Άσκηση και αποτοξίνωση χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, υπολογιστές και Ίντερνετ.
Μπορεί η Ιερά Σύνοδος να αποκηρύσσει τη γιόγκα ως «θεμελιώδες κεφάλαιο της θρησκείας του Ινδουϊσμού», αλλά η απήχησή της είναι «οικουμενική» και οι «πιστοί» της στο δυτικό κόσμο συνεχώς πληθαίνουν. Από τη σκοπιά της, η Εκκλησία ορθώς διαχωρίζει τη θέση της, αφού η γιόγκα έχει μια σαφή πνευματική διάσταση – ετυμολογικά, άλλωστε, η λέξη προκύπτει από το «yug» που στα σανσκριτικά σημαίνει «ένωση». Ένωση, σώματος και πνεύματος, βεβαίως, που επιδιώκεται με πρακτικές φιλοσοφικά ξένες προς τη χριστιανική παράδοση.
Αλλά είναι ανάγκη να επιδιώξει κανείς την «ένωση» οπωσδήποτε; «Πρόκειται για πολύ προσωπική υπόθεση», λέει στο WE η εκπαιδεύτρια Εύη Μπουζάκη, που διδάσκει τη γιόγκα ως συνδυασμό άσκησης και πνευματικών πρακτικών. «Ο κάθε ασκούμενος την προσεγγίζει διαφορετικά, ανάλογα με τους στόχους του. Άλλος το κάνει απλώς για να αποκτήσει ένα όμορφο σώμα, άλλος για να ενωθεί με το βαθύτερο εαυτό του, αυτόν που βρίσκεται στη βάση του – γιατί, ναι, αυτό είναι η γιόγκα στον πυρήνα της. Εγώ τους δείχνω ένα δρόμο, τους παρέχω κάποια ‘εργαλεία’ και, στη συνέχεια, ο καθένας επιλέγει πού θέλει να φθάσει, αν θα εμβαθύνει περισσότερο ή όχι. Προσωπικά, χρησιμοποιώ πολύ το διαλογισμό. Είναι ένα εργαλείο το οποίο έχω δουλέψει αρκετά. Είναι άσκηση του νου, το αντίστοιχο της εκγύμνασης του σώματος. Σαν να ανοίγεις το κεφάλι σου και να βγάζεις όλα τα απόβλητα από μέσα.»
Η ονομασία του προέρχεται από το ασημένιο χρώμα των ελαιόδεντρων που αφθονούν στο τοπίο, ενώ οι Άγιοι Ανάργυροι, Κοσμάς και Δαμιανός, έδωσαν το δικό τους όνομα στο εκκλησάκι που, μαζί με ένα φάρο κι ένα μικρό σύμπλεγμα άσπρων σπιτιών είναι τα μοναδικά οικήματα του νησιού.
Τις τελευταίες δεκαετίες είχε περιέλθει σε παρακμή και οι αδελφές Κρίστι, Λίζα και Κλερ, που κληρονόμησαν το νησί το 2006, δέχθηκαν προτάσεις να το πουλήσουν.
Προτίμησαν, όμως, να το διαχειριστούν με έναν τρόπο που αφενός θα ταίριαζε στο λιτό lifestyle τους και αφετέρου θα αξιοποιούσε την κοσμοπολίτικη εμπειρία τους: Η πρώτη, που «τρέχει» το silver island yoga μαζί με το σύζυγό της, έχει καλλιτεχνικό background και εμπειρία σε διοργάνωση μεγάλων εκδηλώσεων, όπως το Bestival, ένα τετραήμερο μουσικό φεστιβάλ που γίνεται κάθε χρόνο στη νήσο Γουάιτ.
Η δεύτερη, επιφορτισμένη με τα οργανωτικά και την προώθηση της επιχείρησης, είναι νοσηλεύτρια, με συμμετοχή σε πλήθος φιλανθρωπικών αποστολών ανά τον κόσμο, σε μια από τις οποίες δούλεψε μαζί με τη μητέρα Τερέζα.
Μπορεί οι υποδομές στο νησί να είναι στοιχειώδεις, αλλά ο χώρος έχει μια ενιαία ταυτότητα που αντανακλά το όραμα των ανθρώπων που τον επιμελήθηκαν, ακόμη και σε λεπτομέρειες όπως οι πινακίδες που τοποθετήθηκαν στα μονοπάτια του νησιού για να διευκολύνουν την περιήγηση: σανίδες καρφωμένες πάνω σε ξύλινους πασσάλους και λέξεις που σχηματίζονται από μπλε νήμα.
Στη φάση της σχεδίασης και της διαμόρφωσης, η Λίζα επιστράτευσε τη φεστιβαλική της εμπειρία και προσκάλεσε ανθρώπους διαφορετικών ειδικοτήτων -από υδραυλικούς και ξυλουργούς μέχρι ζωγράφους και περιβαλλοντολόγους-, οι οποίοι προσέφεραν εργασία με αντάλλαγμα τη διαμονή τους. Το περίπτερο της γιόγκα, για παράδειγμα, που είναι φτιαγμένο στην κορυφή ενός βράχου, κατασκευάστηκε πάνω στο παλιό ελικοδρόμιο, με τη φροντίδα ενός ντόπιου μηχανικού ο οποίος προσφέρθηκε εθελοντικά να βοηθήσει, όταν άκουσε ότι ο τόπος που πέρασε τα παιδικά του χρόνια ψαρεύοντας επρόκειτο να αναγεννηθεί.
«Σε έναν κλειστό χώρο μέσα στην πόλη ή να αναπνέεις καθαρό αέρα δίπλα στη θάλασσα; Εκεί αφήνεσαι και ηρεμείς – τόσο πολύ, που πάντα βγαίνει ο καλύτερος εαυτός σου. Εκτός από τις δύο συνεδρίες της γιόγκα, η μέρα κυλά με ξεκούραση στις αιώρες, διάβασμα, κολύμπι και καγιάκ. Χαζεύουμε τη θάλασσα, παρατηρούμε τις φώκιες, βολτάρουμε στα μονοπάτια…».
Είναι ένας μικρός παράδεισος που, παρότι λειτουργεί μόνο λίγα χρόνια, βρήκε ήδη θέση στις λίστες με τους top προορισμούς για γιόγκα παγκοσμίως. Όλη αυτή η ιδέα, το πού βρίσκεσαι δηλαδή, βοηθά στην πρακτική σου και στο ποσό θα απελευθερωθείς εσύ ο ίδιος. Υπάρχουν άνθρωποι που ξεσπάνε σε κλάματα. Απαλλάσσονται από τη συσσωρευμένη ένταση και το εκφράζουν με αυτό τον τρόπο».
Αν ο δάσκαλός τους το επιτρέπει, δοκιμάζουν ένα ποτήρι κρασί και μετά αποσύρονται στα δωμάτιά τους που είναι λιτά από πλευράς παροχών (ορισμένα έχουν κοινό μπάνιο), αλλά καθαρά και σχεδιασμένα με γούστο. «Δημιουργούνται, όμως, ισχυροί δεσμοί ανάμεσα στα μέλη της ομάδας. Περνάμε μαζί την ημέρα, κάνουμε παρέα, μοιραζόμαστε τα ίδια πράγματα. Φυσικά, αν θέλει κάποιος να απομονωθεί, έχει την ευχέρεια να το κάνει».
dinfo.gr