΤΑ (κτίρια, σχολεία, δάση, δρόμοι, και λοιπά ακίνητα περιουσιακά αντικείμενα, εκτός εκείνων της εθνικής άμυνας, των εθνικών δικτύων ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, εθνικών οδών και των σιδηροδρόμων), έπειτα από απόφαση του λαού με δημοψήφισμα να περιέλθουν στην κυριότητα και τη διαχείριση του αντίστοιχου ΟΤΑ.
(14) ΑΠΟΔΗΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ
α. Το Κράτος θα μεριμνά για τη ζωή του απόδημου ελληνισμού και τη διατήρηση των δεσμών του με τη μητέρα Πατρίδα. Επίσης θα μεριμνά για την παιδεία και την κοινωνική και επαγγελματική προαγωγή των Ελλήνων που εργάζονται έξω από την Επικράτεια.
β. Οι Έλληνες κάτοικοι του εξωτερικού θα συμμετέχουν και θα ψηφίζουν κανονικά στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές και στις ευρωεκλογές.
(15) ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Υιοθετούμε αντί της στατικής, τη δυναμική δημοκρατία.
α. Δεν θα υπάρχει απαγορευτική προθεσμία αναθεώρησης διατάξεων του Συντάγματος, εφόσον αυτές αποδεικνύονται προβληματικές.
β. Όλες οι διατάξεις του Συντάγματος θα υπόκεινται σε αναθεώρηση, με πρόβλεψη ανάλογων πλειοψηφιών σε σχέση με τη σπουδαιότητα των αναθεωρούμενων διατάξεων.
γ. Η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος θα αρχίζει είτε με απόφαση της Βουλής που λαμβάνεται, ύστερα από πρόταση πενήντα τουλάχιστον βουλευτών και με πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των μελών της, είτε ύστερα από υπογραφές 200.000 πολιτών.
δ. Σε κάθε περίπτωση οι αναθεωρούμενες διατάξεις θα τίθενται υποχρεωτικά σε δημοψήφισμα, επικύρωση ή απόρριψη από το λαό.
